Alle inzendingen over gekakel

hij had genoeg van haar elke dag weer hetzelfde liedje geen moment rust, altijd omgeven door haar gekakel de priemende ogen, de rauwe keel die ze alsmaar schraapte het greep hem bij de strot hij draaide haar de nek om vanavond eten we kip…

Hoe zit het met de kip dan wel het ei? ‘t Probleem beheerst de wereld al sinds jaren. Geleerden maak je met die vraag niet blij, men draait een beetje rond de hete brij of strijkt de hand bedachtzaam door de haren. Kon God zonder de kip het klusje klaren dus dat er zo ineens een eitje lei, daar ergens op een eenzaam stukje hei te glanzen…

gekakel in de gang hoe is het mogelijk dat die kippen in bloemetjesjurken de lift namen naar de vijfde instappen knopje pikken uitstappen gescharrel op de kokosmat tijd voor een vos, passie en iets om over te roddelen…

O jee het is weer raak: ieder krijgt zijn deel van het gekakel en gekrakeel. Wat moet een mensenhart ook anders als mededelen wat er in liefdesnaam speelt. Ons verstand kan er niet bij, bij de woorden van deze bezige bij. Toch kan niemand eromheen: hier helpt geen fopspeen.…

Gekakel? 't is gekrakeel! van rottend vlees met veren Lamgedrukt, vergiftigd, overvoerd terend in urine, stront en kanker Netjes opgeruimd en afgevoerd…

Ach, da’s exact gekakel! Voorspellen is een godenkunst, de toekomst een mirakel.…

Het rode hoedje danst op haar blonde krullenkop twee fraaie blauwe kijkers nemen de wereld op klein nieuwsgierig aagje op ontdekkingstocht volgt de bonte kippen die scharrelen op het hof ze proest om hun gekakel haar schaterlach weerklinkt geen symfonie klinkt mooier dan de vreugde van dit kind…

tussen het gekakel door ging haar immense verdriet verloren in vergelijkingen die kant noch wal raakten zagen zij dan niet dat al zij had gewild was een luisterend oor een begripvolle stilte met alle goede bedoelingen hadden zij alles wat krom was weer recht willen breien alsof er zoiets bestond…

Kom nou, miss bone, We zijn geen debielen, Toe, hou nou eens op Met dat vruchtloos gekakel Hierbij namens hen Die hun brein laten werken - Niet slechts hun gevoel! - Een serieus welgemeend Oprecht verzoek: Sta eens stil Denk eens na Voor je pent Lees een boek!…

soms lopen gedachten los als kippen gele poten trippelen driftig in de ren gevederde vleugels weinig verplaatsing een en al gekakel geen touw aan vast te knopen gelukkig valt er af en toe een ei echt denken lijkt er niet meer bij behalve dan dat je denkt een griepje en het is voorbij…

Bij hun transparant gekakel over agressief ontladen knarst de grond onder mijn hoofd met valse tanden zonden zijn gemaakt en in een klap weer vergeven door een wroegingloze god met klamme handen zij zaten op de rand van een versgebakken broodje en kloegen over alles wat mij raakte zij stonden aan de kant van dat versgebakken broodje…

Genazel, geneuzel, genezel Zei de heks en zocht naar de juiste spreuk Gekwazel, gekweuzel, gekwezel Vervolgde ze en leunde tegen de beuk Geronkel, gekonkel, gekakel Riep ze er achteraan Geponkel, gelonkel, gelakel En de spreuk was gedaan Ze gooide nog wat kruiden In de grote toverpot De pot begon te koken En klaar was de stamppot…

mijn vriendin zit in een kippenhok met bruine Barnevelders zij zit hier niet zelf op stok maar slaapt gelukkig elders jonge hennen pikken in haar tenen nagels zonder lak van kleur verdwaald mais door zon beschenen voel ik die speciale liefdesgeur het ei wordt bebroed in mijn hart door gekakel en gefladder verward denkend aan die liefdevolle…

Je ziet ze lopen op hun erf de boer, boerin een handvol koters Boerendochter boerenzoon nog in de vingerverf In het voorbijgaan een hand of knik als groet soms gemompel De hond -nieuwsgierig- kont in zijn hok kippen op stok je hoorde -beurtelings- geblaf gekakel Van die tijd is afscheid genomen hectare are De hof…

de boeren staat het water aan de lippen en ze verliezen nu toch hun geduld want uit Den Haag werd weer iets stoms gebruld: 'halveer je varkens, koeien en je kippen' de getergde boer komt in 't geweer ze knorden eerst maar roepen nu toch boe en worden het gekakel uit Den Haag zo moe; is er iets mis dan zijn zij het elke keer!…

