Alle inzendingen over gered

in de doodslag van taal smokkelde ik de laatste resten uit haar mond in besef wat ik had gered, wist ik dat het haar oude taal niet meer was alleen het alfabet ving ik nog op de nagedachtenis is een voorrecht mijn enige strijdmiddel is nu mijn pen en papier en teken letterkundige hoofden gerijpt in ruwe bolsters en getekend in zoetheid…

Verstrikt in een web, spartelde ze probeerde van alles los te komen ze draaide zich alleen vaster en vaster, tot ik ‘t niet langer aan kon zien. Dat worstelen tegen iets wat je niet aankunt ook als je maar een piepklein vliegje bent gaat mijn gevoel te boven. Ik plukte voorzichtig het webdraadje, waar ze in vast zat en kreeg het los, ineens…

elke ochtend staat zij, een dag rijker op, en schudt de bedden, poetst en schuurt tot alles glimt en blinkt in een simpel ritueel tussen ontbijt en het middagmaal ligt een blanke zee van tijd waarin haar energie tomeloos kolken slaat met koffie als hiaat maar na de morgen kruipt gestaag iets van twijfel in haar kleine zekerheid…

alsmaar te moeten te kiezen, en als ik me de weg vergis, toch maar door te gaan, waar al lang geen pad meer is, geen duidelijk doel, ingeslagen door de tijdsmechaniek die richting geven moet aan de voortgang van stappen, een voorspelbare tragiek, zal me in de herhaalde vraag verliezen of ik wel het juiste heb gekozen, kan ik mijn gerede…

Waw, die schoolreis, er was sterke drank. Mijn klasgenoten zag ik niet meer staan. Onze verloving, wijn in overvloed Vraag mij de namen van de genodigden niet... Ons huwelijksfeest, af, alles erop en eraan Mijn bruidegom was... helaas de fles. De pijnloze bevalling van ons kindje In mijn roes bracht ik het wicht ter wereld. Miserie troef…

De tweeling heeft- het niet gered de siamese tweeling... Negenentwing jaar samen, slapen in één bed... Twee Leuke, vlotte meiden Aan elkaar verknocht... hoofden wilden ze gaan scheiden... Ze haalden het niet, de overtocht... Nu, in een ander leven Wellicht los van elkaar zullen ze herleven Gescheiden van elkaar...…

Een vloedgolf die het strand bereikte deed mij in ontzetting staan maar toen ik hem uiteen zag wijken keek ik 't met verbazing aan Ik zag een hand die naar mij reikte greep hem in vertrouwen aan en toen ik weer durfde kijken bleek ik op het strand te staan De grote golf was kalm geworden en ik stond daar ongedeerd door grote eerbied stil…

Ik had gehuild, was dus gered. ----------------------------------------------- uit: ' Wat blijft komt nooit meer terug', 2002.…

gedaan, mijn wetten stonden bovenaan in de weg tussen de dromen en de daden in de oneindige bezwaren van weemoedigheid die ik aan niemand kon verklaren, de tijd begint te tanen, het duister komt, besluipt mij in de slaap, het bevreemdt mij dat het ochtend werd, los te laten gaat gepaard met tranen, ik had gevloekt en gehuild, dus was gered…

De hel is afgeschaft hoor ik beweren door protestanten en zelfs katholieken Behalve op een eiland van de Grieken waar 13.000 zielen wrang creperen Gered! Ze zijn nu uit de woeste brand Dankzij het uiterst gulle Nederland!…

Gered Net kwam jij, mij op het juiste spoor tegen, toen ik mezelf verloor uit mijn geestelijke bazaar, je reikte mij je hand, als mens verwant mijn hart sloot haar wonden, en nu nauw aan u verbonden om als twee mensen het liefdes universum te doorgronden.…

Het is alweer een tijd geleden Dat ik overdwars heb gereden. De oorzaken waren misschien Niet duidelijk te overzien Dat kwam door de omstandigheden. Ik kwam van linksboven naar beneden De ander kwam rechtdoor gereden.…

