1941 resultaten.
Strand
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 502 Gouden haar
geborsteld door wind en water
gewassen door bruisend schuim
dansend in de storm
koesterend in de zon
lonkend met je gele lokken
bemind door kinderen
blauwe golven verlangen
strelen je glanzende vacht
plukken aan je pronkende pruik
dwingen je door donkere diepten
door paarse poelen verblind
en laten je nimmer
met rust…
'k Ben eenzaam droef
poëzie
3.0 met 18 stemmen 3.008 'k Ben eenzaam-droef, in 't geel-teer avond-dalen...
Door 't open venster hoor 'k de donzen val
van klamme bloemen in kristallen schale...
- En 'k weet niet of ik haar beminnen zal,
in 't stil en licht bewegen harer leden,
en hare goedheid in mijn vreemd bestaan...…
als een zwarte sluier
gedicht
3.0 met 7 stemmen 2.566 een dag vol warme woorden
mijn gevoel in een ruimte
een is er die zich stoorde
ben ik die verzuimde
een dag vol vreugde, in mij pijn
als een dubbel evenwicht
waar zal haar pijn voor zijn
een beeld zonder uitzicht
zo vervagen mijn gele beelden
als blinkend voelen, horen en zien
wat me ooit warm streelde
ik heb het ooit gezien
hoe kon…
belofte
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 624 lacrimosa (w.a.mozart kv626)
als het amen
nog naklinkt in je hoofd
je tranen op zijn
en de bloemen
zijn verwelkt
op het gele zand
de ruisende bomen
serene muziek maken
boven een kille steen
laat me dan in jouw
herinnering wonen
laat me niet alleen
sluit me in je gedachten
tot we samen zijn
verenigd in de aarde
namen in steen…
Schrift
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 5.916 Een schok van herkenning
Alweer op drift
Een kreet uit het verleden
Vergeten in een schrift
God, ik kan de wanhoop voelen
Het druipt haast van elk woord
Verlopen in geel vergoten tranen
Maar door niemand ooit gehoord
Wat was ik jong toen
Ik zie mezelf nog zitten
Nog zoveel om naar uit te kijken
Nog zo weinig om in te spitten
Verse…
Een andere partituur
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 64 ik zag
geel dansen
uit de rode vlam
die van de zon af kwam
voelde warmte
in koesterend pulseren
van onzichtbare wolken
die huid masseerden
wist de stijgende
hype van een worden
met de eeuwige bron
ons leven en de zon
heb alles losgelaten
ben gegaan maar pas
in volledige overgave
besefte ik wie dit had gedaan
in alles wat…
de kleuren van de hemel
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 367 Rood, geel, oranje, bruin
en zelfs met kleuren,
waar er nog geen woord voor
uitgevonden is.
Je staart voor je uit en tracht het
op foto vast te leggen,
in je eigen geheugen.
Wanneer ik mijn ogen sluit,
zie ik in de verte de heldere,
blauwe lucht en daarna,
een uitspansel van nog niet uitgevonden
kleurenwoorden.…
Lentebloempjes
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.508 Wit en blauw, groen en geel,
de nieuwe lentekleuren,
betoverend in d'ochtenddauw.…
Bierkaai
hartenkreet
1.0 met 20 stemmen 1.718 Om vloeibaar bocht
Rood of geel
met schuimkraag
De beuk erin
Meppen zal ik
de spetters vliegen in het rond
om vocht
gedrocht
heb je gevochten
en ik verloren
Lief heb ik je
innig lief
Ik laat je gaan
vecht niet langer
tegen de bierkaai
vaar wel…
Mijn lieveke open je deurke en lach
poëzie
2.0 met 13 stemmen 1.958 Mijn lieveke open je deurke en lach
en zend tot de zon je gebed,
en een vaas met een gele mimosatak
fijn-blij voor je vensterke zet.
