Alle inzendingen over geloof OR ongeloof

Als in een visioen zie ik, joden, moslims en christenen, samen bidden. Als in een droom zie ik ze, hand in hand, naar hun gezamenlijke vader gaan. Overal zie ik monumentjes verrijzen in synagogen, moskeeën en kerken. Ter ere van aartsvader Abraham. Namens hem zie ik ons bidden om vrede, voor alles wat leeft, voor alles wat adem heeft…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Of putten uit een bron van ongeloof dat er sluimerend is in het geniep. Wij kleine mensen denken vaak dat het in het leven alleen om mensen gaat. Maar geloof het of niet, weet ook dat er een geestelijk leven bestaat.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Geen openbaringen bezit ik anders dan die van de toekomstroman; uw wetenschappelijke dromen zijn mijn geloof, en mijn lachend ongeloof. Hoewel ik in kontakt sta met het water mijd ik het hoger vliegend vuur niet en beweeg mij graag door een hemels woud van aardse benen. Ik ken die mij herkent: innerlijke fotografie.…

geloof verzet bergen. ongeloof graaft onoverbrugbare ravijnen. geloof durft te springen in het diep en ervaren dat water heerlijk is, al je er door bent. geloof reikt handen van samenwerking aan een nieuwe aarde terwijl we hopen op een hier en nu al hoopvolle hemel!…

Maar wat wij, als mensen elkaar soms aandoen grenst werkelijk aan het ongelofelijke. En dat zien we niet?…

neen ik roerde in de pan ja bruinbakkend het vlees op de andere kant misschien ben ik altegaar ik stoof een kool soms ik ben ergens wel waar maar dan nog ben ik nergens vraag af of God bestaat…

Dat iemand zó kan liegen, dat iemand zó kan draaien en bedriegen. Zó disrespectvol met vrouwen omgaat, zo'n meisje aan haar lot overlaat. Crimineel gedrag vertoont, dronken is of stoned. Weet je dan niet wat je mensen aan doet, is je geest zó vertroebeld en keur je dat goed? Opsluiten...meer gun ik je niet, en hopen dat je nooit meer de buitenwereld…

Bouwden ons kaartenhuis met voorbestemde liefdeshanden blikken, liefdevol, alles omvattend, begrijpend en voor elkaar bedoeld zachte strelingen maakten plaats voor koude tocht Zag ons bouwwerk neerstorten door mijn tranen heen zag ik in je ogen water branden Mijn God, wie zal mij geloven?…

sinds de waarheid op zijn kop staat lijkt zuiverheid overbodig Weesgegroetjes hebben afgedaan daar het ongeloof zich uitstrekt valse triestheid druppelt op de knoppen die zich schuilhouden voor de zon verlegenheid zich kleurt roze wanneer wind hen talmend wiegt…

soms hangt het achter wolken in een ongrijpbare blauwe zee achter mist van vervuiling diep tussen de halve maan mensen gekenmerkt als mieren zo ongrijpbaar dat het lijkt. zoveel miljoen lichtjaren vertekend dit enorme gevoel…

Ik heb mij altijd tegendraads gevoeld, wanneer op zijig zoete toon en goed bedoeld de "sekteleden" aardig deden, zó hervormd 't geloof beleden en vooral degenen die zich vooraf vroom, maar sterk beriepen op hun onbaatzuchtig werk voor deze kerk.…

Tot voor kort leek het alsof de wereld ons dorp was. Mensen werden wereldburger. Verlieten hun woningen om te gaan wandelen in Peru en Maleisië. Bezit was niet langer belangrijk. Beleving was het nieuwe bezit. Veel meemaken. Overal bij zijn. Alles gezien hebben. Plotseling bemoeilijkt het coronavirus dat perspectief. Sportwedstrijden…

ik sluit mijn ogen denk meteen aan jou en besef dan plotseling hoeveel ik van je hou je komt op mijn pad een vriendschap ontstaat onbegrijpelijk dat zoiets bestaat je zit in mijn hoofd je zit in mijn hart 't is het ongeloof wat mij zo verwart je bent nu verweven met mijn doen en laten dat vriendschap zo kan zijn had ik niet in…