In Indonesië heeft men nog net Zo'n vijftig zwaar bedreigde exemplaren Van schildpadden, die reeds gevangen waren Van een gewisse slagersmoord gered Wie lang genoeg zoekt is het wel gegeven Te stuiten op berichten over leven…

alweer een mens gered.…

‘Gij kunt niet raden met wat liefde wonderbaar De grote diepe zee ik minnen moet, Sinds, vader, gij met eigen lijfsgevaar Mij opbracht uit haar vloed. En dagen lag ik, niet, zo stil alsof ik sliep Achter gordijngedonkerd raam En hoorde niet of moeder riep Mij bij mijn eigen naam? - Hoe kan ik anders dan gelukkig zijn Bij dit geluk…

In een storm op zee is een reddingsploeg bezig iemand te redden.…

Roerloos wachtend langs de waterkant, zijn snavel als harpoen gereed...…

Op het bospaadje pak ik mijn vrouws benen vast: die tor is gered!…

Ik zie haar betoverende silhouet De bevroren rivier kraakt Ik ben ontwaakt Haar verschijning heeft me gered Gered van het kansloze gevecht Het leed is geleden De strijd is gestreden In mijn voordeel beslecht Ik voel de rivier weer stromen Ontsprongen door haar silhouet is de stroming weer in werking gezet Het allermooiste ooit is tot mij…

Op de vloer schaduwen van spijlen en tsjilpend een mus tot hinken gereed Wij worden op de proef gesteld zegt de man en ik tuimel de stilte in Ik stap met bonzend hart het vierkant af - in mijn beenderen is geen vrede Als de maan de ronde erker raakt begint de ondervraging traag en hoffelijk Hij gaat mijn gangen na mijn…

'Gij kunt niet raden met wat liefde wonderbaar De grote diepe zee ik minnen moet, Sinds, vader, gij met eigen lijfsgevaar Mij opbracht uit haar vloed. En dagen lag ik, niet, zo stil alsof ik sliep Achter gordijngedonkerd raam En hoorde niet of moeder riep Mij bij mijn eigen naam? - Hoe kan ik anders dan gelukkig zijn Bij dit geluk…

Met aan zekerheid grenzende gerede twijfel zal dat dus nooit gebeuren!…

Het heeft wel iets vragends en knus in het hart om ziek te zijn. Met de teddybeer tegen het hoofd. En met de puzzledoos in de armen. In alle eeuwigheid. Ziek. Het maakt allemaal niets uit. Ik heb een ziek hoofd. Daar kan ik het niet mee doen. Het zij zo. Mijn hart is ook nog ziek De ggz gebouwen allemaal aan toe. Ik ben daar een gewoon…

dagen als vallende regen doch tussen de buien door de nacht als schuilplaats voor onbehuisden... met het lege gevoel dat ontheemden eigen is tast ik op zoek naar tederheid vooralsnog in het duister goddank wijst iemand die Braille beheerst mij de weg naar het ochtendgloren…

In een web gevangen van boosheid en verdriet doch met stil verlangen dat iemand je tóch ziet. Je doffe ogen staren je voelt je machteloos niks is te verklaren alles lijkt zo troosteloos. In de steek gelaten sta je langs het spoor je wilt je leven laten niemand geeft gehoor. Plots word je aangesproken door een manspersoon de spanning…

Ik keek met nichtje Noordam, Erika Hoe Costa Rica eind’lijk werd verslagen Nieuwsgierig hoorde ik haar vrolijk vragen: 'Waar ligt dat land, in Noord-Amerika?' Ik keur het goed, vanavond ben ik gul: want ik zie steeds de vuisten van Tim Krul…

zonder over de verklaring uit te weiden lijken in het bos alle wegen op elkaar toch wijkt hier de tekst af met versregels die geen blad vullen blijf bij de les, hou het kort. Gewoon vertrek, ga, volg op de voet besta niet langer, volg de lijnen spiegel het blad, zo staat het geschreven daarom verdwalen we ook nooit met waarschijnlijk…

Er was laatst een damhert in Zweden Dat zo overhoop werd gereden Hij zei: ik had pech Dat ze op die weg Alleen maar de elandproef deden…

Wie de zon volgt die de zon ontmoet Die wordt verlicht die wordt verwarmt die wordt omarmt die wordt gered van de ondergang! Wie de zon volgt!!…

Gescheurd, Gevlekt, Bekrast Al toen mijn Leven spiksplinter Nieuw uit de Garage werd gereden - Altijd overschaduwd Door de kras uit Het ongeboren verleden…