Onder druk gekakel opent zich een nieuwe dag papa kraait koning mama tokkelt ontbijt op bed en de kuikens zij knoeien de volkorenkruimels in dit kippenhok is het weer weekendpret thee croissants verse jus d'orange beschuit met bramenjam Oost-Indisch doof zo begint de zondag niet slecht dan dicht ze een jalouzie nog heel…

hooghartig paardparaderend op hoge poten, gehakt in stiletto’s de renbaan is van de hoedjes en schreeuwlelijke kleurenkleren geaffecteerd gelach en gekakel doen hoge herenhoeden wiebelen jacquets met gespleten rugpanden dubbele onderkinnen, whiskygeur gemaakte vriendschappelijkheid goed voor later, verstikkende chokers schouderslaand amicaal…

in hun smoking, zij aan zij verkleumde, maar ook plichtsgetrouwe heren die zwijgend barre winterkou trotseren verloren in een witte woestenij ze koesteren het nageslacht, een ei en hongeren, maar zonder protesteren terwijl hun spek verschrompelt onder veren een echte heer gedoogt de heerschappij van dames die nu heerlijk foerageren gekakel…

Nooit zag ik een beter broeder, dan de nieuwste gaskunstmoeder: gekakel, poep, noch verenpluis haalt u met deze moeder thuis. Nooit zag ik een beter broeder, dan de nieuwste gaskunstmoeder: de warmte is gereguleerd en liefde dus gegarandeerd.…

Hoe dan ook, luister even naar het gekakel van een verontwaardigde stresskip... ______________________________ 'Ik ben een boon als ik die Bart begrijp Ik ben Friezin, het is geen koekoeksei Ik doe mijn ding, ook míjn ei hoort erbij!…

Het mysterie van de graancirkels irriteert de leer der machtigen; voor hen slechts het gekakel van kaketoes, deze tatouage van velden. Komt iemand iets vergelden? Pictogrammen scherp als een piccolo, als uitverbrede hiëroglyfen. Moeilijk te peilen. Schilderachtig barok? Uiteengevallen alfabet in de oksels van het gras?…

Gepiep, gekakel: één verkenningszang: "Hoenders, leven zien. Heel het erf doorzoeken!" Donzen en veren speurders bezoeken tuin, dan ruim land, voelen uitdagende dwang te spelen naast een boslucht zuigende koewang. Naar die tenten in roerige weidehoeken!…

denkpatroon *** buiten graast de kou op het terras, het groen is grauw en dorstige vlagen wind hoeden de vragen die niet willen weten van rijm of rijp, het verliest ergens van maar van wat kunnen we beter niet vragen het voeren van de kippen sluist mijn adem door de weke aderen van deze tijd, het kiest en onthaast door het wankel gekakel…

in Hoorn stap ik op de stoomtram een enkeltje naar Medemblik we passeren Wognum, Twisk en Opperdoes dorpjes met een geschiedenis de route kent veel moderniteit autowegen en terreinen voor bedrijven niet zo heel nostalgisch maar dat mag de pret niet drukken mijn oordoppen temperen de vele diverse geluiden van trein, kinderfluit en gekakel…

voor even het stil verbond in hun leven – een rustpunt wat elk van hen uit de grond van mijn noesten wordt gegund tot ze zich weer gaan vervelen en toch zal ik blijven ondersteunen ook als ze met hun hoofd in handen op me leunen je moest eens weten wat ik allemaal aan moet horen met mijn onzichtbare oren bij het zo af en toe kwaadaardig gekakel…

duizendpoot op tafel Een regenboogvlinder met behaarde voelsprieten Druipend van vet Scheldend werp je een vaas aan scherven Splinters van porcelein drongen in de houtnerven Van onze barokke kast op leeuwepoten Ik mompel: "Ons erfstuk naar de kloten" In de ban van het mirakel Hoor je een ijle, lijzige stem Vermengd met snikken Een soort gekakel…

terwijl de zon haar eerste stralen haast door gesloten wimpers werpt dringt bij het ochtendgloren een vrolijk kip-gekakel door nog afwezige trommelvliezen en in mijn sluimerend bestaan voel ik jouw ogen zacht en teder dwalen over glooiend lijflandschap je elleboog stevig in het matras geplant rust je hoofd op je hand wat ben je mooi zeg…

Vele honderden houden stilte toch racen alle auto's door zon brandt in op vele bollen 't Wilhelmus zingen ze in koor Is dit wel mijn oorlog die we hier aan 't herdenken zijn luisterend naar 'n in 't kamp geschreven lied, maakt de mens weer klein Rijen stoelen geraken langzaam vol 't gekakel overstemt de vrede waarom blijven sommigen…

Rond het hok een waar spektakel, in het hok niets dan gekakel, eieren vielen op de grond, pluimen vlogen in het rond. Met de mond wagewijd open kwam zij uit het hok gekropen. Eigeel over al haar kleren, heel haar hoofd onder de veren. Toen zei Jim verbaasd, verhip, wat een supergrote kip!…

Het ijsgat, opengehouden door de bewegingen van ganzen, koeten en ander waterwild, transformeert in een pandemonium van woeste vleugelslagen, gekakel en gesnater.…