Die zie ik van ver als ik zingende kom
al over de heide gegaan,
die zijn lijden vergeet en zichzelf niet meer weet,
nu een lente van liefde ving aan.…
Verstening
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 560 ervaring
Alles wordt geheel veranderd door de tijd
Een ook mij bedreigende verjaring
Ik zie het zuchten van de grote aarde
En bloemen buigen door de zonnestralen
Ook hoe een continent gewoon verjaarde
Alsof de eeuwen waren als kwartalen
Bomen haastigen zich naar verheven hoogten
Bergen heffen zich heel statig boven zee
Beekjes drijven weg in gele…
(hel)
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 507 au
dat doet pijn aan mijn ogen
die onbeschaduwde bloemenzee
zo rond midderdag
bij heldere zomer
au
rood steekt door mijn netvlies
recht in mijn zenuwen
geel prikt in mijn oogkas
krast in mijn kegels en staafjes
mijn oog traant
oranje loopt over mijn wangen
au
blauw pijnigt mijn hersenen
met luchtig venijn
groen geeft even adem
hemelzijdank…
Ontastbaar dichtbij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 333 Hoe blijft de zomer blinken in haar ogen
terwijl haar zacht gezonken geur
al slaapt in 't gele glooien van een herfst
verloren rimpels in de huid van hoge bomen.
Ze is er niet. Ik zie haar wel.
Ik luister diep en hoor ze praten.
Zonder ogen. Zonder oren.
Zij danst roerloos door mijn leven.
In de stilte van de dagen.…
Na de Bosbrand (landengte van Kra)
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 815 De gele zee draagt een
kleurrijke mantel uit visselijven.
Het exotische krijsen der orchideën overstemt,
zelfs van verre, het hemelverscheurende zon-geroffel.
De wanhopige boten van de
zeezigeuners worstelen
met de masculine branding.
De netten van de koperen jongens
zijn slechts gevuld
met een kwalijk riekende dood.…
Woorden in het Zand
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.427 Trommelend, vanuit het noorden
naar de zoete, warme oorden
Van de palmen, en het gele land
Staande, aan de de waterkant
Gaande naar het zuiden
zonder de geluiden
van het zilte Noordzee-strand
Schrijf ik nog eenmaal in het zand...
Vaarwel, mijn vaderland…
Kampvuurrood
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 44 zacht
verdwaalde
het laatste
kampvuurrood
nog klonk
de droge tik
van een tak
wolkte
vettig geel licht
opkleurend
naar de wind
het had gesmaakt
was eerst verdiend
in een honger krijgend
gevoel door de
exotische specerijen
in het natuurlijk garen
nam ieder zijn deel
elkaar bedankend
voor net iets teveel
het oogstfeest…
Eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 289 we hangen aan dezelfde boom
jouw blaadjes fris en appelgroen
beschut door grote sterke takken
blaken nog van levenslust, terwijl
mijn bladeren geel met rood omrand
zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek,
dat als een warme zachte deken nestelt
rondom de witgevlekte stam van mijn ziel
graag zou ik jou beschermen, beschutten
en behoeden…
Eeuwigheid
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 388 we hangen aan dezelfde boom
jouw blaadjes fris en appelgroen
beschut door grote sterke takken
blaken nog van levenslust, terwijl
mijn bladeren geel met rood omrand
zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek,
dat als een warme zachte deken nestelt
rondom de witgevlekte stam van mijn ziel
graag zou ik jou beschermen, beschutten
en behoeden…
waar Pietje was
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 822 naaktheid omgeven
op zijn houten lijf staat
uit de weggelopen keuken
van een randbewoner
een kommetje met water
te waken naast een pluim
die blijven hangen is
welke vreemde vogel toch
kwam hier snel een bad nemen
om dan weer weg te vliegen
dat zijn verenkleed het begaf
niemand die erom geeft
tenzij wat mooi toch
daar, een streepje geel…
lentekind
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 578 als een onstuimige godin
lonkt ze mij ras naar buiten
laat de aarde weer ontluiken
tot een wonderlijk gezicht
in haar zacht en fleurig licht
laat ze vogels vurig fluiten
jonge twijgen welig bruisen
in geel en rood en hagelwit
zo wekt ze met een blije lach
mijn ooit verwaaide dromen
van zomaar luieren in ‘t gras
waar onder het ruisend…
en in die nachten
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.133 en in die nachten
waar ‘t beven onderhuids
branderig wordt
en zich het vlees
in grauwe rafels
van de liefde afpelt
waar ik in nevels
wankelend mijn gedachten zoek
woorden zich
in het bordeel der ijdelheid
ontbloten
waar zwerende angst voor stomheid
elke verantwoording naar zich toetrekt
en geel bloed door mijn aders drijft
in die…
verslindende liefde
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.481 het spel op de wagen
verloopt zonder spermatofoor
de mijne dringt vanzelf direct door
in haar van gewone hooiwagen
we doen het op een hooi of roggemijt
stralende zon geleidt onze stroom
energiek vief toch tikkie loom
wakker niet tot het uiterste bereid
slaat zij groen geel paars uit bij de daad
trek ik deswegen te laat terug of merk het…
Een nieuw begin
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.282 Een ei met gele schaal
zweeft zwierend door de lucht
alsof het van een tak is afgewaaid.
