Alle inzendingen over gele hesjes

de gele herfst glanst goud dit jaar we spreken af, de kleine man en ik dat alles liggen blijft zodat de zon nog wat kan spelen en zo terloops vertelt hij mij wat het verschil maakt in het leven dat kan de liefde zijn (dat doe je met een hartje) of niet, maar ook....…

Over de gele sterren gaan de zwarte doeken op fluistertoon behoedzaam.…

En mijn Liefste, die met me wandelt, begint vrolijk te dansen in een zee van schoonheid als een mooie gele bloem.…

o die berk ouder geworden geel iel blad na blad valt hij af naar het dragende toe Meneer Jeronimo 6…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

Voorzichtig met het licht in kleuren rood, blauw, geel en wit een snuifje paars, oranje voor wat pit zo schept de hemel langzaam mij karakter kleurt een leven lang de maker van Mijn leven verdient mijn grote dank.…

Waar witte wol op blauwe velden weidde zeilde door zachte bries gekleed met gouden tressen en vlammende zomen boven rood en gele ets hier en daar zilveren aderen omzoomd met wuivende halm langs rimpelend glazen vlak doorkruist met banen goud loop ik huiswaarts over klimmend pad met eindigend leven dat voor toekomst borg staat als…

het hart rijmt wezenloos op de weke denkbeelden die mijn geest passeren, er is geen tijd die meer spreekt dan het knarsen van mijn slenterige tred laat de dood mij nooit royeren maar spreek met stille gebaren ik kan het raken, de geur van bederf valt als plak van mijn tanden, het geel vertaalt slechts ouderdom en machtigt mijn verzinsels…

het is beslist ik treed in het huwelijk de dag geeft ons zijn zegen terwijl een vogel zich vasthecht aan de zee en krijst tegen het wegglijdend water wij houden onze adem in en willen de spiegel van de maan als getuige waarin wij vloeibaar kunnen dromen al dansend, rond en rond met zwarte of gele vruchten op het hoofd en vuurtorens…

ze staart naar een punt ver weg hier vandaan stottert woorden in een taal die geen mens kan verstaan ze ziet het licht gefilterd vallen door het getinte glas in lood, het kleurt de man op de kansel in geel en in rood dan zit ze plots op haar bed hoort de stem van haar zusje en haar moeder komt bij haar die geeft haar een kusje ik…

Gele en roze bloesems sieren reeds straten, parken en pleinen. Geur van de lente hangt in de lucht, terwijl de zon alweer dagelijks zijn warme stralen laat schijnen.…

het vroege morgenlicht de ochtend breekt aan wachtend op de zon de tijd spreidt zijn mantel uit met blauwe heldere kleuren het gras zacht en vochtig fauna en flora komen tot leven en verfraaien het mooie bos stadsparkjes geven hun kleur en geur af aan de waterkant de waterlelie wit als de maan een hart geel als de ochtendzon de…

'k Ben eenzaam-droef, in 't geel-teer avond-dalen... Door 't open venster hoor 'k de donzen val van klamme bloemen in kristallen schale... - En 'k weet niet of ik haar beminnen zal, in 't stil en licht bewegen harer leden, en hare goedheid in mijn vreemd bestaan...…

In zo'n metropool als London Heb ik heel veel verschillende culturen gevonden Gele mensen, blanke, zwarte, bruine Die allemaal door zo'n stad struinen Mannen met een tulband Vrouwen met een kleintje op hun rug of aan hun hand Rasta kapsels, Chinezen met een camera Rode stippen op een voorhoofd, komen uit India Elke cultuur en bewoners…

waar oranje vlagt en bier een welkom lacht in weer getolereerd ervaren lijkt de finale onze slag op lichte voeten spelen zij hun spel gedragen door succes vlijt elke bal zich gaarne in het net toch was er ook naast geel en rood de zwarte kaart van dood voor leven dat geen blijven bood laat haar maar zien khalid zij weet nu al dat…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

ogen zien voortrazend vuur in regen koelen jouw strijd aanschouwen bovendien ik wil de bladeren met je delen rapen wat jou speels verliet stormwind ervaren, mij nooit vervelen genieten van wat 't verval mij biedt samen verkreukelen, vergaan, vergelen elkaar verliezen in bevrijdend bloot de toekomst verven met penselen gedoopt in tinten geel…

Blaartrekkend gif: een trage, gele adder die onder je oksel kroop. Longen liepen vol als loopgraven. Maag en darmen trokken samen tot je lippen bloed afvuurden. Mosterdgas. Het klinkt nog naar. Naar hompen Passendalekaas.…

