Alle inzendingen over genot

Haar woekert niet bovenop Omgeven door warm genot Levende van gedwongen tranen Misschien groei ik ooit nog naast bananen.…

Samen genoten we ervan, daar is nu helaas een einde aan gekomen. Het roodborstje huppelde heel vaak voorbij. Het maakte ons heel erg blij en deed ons goed. Nu mijn lieve man is overleden moet ik verder, dat zal zeker niet meevallen.…

ik heb genoten van je liefde en je lijf met als bewijs de stappen in het zand de sporen op het strand waar we op golven joegen en ze oversloegen in het wit van schuim ik zag luchten in je ogen zon op je gezicht we lachten samen branding je kuste me in winters licht ik spatte zee en likte zacht het zoute water van…

Als de herfstige tonen krachtig worden gezet, dan weet ik weer hoe ik dan altijd mateloos genoot. Als de bomen in de kleuren van een herfstpalet staan, in diverse bruinen en hier en daar oranjerood. ----------…

Ik kus uw knieën en uw voeten om u eerbiedig te begroeten, ik kus uw schoot, uw geslacht waar genot en nieuw leven wacht, ik kus uw borsten, uw mond en kniel dan voor u op de grond.…

Ik lig wakker, luister of jij komt, ik hoor de buren kreten slaken van genot en verlangen naar elkaar verlangen naar meer verlangen naar eeuwig geluk…

Luister stilte, naar het ruisen van de wind Luister naar het briesje Dat zacht het riet golft langs de oever En hoor het antwoord In de lach van een kind Luister stilte, naar de zang der vogels Naar de blijdschap die daarin klinkt Ver verheven boven aards kabaal Genot dat ons dagelijks omringt In steeds herhalend verhaal Luister stilte…

we hebben van de zon genoten in erotiek de warmte gepeld de bruine huid zat als gegoten is later toch weer snel ontveld jij was mijn prijs uit vele loten ik heb de kansen niet geteld pech had al zijn kruit verschoten het toeval bleek op je gesteld je hebt me met je wolken toegedekt wilde geen mooi weer meer spelen je ware aard is stormend…

je lippen krulden pijn er vonkte woede in je ogen, maar je stem fluisterde fijn je daagde uit met mij de grenzen te passeren het gevaarvolle genot van balanceren te proberen je lichaam vroeg me het te breken, zo dat je je kon overgeven en op de toppen van je zenuwen kon zweven ik heb je niet gespaard en rauw genomen we gingen…

daar ligt hij in de vensterbank op z’n rug pootjes in de lucht ogen voor zover te zien gebroken de vrijheid lag door de ruit te lonken besefte in de weinige tijd die hij had hoe dichtbij en ver weg die schat was maar dat genot werd hem niet geschonken hij heeft alles gepoogd wrong zich in allerlei onmogelijke bochten nu ligt hij…

ik proefde in onze laatste kus nog de paradijselijke lust van het afscheid nemen weer zoende jij de zomerhitte dichterbij terwijl ik al oogstte langs herfstbuiige regenbogen nostalgisch trokken warme avonden voorbij waarin handen verlangden naar geluidloze ontdekkende gesprekken over intimiteit wij genoten van rust en tijd in…

Als het menselijke wezen Door gewoonte wordt geleid En haar diepste verlangen Voor haar zonden pleit En als dat diepste verlangen Door verleiding wordt gevoed En verleiding door de zonde En gevolgen wordt beboet Als telkens wordt vergeten Dat de oorzaak van genot Niet smeult in onze mond En niet ligt op het schavot Dan is het ook misschien…

vele geledingen doordrenken mijn denken en feitelijk bestaan ze brengen zo vaak verwarring in de weg die ik ja ik, moet gaan soms trekt mijn verdriet mij naar binnen of geniet ik intens van mijn zinnen om het lijfelijk genot te beminnen soms wip ik in de speeltuin van het leven naar verre hoogten en duivelse diepten of…

(het enige echte hopje, van Rademaker) het is nog Haagser dan de ooievaar, Couperus, Binnenhof en Lange Poten de witte wikkel zit hem als gegoten het is de trots der ware Hagenaar zo’n prachtig bruingebakken exemplaar wordt wereldwijd en zeer beschaafd genoten de receptuur is aan het brein ontsproten van Jahweh of een duivelskunstenaar…