Het cirkelt rondjes om mijn hoofd
krijgt zelfs een gouden glans
door herfstwind is de torenhaan gedraaid.
Die heeft misschien uit eenzaamheid
een kip omhoog gelokt -om haar het hof te maken-
waarbij hij drie keer heeft gekraaid.…
Phuket - een uur in zes Polaroids
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 319 18.20
Twee witte boten
deinen op de golven van de Andaman.
18.32
Twee roze boten gaan op
in de vlammen van de zonsondergang.
18.44
Op het zand wenken
donkere krabben het tij naar binnen.
18.56
Tussen rotsen en strand
schieten vissen schichtig heen en weer.
19.08
Als een rookpluim
verduisteren vleermuizen de gele maan.
19.20…
herdenking
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 757 de vlag hangt uit
halfstok
wappert vrolijke kleuren
ik heb een brok
in mijn keel
aan de herinnering
mijn vader
die alsnog aan de oorlog
ten onder ging
notities op gele kladbriefjes
met potlood
'we houden de moed er in'
velen gingen er dood
hij overleefde het kamp
daar was alles mee gezegd
in hem woedde het voort
werd de strijd…
voorbij de nacht
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 951 geel licht kleeft in geloken wimpers
en op de schoot een boek nog open
veel tijd verwaait sinds dat jouw blik
zich heeft gelegd op mij en lijf-
versmolten lief ik jou met één oog
door het sleutelgat hoe in de slaap
je adem zucht en stom geworden
wij samen liefde vlechten
tot dag door ’t spleetje van de deur gekropen
stil in je armen…
In schaduw der liefde
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 361 Maar jij was daar de gladde zeemeermin
onder de schimmen in het schimmenrijk
beleefden wij stoute liefdesavonturen
de gele maan was trots, rond, schemerlamp
boven onze kleine grote mensendromen,
een straffe wind woei door de bomen
ik zag al snel de strenge winter komen
maar we hadden het dansen niet verleerd
jij had de weg weer langzaam omgekeerd…
Denken contra gevoel
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 641 Jan staat in het savannegras
ontwaart vaag een gele smoel
met aanzwellend angstgevoel
dissonant in zandgeel gewas
Hij denkt misschien 'n leeuw
de leeuw grijnst 'een denker'
haakt hem met zijn linker
als Jan vlucht in 'n schreeuw
Genen die onze ervaring beheren
waarschuwen voor gevaar
door onze gevoelens die ageren
Moraal van dit verhaal…
Haar blauwe gasten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 69 jij raakt de bloem
die zich in vorm en kleur
geurend aan jou overgeeft
koestert haar
met warmte en liefde
terwijl zij wiegend bloeit
een samenspel
zonder afhankelijkheid
in woordloos groeien
jij weet het koren
zonder uitgesproken woorden
tot grote hoogte te bewegen
brengt zelfs
haar blauwe gasten
in het geel tot hemels leven…
smoeltje
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 332 de gele herfst
glanst goud dit jaar
we spreken af, de kleine man en ik
dat alles liggen blijft
zodat de zon nog wat kan spelen
en zo terloops vertelt hij mij
wat het verschil maakt
in het leven
dat kan de liefde zijn
(dat doe je met een hartje)
of niet, maar ook....…