Alle inzendingen over geluid

Als de zon haar kracht heeft verloren maar haar gloed nog even de rimpeling van de zee zacht streelt en laat gloren verdwijnt zij langzaam achter de horizon golfjes kabbelen ongestoord op het strand zij wissen alle sporen van de dag uit het zand alleen het geluid van de branding ruist zacht en de avond gaat over in nacht…

Beweging zit er niet in: het zijn stills uit een movie; meestal stom, soms met geluid, kreten van vogels bijvoorbeeld, zelden een stem. Ze komen terug, steeds vaker: Er komen er ook wel bij. Duizenden plaatjes in een o zo zwaartillend hoofd.…

op het oerol feest viel het weer tegen niet de geluiden en niet de muziek niet de artiesten en hun dramatiek het was het weer: regen, regen, regen na de droogte: regen godzijdank blonde Geert wil heel Nederland blank ------------------------------------------------------- gehoord op het Oerol festival 2011 naar aanleiding van het regenachtige…

het dwarrelt naar omlaag jacht en jaagt in speels laveren ook de wind lijkt snel te leren hoe zij de kristallen flonkerend kan draperen de horizon verdwijnt geluid dempt uit respect voor de snelheid waarmee wit alles bedekt de aarde licht weer op na een donker herfstig leven rust zij onder winters zachte deken…

Misschien als ik slaap, maar bij het minste geluid verdwijnen zijn geschubde pootjes langs mijn oren en mijn ogen, ze worden als het ware in een schild gezogen. Zijn magere kop raspt soms over mijn tong, en praat maar zo vertraagd dat men het nauwelijks verstaat: hij noemt mijn klieren liefde en ik hou van hem.…

(voor Annelies) juist omdat je zoveel achterliet voelen vingers nog de randen van jouw leven ergens daar vertoeft jouw glimlach op een foto en ik beef geef me jouw tekens in lucht aan de wand en in geluiden, maak me blij want jij, je bent niet ver ik voel me bij je altijd als de achterkant van morgen zoveel schemert in vandaag…

Maar daar, in stilte op de pot gezeten, is hij alleen met het geluid van dagjesmensen tot nachtburgemeesters die hun veelal onbenutte gezinsauto geconcentreerd het tankstation voorbij sturen. Kak aan de muren.…

plots een geluid hij gelooft zijn oren niet zij fluit als een vent! ongelovig kijkt hij om blikken kruisen haalt schouders op en lacht verlegen stoer en kwetsbaar tegelijk.…

Ik wek je tot leven met dit gedicht je krijgt weer een gezicht al is het maar voor even ik zie je weer voor me staan wat krom, meer gebogen ik bekijk je met lede ogen want je gaat toch zoals je altijd bent gegaan je kunt niet tegen dat geluid van al die mensen om je heen je verdraagt het gewoonweg niet wat je wenste kwam uit je bent…

als stilte overgaat in doelloos zwijgen en dagen zich van licht middels schaduw naar nacht aan elkander rijgen dan sterven bladeren aan de huid bevriest het levenssap rond de ziel stokt de adem in een wezenloos geluid zwalkend door de ijle lucht zoekt het kwetsbare, nakend gekleed, al roepend naar de verloren vrucht…

ik zou een vers willen schrijven over de ochtend, het ruisend geluid van winterkoude waarin mijn hart hangt misschien is het de eenzaamheid die in wezen niet verandert of de minnaar uit mijn dromen en ik van mezelve genoeg ik volg de banen, de wolken dieper, over het bleek, getralied gras dat als een bevroren pijn in de tijd ligt dit…

De seringenstruik die naast jouw grafsteen bloeit in lila kleuren laat geuren los die dromen beloven er is niets anders in deze wereld dat mij meer kan bekoren dan het bevlogen geluid van gevleugelde vrienden waar het kerkhof zwijgt over diepte van jouw graf en stilte van jouw dood fluiten vogels kleine liederen.…

Omdat na ieder nacht de zon opnieuw lacht omdat iedere knie met schaafwond opnieuw geneest met een kus van een mond omdat inspirerende geluiden en beelden Het zwaarste hart kan helen omdat er mensen zijn die goed zijn kunnen wij alleen maar nederig om gaan met de pijn In iedere straat kom je ze tegen Mensen op reis langs herenwegen…

misschien kan ik je aanraken de nacht wegduwen nu het nog stil is in hetzelfde zacht de dagen horen, 't geluid dat wij ergens wonen misschien zou je van alles wat maken uit steen een vlinder die niet wachten wil mijn gezicht als dwaas geluk in jaren ouder, een dekentje en heb je goed geslapen?…

Waar stille geluiden helder klinken. Tonen die we zelden zuiver horen. Hier, in onze eigen achtertuin, dromen onverwachte dromen. Vandaag heerst hier de vrede. Nestelt zich een duivenpaar. Leeft de werkelijkheid van hoop.…