Helaas lukte het hem niet om het me uit te leggen Hij gleed weg, langzaam snel In Rouen zag ik een schilderij met geel licht: twee jongens in een boot, een kaars aan hun voeten lamgesneden en verbonden Hun verhaal is een beeld van sterven geworden: de overtocht de geest verliest zijn scherpte vervluchtigt in nevels over het water…

Als ik weer omringd door vijftig tinten groen wandel in de geur van wit en geel denk ik: dit moet ik echt vaker doen lekker vrijuit springen tussen meidoorn en seringen fluiten met het fluitenkruid eten bij de boterbloemen en ander zogenaamd onkruid het liefst natuurlijk languit het voorjaar duurt maar kort ’t is zo zomer binnenkort…

ik zag je in een plas die onder een lantaarn lag je spiegelde de sterren vermanend keek iets geels van bovenaf en knikte speels haar toestemming van verre ik danste langs de grachten gebruikte al mijn krachten om jou te overtuigen de pleinen zijn voor mij theaters met hun uitgangen opzij bomen staan te buigen mijn lach rolt door…

het vriest maar in de sneeuw zie ik je dansen een bui bij volle maan je sluiert geel in witte kansen ik hoor stilte in het ruisen van de stad de bomen wachten af, weten van mijn tasten op hun bast samen op bevroren grond die wortels voedt uit vele levens, ik laaf me aan je lach die ook op lente wacht dwarrel maar met mij en…

een flard gesprek uit een open raam verwaait de jazz een trompet geeft weemoed aan de bas dreunt huizen verder weg en uitgelopen teer verhindert het verkeer te razen de lucht is zwaar van zomer en geel stof de bomen stuiven luizen lekken vocht dat plakt op autoruiten ik voel de hitte zinderen er spelen nu geen kinderen…

Halverwege kwebbel kwebbel ik plagerig om je klein te krijgen en dan opnieuw je groot te likken en het genot uit te smeren, gemengd met het avondlicht de wieken aan het plafond de lange gordijnen, het geel van de muren en de twee dikke fauteuils van groenbruine aarde Er zweeft een warme zucht over ons zweet van bevrediging en dan…

Zomeravond Op het stoepje naast m’n voordeur staat een bankje voor mij alleen de zon schijnt haar zomeravondkleuren in oranje –rood en geel de lijster op haar nest doet haar best fluitend mijn gedachten te begeleiden waarmee ik dromend speel de schaduw van de plataan is wat opzij gegaan ze zet mij in het verstilde licht Aronskelk vouwt…

Waar holenduiven in wilgen koeren In hegemonie van ontspanningssferen Waar jij een gele Morgenster mag observeren Tussen bloeiende distels en wat Biggenkruid Muizenoortjes waar jij op stuit Muizenissen en zandhagedissen Talrijke viooltjes die je ogen niet willen missen Bermen vol bloemenpracht Het zorgt ervoor dat jij van binnen lacht…

Een gele. Uit de jaren zeventig. En hij stapte uit. Recht voor mijn neus. Hij keek mij aan. Recht in mijn gezicht. Die ogen! Die lach! Ik had aan hem gedacht. Hij had op mij gewacht. Hij nam mijn gezicht in zijn handen. En kuste mij vol op mijn mond. En vol op mijn gezicht. Mijn hele gezicht. Ik gaf me volledig aan hem over.…

je bent mijn lentekoningin en zonnebloemt tegen het groen van de cypressen je glooit de heuvels tegen blauw, verstrooit de zon in ochtenddauw als water lijnen raakt de scherpte in kleur vervaagt komt harmonie naar voren in rijpend geel penseel je zacht het wuiven van het koren wolken zijn geboren gelijnd uit losse hand warmte…

ik zie je wenken dan je rug je glimlach draait het beeld weer terug van langzaam nader komen we hadden alle tijd minuten opgevrijd tot eeuwigdurende momenten van stil genieten met elkaar je zong het kabbelen van golven bruiste branding in de volle maan, liet je gaan op de getijden ik kwam je nader in het gele licht dat…

hoorde hoe zij aan kwam lopen Haar ene schoen was rood van kleur De ander blauw, inferieur Zij die zich niet wou laten dopen Met aan haar schoenen rinkelbellen -Als was ze eerder dier dan mens- Voldeed zij braaf aan heersers wens Zich als een Joodse op te stellen Geschift, de dwazen die bedachten Hoe een bevolkingsgroep te merken Met gele…