Alle inzendingen over geruisloos ademen

Adem halen rustig adem ......halen Was dit -nu- mijn leven,mijn bestaan? Ik volgde de kronkels van het zanderig pad Knielde plots neer bij 'n groep paddestoelen Moeder Aarde gaf haar geheimen ....prijs.…

Toen de taal nog mens was, Klanken werden aangeblazen Door adem die uit de diepten Van een levend lichaam werd Voortgebracht, Er woorden werden gesproken Met toon en klank en kleur - Toen het leven nog mens was En ogen zagen wat er gebeurde Was er een taal met Reuk en smaak en geur, Was ze onvergelijkbaar Met die van vandaag…

Stil is het nog, de dag komt op adem. Een moment van stille mijmering. Waterdruppels glinsteren nog op mijn venster. Maar de zon kleurt de schoongewassen wolken rood. De wind houdt nog zijn adem in. Opnieuw een nieuwe dag, hij stelt zich vrolijk aan mij voor. Verwijdert nare dromen en duistere gedachten.…

het is zeldzaam stil vannacht ik adem op niveau om de rust niet weg te hoesten noch te rochelen geen alarmfase één meer niet nog een keer door de tunnel naar de verkeerde kant happen…

je rustige adem gelijk een sierlijke vogel danste de avond in streelde wolken in een hemel alleen van ons veren van klank vlogen mij verder dan ik ooit zou dromen…

Z'n adem werd benomen. Ze was een opblaaspop.…

Het geluk zwelt in me op als een ballon naar de hemel Jouw adem in mijn hoofd zorgt dat ik mijn stem vergeet Alleen eindeloze zoenen met jouw spiegelbeeld kunnen me nog gelukkiger maken…

Iedere morgen komt jouw laatste adem nader. Ongeborgen zorg ik voor jouw beetje tijd. Tegelijk ben ik mezelf nog steeds kwijt.…

Met de schittering van boven en beneden het glinsteren van water Nieuw leven ontstijgt in dampen Als adem die de dag opent bij een bron van rust Zal het morgen weer zo zacht zijn?…

op simpele wijze schrijf ik woorden als kinderen die ademen in het bed van de taal in iets onbestaanbaars een sprookjesboek om voor te lezen op de rand van het bed woord voor woord hand in hand…

adem draagt een sluier in frisheid en ik voel hoe lente mijn lippen toucheert vastbesloten te ontluiken in de schoonheid van verhemelte één moment slechts…… maar genoeg om te verlangen…

Schouders van albast Venus met armen Ademend standbeeld Uit Griekse tijden Levende godin Alleen jij kunt me warmen Alleen…laat me erin !…

mijn muil korf ik geluidloos blijf vooral rustig ademen anders ontplof ik met een knal neuzels en treuzels zijn zo precies zij beproeven mijn geduld irritatiepunt kookt over…

een buik vol vlinders een hoofd vol gloed een hart vol bloemen een ziel vol zoet door jou, mijn lief... mijn adem, stromend door mijn bloed…

En mijn adem danst, En mijn ogen glinsteren.…

wij zijn elkaar vergeten ik zie je gelaat niet meer toch klinkt onze muziek in oneindigheid door bij het versterven van de laatste noot vinden wij ons weer ademen samen…

Alleen je doeken ademen nog warmte, zingen in kleur. Tranen stamelen het onzegbare, raken maar niet uitgepraat... misschien later, maar niet nu.…

Heerlijke rondingen van een silhouet in stralend tegenlicht benemen voor even de adem waarna de warmte je blij overspoelt daar ben je eindelijk ik heb je gemist waar ben je geweest in al die vijf minuten?…

Nog voor ik dichten kon van licht en lief, vlinderzucht, van zoete hartenzee, Nog voor ik zingen kon met zware adem, traanogen, met veel heisa en amok, Ja nog ver daarvoor, was je al verdwenen. En ik. Ja, ik wilde met je mee.…

ik zag het moment van hapering toen de wind zijn smalle gestalte aan flarden knipte de gekromde roestige rug boog iets verder door hij snakte naar adem een handvol windstilte…

Wat ik voel, zie en hoor bijt soms fel in m'n huid sta dan kort of lang stil omdat ik niet vergeten wil maar dan adem ik in en uit het leven gaat toch weer door…

Een zuurstofmasker terwijl je ligt in bed Om je lucht te geven in die nacht Zodat je voor de komende dag Weer bijtankt, voor wat extra kracht Als je gezond bent sta je er niet bij stil Dan adem je als een automaat Maar je adem stokt je in je keel Als het ademen niet vanzelf meer gaat Lucht, lucht om te kunnen blijven leven Lucht, lucht…

van illegaal genot en stookt 'n dronken compromis boven de pooltafel knikken eens goedkeurend naar die telefooncel Ondertussen blijft hij paranoïa en ongerust dat nummer draaien om te kunnen wachten op hoop Vastbesloten gieren de banden door de scherpe bocht hun ego besproeit de grond met hulzen en veegt de spons over zijn leven Geruisloos…

Morgen zal de zon weer opkomen, En brengt jou opnieuw geruisloos met zich mee, Mijn hele leven als mysterie, tot mijn dood, dan weer met zijn twee.…

Stil rollen mijn tranen geruisloos Wetend dat mijn verleden een puinhoop is En laat mij troosten door de muziek "Lief, ga dan mee en omarm me, omarm me.." Stilzwijgend laat ik me meeslepen In de heerlijke woorden van de muziek Die zuiverheid laat mij in liefde omarmen Verzadigd in troost vind ik mijzelf weer terug Wetend dat ik mijn verleden…

In een stille, haast heilige nacht wordt het landschap in wit gehuld onder een zware asgrauwe lucht ontwaakt verbaasd het stille gehucht en wordt een winterdroom vervuld geruisloos, zonder enig gerucht. Verwondering en bewondering kindergejoel en klappertanden op een maagdelijk wit tapijt.…

Ooit een mens met huis en haard, nu is er niemand die hem nog ziet Ver weg van de beschaafde wereld afgegleden scharrelt de zwerver zijn eten uit de voerbak Met zijn eeltige vuile handen vouwt hij het karton tot een slaapplaats, met als kussen een jute zak Verscholen tussen gesteenten uit een middeleeuws verleden is de eenzame zwerver geruisloos…

Daar waar de klanten hun karretjes vulden, vulden zij hun zakken met diverse portomonees, snel, gewiekst, stiekem en bijna geruisloos. Tot bij de kassa vier mensen hopeloos in de rondte keken.... ze konden niet betalen!!…

Ik volg geruisloos het spoor van mijn moeder. Zelfde soort rimpels. Onze tics. Onze bewegingen. Onze soms lachwekkende koppigheid. Onze enorme energie. En het feit dat ik de tijd met de glimlach blijf negeren en dus langs mijn neus weg een oud vrouwtje zal worden.…

Na een lange nacht zijt Gij toch gekomen al weet ‘k niet hoe ‘t eigenlijk is gebeurd stil en geruisloos, kon u zelfs niet horen en hebt geheeld wat lang was verscheurd na een lange nacht zijt Gij toch gekomen na lang smeken en bidden stond Gij daar hebt Gij eindelijk mijn frustraties ontnomen en stak een moeilijke puzzel weer in elkaar…