Welke kleuren moet ik kiezen Om te schilderen hoe ik ben Met welke lijst me omlijsten En welke lijnen zal ik schetsen Zodat iedereen me herkent Bekijk me zelf in een spiegel In een schier geduldig glas Zoek de hoeken van lichtval Zie de beelden zo ze komen In de vormen zo het komt En hoor hoe langzaam Elke lijn en geluid verstomt.…

Ik weet dat jij een lang schiereiland bent dat uitgerekt als een fietspad in de donkere nacht verdwijnt op zoek naar het eerste ochtendlicht van de dag de banden maken sporen en een nat geluid het frame knarst en piept vertrouwd…

"... ...met ogen geloken had haar hart gesproken, werd de stilte doorbroken door 't geluid van haar stem 6 juli 2019…

ik voelde hoe de dauw in schemering ineens in ochtendnevel overging kou sneed in het licht ontnam het vage zicht en weefde grijze dekens met tekens van ontwaken in zacht gedempt geluid ging donkerte zijn schuilplaats uit de nacht is weer geweest voor ieder mens en beest kom laat de zon maar komen…

onder wolken van lood tekende ik sporen in het zand in smeltende hitte schreef ik een goddelijk woord ik vluchtte voor beelden van de krokodil doofde de vlam verbrandde mijn ziel vouwde een zingende vogel van papier fluisterde mijn traagste gedicht ik spelde mijn naam op de schutting uit de binnenste muren kwam geen enkel geluid…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren naar het onvergetelijke leven voorbij de grens van het geluid vormen gedachten de beelden van de mensen en de emoties die mij de dagen kleur geven zo bront in mij de herinnering een brug naar de eeuwigheid die wat mij gisteren betekende aan de…

vervaagt door de wind Ze treedt binnen in haar hutje Geluiden verstommen Klokken die zwijgen En de wind doet alles verdwijnen De mist omhult haar hutje…

Deze ongrijpbaar gekrenkte geluiden uit wezenloos vergrendelde kluizen klinken als de laatste stuiptrekkingen van de levenden uit de dode huizen. Onder het geknars van vertrapte stenen is haar stem hoorbaar uit het graf. Slechts merkbaar in gedurig verlangen en aanwezig waar zij zich ooit begaf.…

In de cel van mijn kamer Schrijf ik mijn muziek Zoals ik het hoor harmonische melodieën Rustgevend Relaxed Prikkelend Mathematisch gecomponeerd Ik doe het gepassioneerd Het is mijn worsteling in het leven Dat ik vanuit mijzelf Mijn muziek wil geven Het is mooiste wat ik in mij draag Ik wil mijzelf overtreffen verheffen Het geluid…

toen ik terugkeerde naar het noorden liet ik mezelf horen: harder lager heser ik werd wakker zonder stem ik reisde naar het licht sprak zacht iedereen leek te luisteren ik was zachter voor mezelf zong een toontje lager ik leerde zwijgen 100 dagen stil hoe het was het stemde tot nadenken…

nog wilde de ontspanning niet komen trilde de aarde onder onmenselijke oorlogsgnomen verbleekte licht van de lentezon de felste inslagen gaf geluid van de oorlogstrom doffe dreunen dom wit wolkten in een gierend uithalen de mortieren na het openrijtend treffen van een al bloedende stad waarvan schade rood neersloeg…

"Boink" Ik ken dat geluid, weer een vogeltje tegen m'n ruit. Ik zie je, kleine piet. Verdwaasd gaap je rond, je snapt het niet. Pas op voor de kat! Een makkelijke prooi, zo'n mus op z'n gat! Langzaam bekom je je neemt je tijd. Ik adem diep, als je je vleugels weer spreidt.…

Mijn ogen houden van diepe meren Sprekende spiegels zonder geluid Mijn handen zoeken naar lichte veren Dansend over mijn huid Mijn ziel zoekt naar stille rust Een plek om opnieuw intens te verlangen Mijn mond wil iemand die haar kust Iemand om haar woorden te vangen En ik?…

waar het geluid van babykreten het mooiste lied overstijgen wil twee grijpende handjes zoekend naar troost in zachte armen tot rust gekomen slaakt het een zucht in de warme omhelzing waar zijn lach geschonken jou zacht beloofd dat na zachtjes gapen dit nieuwe leven in alle stilte vredig zal slapen…

Een uitgestoken hand vingertoppen geraakt violen in mijn hart doen snaren trillen een rilling bij het zachte bespelen van mijn zinnen laat een cello weerklinken mijn ogen dansen op de maat de zachte minnezang een krans van sonnetten teder, doch vlammende overgave als opus het smekende geluid van een enkele saxofoon doet mij beseffen…