Alle inzendingen over geluid

Hij oefent zich in het zwijgen, een tegenstrijdige zanger, en zingt overstelpt door geluiden een letterlijk lied aan de stilte.…

Je probeert me te vergeten terwijl wij beiden weten dat een geluid een geur een moment maken kan dat je gedachten niet te controleren zijn ik voel je vaak nog steeds merk dat je aan me denkt herinneringen in je opkomen je probeert dat te verdringen onze band is onvergankelijk niet afhankelijk van of we elkaar zien en…

Teruggelopen naar de kade om opnieuw de geluiden te proeven nu het eindelijk stil is in mijn hoofd met de nasmaak van echt bier in mijn mond voelen mijn handen nog jouw slanke lijf golvende dijen de ironie van Antwerpen; het besef dat prachtige vrouwen door de stad blijven vloeien net als het water --------------------------------…

tekenen van ouder worden diepere lijnen voelen ze droger aan tien vingers ietwat strammer ben ik altijd met ze bezig voel hoe ze over 't toetsenbord gaan snelle aanslag bekend geluid polsen wat gevoelig m'n doorzichtige opperhuid staan ze me dagelijks bij verwen ik ze met goede creme die lieve handen van mij…

ik zag je zwijgen afwezig van de waarheid je kuste haar mond met een oud slaapliedje beveiligd door eeuwen heen je legde haar bloot in het dichte licht van sprookjesland en in het overgaan van stilte naar huilen beefde haar mond toen geluid bewoog zag ik je zwijgen door dagen en jaren heen zag je me huilen toen onschuld…

waar woorden ooit dwarrelden ongedwongen een weg zochten in vrolijk tintelende volzinnen staan ze nu door elkaar gehusseld in onuitsprekelijke onzinnen naar parels vissende melodieën overstemmen eens gezinde duetten vervalsen een ooit zo zuiver geluid in een schelp vol verwaterde vriendschap die zich langzaam in vergetelheid sluit…

Het geluid is verstomd, de stilte is ingetreden. De stem heeft plaats gemaakt, voor een stilzwijgen. De stralende ogen, zijn dof en kijken in het ijle. De woorden zijn geen zinnen, alleen onverstaanbaar gebrabbel. Geen emotioneel moment meer alleen agressie tegen …. niets.…

je ademt sleutels waar ik sloten had gemaakt danst over mijn balken in een eigenzinnige cadans bast mijn contra open met mateloze overtuigingskracht molt alle hoge accenten uit mijn eerste repliek ik kruis de ligging van de klank met een chromatische krul en ladder dan mijn eigen melodie rond jouw toonaangevende geluid…

het uur tikt tak hij zit daar maar hij luistert geboeid de seconden weg stilte prevelt iets hij luistert niet hij is geluid waarom ook niet zijn canon ongehoord een gebroken gerucht in een meer van stilte deze wereld herkent hem niet hij grijnst - en doe het goed want morgen ben ik daar ik mijn grijns, jij jouw hoed wij samen, de…

gekir,geluid,gebral vanaf twaalf tot vier. feest en drink wij waren ooit ook jong. heb tenminste empathie voor die mensen die daar in nottebohm sereen op de dood liggen te wachten en niet kunnen slapen. kan dat niet minder en anders, jonge buren???…

ik beschrijf blind hoe sterren staren naar het laatste boomblad dat in de wind, laat in de nacht met volle handen de dag omlaag duwt aan beide kanten hoe ik met een enkel geluid en leegte verder strijd armoedig in de schaal van offers zoals vogels in hun diepste slaap met nog heel even licht in ogen…

Geuren en geluiden drijven boven bij een beeld. Weemoed als verlossing, voor een wereld die je niet meer deelt. Klauwend in de ijle lucht, verstikt onder een dikke deken. opgeruimd en liefhebbend het einde tegemoet, voor je uit alles wit en achter zwart.…

gaandeweg ontwaar ik haar rond uitgezomerde bomen dwalend in zachtere nevels en geluiden, in de wiekslag van een vroege gans proef haar in ‘t krimpend zonlicht tussen dwarrelend lover, in de geur van mos en parelend gras zo voel ik dat zij langs mijn kruin naar binnen glijdt onder mijn huid een warme schuilplaats vindt…

hand in hand wandelen langs het strand eindeloos geen fax, mobiel bezinnen voel je ziel luister de branding spoelt zachtjes het geluid voelt rustgevend een rode gloed vloed de lucht bloedt indringend een bewuste vlucht vakantie weg uit haast stilleven Lanzarote 4.6.03…

Sterk verzwakt wankelt het geraamte van de eeuwenoude kerk in haar laatste uur Wilde wingerd bedekt het grauw gelaat waaruit miljoenen tranen zweten Haar middenschip draagt nog het geluid van diep begraven leed onder de rotte gewelven Kermende geesten kunnen hun doodsangst voor het helse vuur nooit meer vergeten…