Ik zit me op de liefde te bezinnen bij het genot van een kopje kruidenthee Dit alles is natuurlijk overdreven; en, sterker nog, het is totaal onwaar. Maar dichters doen dat om te overleven, want waarheid brengt de dromer in gevaar. Het daglicht kan de dichtersziel niet vinden. De naakte werkelijkheid is ongewenst.…

wakker Een zalig gevoel raast door mijn lichaam Nagenietend van die heerlijke storm Staan wij samen voor het open raam Je staat achter mij en houdt mij vast Langzaam strelen je vingers mijn huid Zacht spelen je handen ons liefdesspel En ik voel dat je mijn borsten omsluit Je vingers strelen mijn ronde parels Een onverzadigbaar gevoel van genot…

laatst overleven nog is er geen wind wel een tintelfrisse kou die van de dauw kristallen maakt met duizend twinkelingen alsof de tijd heeft stilgestaan ik wilde voor de bloemen gaan heb daarvan afgezien jou geroepen je kwam op blote voeten over het bevroren gras je lachte en ik wist dat jij meteen klaarwakker was we hebben genoten…

haast verrotte houten kozijn van een herenhuis met verloren faam ze daagde mij uit met blote benen en lonkende ogen die mijn lust wilden lenen onder het gewuif van een luchtige rok ontsnapte mijn verstand geenszins aan deze ruif en mijn hart haastte zich als een opgejaagde klok nog twintig treden te gaan naar dit hemels genot…

Vaak lijkt de ganse wereld mij Eén glimlach van genot, Waarin ik glanzende verglij, Alleen bewust van God.…

als nimfen leunen zij met hun blanke lijven tegen mijn vragend vel vier handen glijden willekeurig over een geurige vlakte waar hemelse nagels het genot verfijnen om de eenheid van samen uit te breiden lange haren schuren elkaars naakte aarde plakkend waar vocht verschijnt totdat de nog prille liaan langzaam een verhoogde potentie…

De deugd is dood, dat weet ze wel Genot is krom - niet waterpas Niets geiler dan de witte bruid die exceleert in overspel Ze weet daarginds het groener gras en klauwt de letters in zijn huid "Al is de waarheid nog zo snel,…" "Al was het 'ja' tot aan het graf" Ze neemt hem met een "dankjewel" Steeds voller lijkt het…

Samen genoten, gevochten, geleefd. Samen vol dromen, de mooiste dingen beleefd. Maar nu is het over, misschien wel voorgoed. Zonder jou leven, ik weet niet hoe dat moet!…

Klein lief kindje Wat lig je daar nu Roerloos en zo wit Je lichaampje zo dun Handjes samengevouwen Klein lief kindje Je hebt het leven ingezogen Toen je geboren werd De wereld genoot van je Nu lig je daar zo stil Klein lief kindje In je kinderspel Rukte een auto je mee Daarna intense stilte...…

Als dichter kon ik nooit een tuin omschrijven de schoonheid van 't geheel bleef woordeloos het liefst wou ik er eenzaam in verblijven zo zonder dichtersdwang genoot ik sprakeloos Maar nu de leegte kleurloos aan me kluistert zie ik de reden plots gegrift op mijn papier ik miste nog de geestverwant die luistert die mij begrijpen kan…

meer Je hoeft niet meer van me te houden Je knuffels en je troost Je lippen die zo lekker zijn Nog ene keer Nog even Nog even wil ik je verleiden En dan mag je van mij gaan Dan hoef je niet meer terug te komen Let niet op die ene traan Nog even wil ik met je delen Nog even voor de laatste keer Jouw warmte dat is mijn genot…

kracht waar zij passeren sluiten golven in verbazing het oppervlak dat alleen nog in diepte verplaatste kolken laat zien waar jij binnenkomt is die bewondering ook te bespeuren in applaus mensen voelen het speciale van het moment dat jij ook herkent willen meegenomen worden in jouw flow van het water ervaren dat het genoten…

We hebben weinig gesproken maar genoten des te meer en als het aan mij ligt doen we het morgen gelijk weer. De smalle paadjes van het bos waar honden en kinderen speelden waar we onze ogen uitkeken en ons geen moment verveelden.…

Ging daarna voor het open venster staan En dacht: Wat heb ik van muziek genoten, Mijn luistertijd is bijna afgesloten, Maar 't componeren is nog niet gedaan. Ik wil één van mijn liefdes nog bedanken Met bloemen - maar vooral pianoklanken Die in mijn hart vol vreugde zijn ontstaan.…

ik heb jouw eerste bloesem gezien in de prilste lente van ons leven voorzichtig ontloken in koesterende warmte van liefde en licht na de lange winterdag ik wierp sombere schaduw en kou van me af genoot in extase van leven in paradijselijke pracht jouw waterval jeugd vitaliseerde de wereld met ongekende speelsheid in een zo kleurrijke…

Zijn pracht hangt Over zijn bladen heen, Zijn zweet: de dauw Geilt op de nacht En blad na blad Valt sensueel En ritsel ritsel Vlijtig neer De aarde schokt In zijn genot Zo spettert spastisch Slijk elastisch En door’t splijten van de aardkost Hier Schaamteloos en gutsend neer ZO OOK Het naakte tafereel Van de bruingezonde notelaar…