toen de vloed haar eb gedoogde

ik zie je wenken
dan je rug
je glimlach draait
het beeld weer terug van
langzaam nader komen

we hadden alle tijd
minuten opgevrijd
tot eeuwigdurende
momenten van stil
genieten met elkaar

je zong het
kabbelen van golven
bruiste branding
in de volle maan, liet
je gaan op de getijden

ik kwam je nader
in het gele licht dat
doofde toen de vloed
haar eb gedoogde
stilte zal in ons gedijen

Schrijver: wil melker, 15 maart 2003

wlmelkerziggo.nl

verliefd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 487