Ingesloten in een rondedans van beweging, neuriënd op golven van geluid met de naar binnen gekeerde glimlach, grijnzend van geluk. Dans maar mijn kind naar je eigen wolkenwereld, waar niemand je raken, niemand je kwetsen kan.…

ik loop voor de muziek uit dat doe ik wel vaker speel op mijn oude dwarsfluit het largo van mijn eeuwig verdriet in mijn rug voel ik de trilling van de trommelaars met koude rilling gepaard in weemoedig gelid, het geluid van de klarinettenbroeders ik loop vooruit de tragiek in mijn benen geaard de laatste gang, gedragen, van mijn…

Waar diamanten tranen van herkenning aaneen geregen parelen, onzichtbaar verweven met draden van puur goud Waar bronzen klokken zonder wanklank hun helder geluid in echo laten weerklinken Daar kan ik mezelf zijn, ondergaan en bovenkomen, mij wentelen en keren, Geloven, vertrouwen, eeuwig op bouwen, omdat ik mezelf kan zijn in jou…

De zon heeft stijl en persoonlijkheid zet iedere avond telkens iets vroeger dit vredige landschap in vuur en kleur ze vertrekt niet ongezien het feest valt even stil ze danst haar slotscene en in haar zog zuigt ze de kleuren mee dempt het geluid laat slechts de bleke maan als wachter achter…

Alfama warrelt ons als een labyrint omlaag waar de stad langs de Taag stroomt de rivier staat stil op dit uur van de droevigen in de verte het geluid van de wegstervende fado hij, hij troont daar boven verbronst op het terras voor á Brasileira en laat zijn zangen bij voorkeur meestromen onder een deken van duisternis tot over…

Een lied welt uit mijn binnenste naar buiten, geluid zwelt aan. Hoe kan een mens zich beter uiten dan zingend uit zijn dak te gaan. Alle vreugde juicht omhoog vanwaar het is gekomen, de zon straalt in een gouden boog, knoppen zijn opengesprongen.…

Zittend in mijn tuin Ervaar ik een moment van Stilte In het Pi-bestaan Wind, zon, gras In deze nieuwe Herfst Een moment ook van Ruis Geluid van auto’s en gedachten Die afbrokkelen in mijn hersenpan Schizofrenie blijft en is altijd aanwezig Nu alweer moe en nog weinig gedaan Maar ik en de zon blijven toch bestaan En zullen altijd weer…

het geluid vervoert naar de jaren zeventig van enige eeuw hij vaart onderweg als bedelaar naar ierland verdrinkt in solway lag in een zeeslag gestorven tegen de zweden met zijn blauwe bloed der lahme von k?ln koning van austracië ergens in de pijp en jaren twintig uit charleston en lyon moeten nog komen…

Maar ik wil Stilte Haar gouden voetstappen geflankeerd door rede weerklinken in geluid, binnenuit van mij altijd horen. Mag ik voor dit moment - eventjes maar - doof zijn - niet denken?…

Overal hoor ik dezelfde geluiden van een moeilijk te doorbreken stilte: de onoverbrugbare afstand ternauwernood verzoend met de dood.…

onmacht dirigeert de flatbewoners geluiden keren in nachtgewaad langzaam tot rust elk vuurtong krimpt, sist een groot risico uit. bijvoorbeeld ik in rolstoel…

als ik zo naar je kijk stellen je ogen vragen je lippen bewegen op geluiden in een onbekende taal ik weet niet of zij op mijn antwoord duiden leven jij en ik op ongelijke dagen met ieder een eigen verhaal * je koude ijle vingers grijpen mijn hand wil je me voelen of zoek jij nog naar jezelf in de broze wereld door…

De ruimte van geluid strelen met gedichten, stilte niet bruskeren, wat verder doordringt in de geest, verwekt tot verwarde beelden die uit hun schuilplaats springen als roofdieren passief schijnbaar, ineengedoken wachtend, klaar voor een nieuwe sprong, zich te wagen in een maalstroom van woorden die mensen op een fictieve weg najagen…

nu jij en ik ons buiten wagen weg van gedachten aan wat sterfelijk is nodigt het nieuwe licht ons naar het leven nog aarzelend zoals de crocus kracht ontleent aan afgestorven grond en later pas aan zonnewarmte zo wondert ons het weer vernieuwen begin van waar het donker wijkt tegen het uitgerekend somber een nieuw gewekt geluid…

Wanneer de fluisterrups haar stem verheft volgt er een ijl gepiep dat het oor terloops treft Als ze echter verder gaat met fluisteren kan je door drieduimsdik beton naar haar luisteren Zij heeft van maathouden geen weet, en o ja voor je het belangrijkste in de winter vergeet: wanneer ze verkouden is, geeft dat een oorverdovend geluid als ze zachtjes…