Alle inzendingen over gemeden

merkwaardig toch hoe warm wit licht je huid goudbruin kan kleuren van binnenuit als zon gemeden wordt door parasol of zomerloof verschieten toch de meeste stukjes bloot naar alle variaties rood pijn waarschuwt te laat voor het goede medicijn tegen verbranding verkoelend smeren hoef je niet meer te proberen toch straalt jouw lach…

het regende toen ik afdaalde langs het pad met wilde bramen het was al lang geleden dat wij hier kwamen heb het lang gemeden ik was hetzelf die deze weg als het ware vergat ik ruik nog de zomer van toen de zoemende muggen en de stilte tussen ons beiden je vertelde met sprankelende blikken over jouw onzichtbare dromen ik dwaalde…

Wat is nou een gedicht Het verandert door de tijden Heb je je geest verouderd gelicht Dan moet je tegenwoordig lijden De aandacht voor de Groten aller tijden Is danig in het poëtisch moeras weggegleden Heb je de durf om oude technieken te belijden Dan word je door veel moderne mensen gemeden Ach, het is niet zo’n grote boodschap die ik breng…

ik heb torens altijd gemeden maar tonen van de klokken kwamen in iedere uithoek met alle vroomheid naar beneden zij raakten bleven haken in een oud religieus gevoel dat opriep om samen te komen leven te schonen voor het goede doel zij horen bij een tijd die ik heb overleefd de huidige goede herder weidt zijn schapen in een andere geest…

de auto’s rijden al een tijd in zwart of grijs mij vlaggend tegemoet ik heb daarvan nooit opgekeken alsof je het intuïtief tijdens het leven hebt gemeden zij zijn uitdagend schoon vervoeren het theater waarin de droom is uitgewoond het laatste tripje net zo liggend als vroeger in het kribje langs de bekende plaatsen met…

Naar contact werd niet gezocht Hij is van het zelfde hout gesneden De liefde die werd afgekocht Het onkruid werd gemeden De vraag naar het verleden M'n leven op de tocht Bevestiging die ik zocht Op eigen risico betreden De verloren weg weer terug gevonden Het gegunde respijt Met alle hoop weer heen gezonden Nu is hij aan het einde…

vette nederland en men naakt doch met een hoedje paradeert als malle loetje om goedkeuring van de keizer en het volk nog niet wijzer de democratie verteert hoor ik reeds het zacht gespin als de kat zijn nagels scherpt aan het behang van het fatsoen en het kwaad zijn schaduw werpt in kristalheldere nacht waar de waarheid reeds gemeden…

het dal leek peilloos diep dit jaar de bodem bleef maar zakken en meegezeulde drab maakte elke stap te zwaar de broekriem werd verstrakt bezittingen vervreemd oude banden doorgehakt nieuwe lasten gemeden en nog was er geen vaste grond werd de gang niet lichter immer drukten de plichten toch sluit zichzelf het zuigend gat verheft zich…

leeftijd die door je Blitse outfit ontkend wordt - Jij gebruikt geen anabolen En andere drugs of zo, Heb jij ook helemaal niet nodig Je slaat ze zo wel in elkaar, Een jonge vrouw van dertig En haar ouderlijk paar, Getriggerd alleen maar omdat zij Er iets van durven te zeggen Dat jij hen hebt aangereden, Zij die jou juist hebben gemeden…

ik zag je ogen een schuchtere blik alsof je niet wist hoe beelden te plaatsen je gaf handen een zoen, keek om je heen en leerde te doen wat anderen deden de vraag van waarom had je tot heden gemeden het ging goed want je leek op een van die velen maar in je stem hing de toon van ik speel dit gewoon zelf voelde je anders ik ken…

heel bewust opende ik de deur naar mijn verleden 'n muffe geur van oude dingen die ik ongewild had gemeden 'n kaart van 'n oude vlam met 'ik ook van jou' daar ligt 'n agenda beplakt met mooie plaatjes van 'n vrouw herinneringen komen stilletjes aan weer naar boven al die onbereikbare liefdes 't is toch niet te geloven…

ik voelde je al in wijkende tijd op weg naar momenten van gelukzalige eeuwigheid weer tasten we af het rakende woord al bij voorbaat gemeden in porselein van het heden onontkoombaar gaan ogen minnekozen ontspant de lach lijnen die ik vroeger niet bij je zag weer stroomt bloed in uitbundig kleuren geen verhitte discussies maar een…

Het lieve naïeve verging in de tijd ik ben ouder en ruwer geworden groeide met tafels en stapels met borden en met een soort verantwoordelijkheid denken aan morgen, kommer en zorgen en dikwijls gedonder binnen de muren er kwam hier geen druppel melk tot verzuren we hadden niet veel maar we waren geborgen Hoe dikwijls heb ik mezelf niet gemeden…

Dus aan de zijlijn, kijkt ze toe en is in het geheel niet ontevreden, want wie met háár contact niet wil, die moet ook worden gemeden?!…