Ongelooflijk dat jij mij liet staan in de koude regen Of waren dat de tranen van ongeloof? Ongelooflijk dat jij mijn liefde niet meer kon beantwoorden Waarom Wat deed ik verkeerd? We hebben nooit problemen gekend Waarom hield jij niet meer van mij? Het is koud zonder jou De vraag doet meer pijn dan het antwoord wat kan het zijn?…

En ik zwijg... ik zwijg uit puur ongeloof.…

Langzaam elke avond Kniel ik op de vloer Sluit mijn ogen en glimlach Oh, God, wilt U alstublieft Haar ziel en leven zegenen Dan kijk ik naar omhoog En weet dat ze het goed maakt Dat de Heer haar zal zegenen dus Zelfs hoewel ze ver weg is Mijn vertrouwen zal het altijd weten Dat er liefde genoeg is Om haar aan te raken als ik bid Dus…

Jouw mooie lieve ogen jouw lichaam mooi en slank Jouw on-evenaarbare lieve karakter waarvoor ik God nog dagelijks dank Dit durfde ik nooit te dromen toch viel het mij ten deel Ik verwachtte eigenlijk heel weinig en kreeg zo ongelofelijk veel…

De dood is voor de dieren nooit een juk. Beschouw de poezen die tevreden spinnen: ze zullen geen hiernamaals ooit verzinnen. Hierover maakt geen enkel dier zich druk. De kerken, synagogen en moskeeën zijn steeds gebouwd, zo hoort men Tom beweren, voor mensen die de dood niet accepteren: religie is 't product van waanideeën. Besef van sterven…

Waarom schiet hij zich niet een kogel door het hoofd als hij dan toch gelooft dat men zo 't einde ziet?…

we vormen een lange lange rij van tachtig mannen gearmd een weggevaagd perspectief we waren eens keurig begraven gruwel onttrokken aan het zicht na bijna een eeuw aanschouwen onze bruine knoken het daglicht zie eens onze versplinterde botten die verroeste tommyhelmen met daarin onze verwoeste hoofden en onze modderlaarzen nog aan zie…

een vlinder vroom en bijbelvast stond in de vlinder-zondagklas bekend als vliegende fantast zo sprak hij bijna ongepast dat hij de here Jezus was vaak als ‘de heer’ was opgekrast klonk luid het ‘deo gratias’ toen vlindervanger Benedict hem met zijn vlugge vlindernet uit hemelvaart had opgepikt en met een speld als bajonet zo spijkerhard…

En dat allemaal voor mijn neus Ik keek je vol ongeloof aan Ik wist wel dat je het in je had. Ik wist gewoon dat het ging gebeuren Denk je dat ik je dit ooit vergeef?…

Vanmorgen uit bed getild. Een dikke, brutale verpleegster ordonneerde: meekomen. Ikke, in de ambulance in kapotte slofkes, oude badjas Alweer, werd ik misbruikt, de vieze geile pervert. Hij belde prompt de flikken, zijn ontbijtje stond niet klaar Ach, hij is van een zeer goed jaar; Een zeer gekend psychiater stond me te woord Dit keer legde…

Het geloof zegt, dat kinderen ziek mogen worden, het geloof zegt, dat men een aantal malen op zondag te kerke moet, het geloof zegt, dat leven, in de hand van God is als je kind ziek wordt, is dat zijn wil.…

Dat ik het, met mijn leven tot hier heb gehaald is bijna ongeloofwaardig toch ben ik met mijn eigen geloof trouw aan mezelf, mijn ziel en lichaam gebleven.…

Langzaam glijd ik weg met jouw kus vol ongeloof in deze straten.…

Vol ongeloof heb ik je aangestaard, Het was alsof je lachte. Sereen straalde je de rust uit, Die ik onmogelijk kon voelen... Mijn bloemen heb ik bij je neergelegd; Het was alsof je sliep, Ik kon het niet bevatten. Ik wilde je zo graag nog.... Aanraken..... Maar...jij was het niet, Die daar zo stil lag.…