Het aanzicht van de dood heb je toen niet gemeden. Het geloof dat gaf je steun voor weer een lange reis, maar nu naar het hiernamaals het was je entreebewijs. Weer verenigd met je ene zoon die was je al zo lang kwijt, maar zonder de achterblijvers, want het was nog niet hun tijd.…

heb het onderwerp altijd gemeden maar 't heeft mijn wereld opnieuw verward... Ja,kijk me aan,ik hoor je stem... wees nimmer meer bevreesd weet, dat ik er altijd voor je ben, je bent eigenlijk nooit alleen geweest... zonder dat je 't hoeft te zeggen, voel ik je liefde... Voel je de mijne ook...?…

het regende toen ik afdaalde langs ons pad met ingesleten treden het was al lang geleden dat wij hier waren heb het lang gemeden ik was het zelf die deze weg als het ware vergat ik ruik nog de zomer van toen met zoemende muggen maar hoor ook de kwetsbare stilte tussen ons beiden je sprak in sprankelende blikken over jouw luchtige…

soms willen we … het verleden doen vergeten wat was en nog is aanpassen zelfs het middel van herprogrammering wordt niet gemeden in de vorm van gedwongen bekering en als dat mislukt wordt het in stilte begraven onschuldige culturen en volkeren van wie velen slechts nog kinderen waren van het verleden moet je leren helaas de lessen…

de keus om te beslissen hoe groot geluk is in je leven ben je bereid ze op te geven de dingen die je denkt te missen want echt geluk zit in het geven 'n kus een groet een handgebaar een telefoontje naar elkaar een briefje met de hand geschreven je draagt hem bij je iedere dag die hele tas vol mogelijkheden die je misschien nog hebt gemeden…

ze woonde in het dal van pais en vree zo ogenschijnlijk innerlijk tevreden obstakels werden, levenswijs, gemeden en ’s middag dronk ze kalm een kopje thee de kater op haar schoot had geen idee van onrust uit een sluimerend verleden de bange blikken, schijnbaar zonder reden hij onderging haar strelingen gedwee ze vond haar weg, manmoedig,…

heden is overleden onze juffrouw tok onder druk van medebewoners werd zij door ieder aangerand en toch gemeden zij tobde al lang met haar tenen aan iedere poot wildgroei bleek haar deel maar ondanks hoger ingrijpen werd het haar te veel vanochtend tegen onze kloostermuur rond tien uur werd zij ontzield aangetroffen de ogen nog geopend…

Al het afwijkende nerveus gemeden, vertrouwend op bewezen smaak. Mijdt u zelfbeschouwende gedachten, schept u iedere identieke dag, opdat blinde regelmaat uw ziel beschut? Of plaagt het verlorene uw nachten? In droom en spijt haar herinnerde lach. Een leven verdaan, het geluk onbenut.…

beneden conquistadores en hun gruwelijkheden ik tekende het uit je ogen op de strijd verhevigde en steeg ten top een uitbraak van bevredigende vrede niets deed er toe, geen wet, geen goede zeden maar woorden zetten alles op z'n kop "te amo" was je machteloze bede terwijl mijn opgejaagde harteklop vertraagde, heb ik toen je blik gemeden…

ik schrijf over morgen ben dat niet gewend veelal passeert het verleden, kort gelee of wat langer, kan ook gaan over het heden doorgaans in gedachteloze woorden ik heb wat in mij bruist zelden gemeden maar nu dan het ongewisse het uitschuiven van mijn voelende hengel het in optima forma vooruit doen gissen helaas dan ook wat ik na een…

Wat begrijpt de mens ten diepste van de puurheid van de ander wanneer het om oprechte liefde gaat waarbij met diep respect de reinheid wordt bewaakt, wie kent de wreedheid van de pijn waarmee de scherpe tong meedogenloos verwondt, het scheuren van het heilige dat zo eerbiedig werd gemeden?…

Een oude wereld gaat in 't hart teloor en haar verschijning, jarenlang beleden, wordt, schoon gekoesterd, tegelijk gemeden, voordat het licht der nieuwe dageraad gloor'.…

Echter vierenhalve eeuw geleden Werden ook in Noord-Europa de beelden Niet gemeden en werden religieuze Verschillen met vandalisme beslecht. Van geschiedenis zou men moeten leren; Zonder de beeldvorming te egaliseren, Want zonder verleden zwijgt de toekomst pas echt.…

orgasme van ‘hij niet’ hij liet zijn leven niet voor niets nog altijd wordt over hem gesproken wordt hij aangehaald, zijn boeken gelezen ook ik heb een fortuin aan gedachten aan Pim, aan hem, zijn zijn, zijn goed, zijn ‘slecht’ dus Pim, je bent pas echt, hecht, vecht dood als er niet voor jouw ideeen wordt gestreden als je zou worden gemeden…

een rollercoaster aan emoties ging voorbij in je blik toen ik zei we gaan spelen de spanning van winnen of verliezen maakt je blij door tegenspel te geven ik heb vertrouwen in eigen vaardigheden zo heb ik mijn grote verliezen altijd gemeden jij bent gespind op de toevallige zaken die maken dat jij vaak tot winst kunt geraken…

ging ik in onzekerheid steeds dieper werd het duister vertrouwen was ik kwijt en daarmee ook mijn luister nog zoek ik wat ik heb gehad toen ik jouw hart mocht raken zo heel direct dat ik vergat dat nauwe banden eerder braken mijn oude vreugde keert niet weer die hoort tot het verleden wel kwam terug het scherpe zeer door jou te zijn gemeden…