Alle inzendingen over gesponnen

Ik kijk vooruit naar het vangnet van de tijd, waarvan ik de mazen nog moet boeten, in welk dwangmatig gesponnen geluk ik ben beland, misschien word ik voor die laatste stap gered. Illustratie Claudio Dacosta ( Brl )…

een gesponnen web doorzichtig als Brussels kant, klassieke bouwstijl…

Dra zullen draden mij vangen in hun webben van gesponnen tijd.…

blauw geweven lucht goud gesponnen horizon ontwaakte natuur…

de draden ragfijn mooi gesponnen in een wiel spin ziet ze vliegen…

(haiku) spin wacht met geduld in z’n pas gesponnen web op wie er inlogt…

In het kleinste Hoekje van het Rechter achterraam Had jij je lang Geleden al een Huisje gebouwd Van louter lege Draadjes, gesponnen Van 't fijnste satijn Waarin jij heerlijk Zomers zonnig Tevreden kon zijn - Terwijl wij Grote mensen een Reis van talloze Mijlen maakten over Passen en door Tunnels heen En velen met…

jouw gezichtloosheid, gesponnen door illusies in een spiegel beland, in mijn onschuld verdronken, brand je schreeuw Mijn doodangst…

De rode draad van mijn leven, gesponnen maar nog niet geweven, raakte diep in de knoop, door de ijdele hoop ooit aan je lingerie te kleven.…

Wonderlijk teer ben je, Toch schijnbaar sterk Gesponnen uit het niets, Bijna onzichtbaar, En toch in staat Het berkenblad te Dragen dat jouw Omvang honderdvoud Omspant…

Bij spinnen worden draden gesponnen Voor het weven van couponnen. Dus ben je bang van spinnen, Moet je er niet aan beginnen.…

In zachte tederheid gesponnen draden warmte door handen gedragen ogen vertellen wat de mond niet zeggen kan Een warme glimlach krult lippen kersenrood Zo is het goed fluistert de wind Twee paar donkere ogen blikken in iets wat liefde lijkt en heel warm voelt als stoppelhaartjes kriebelen op een tere huid en hartstocht brandt…

Jij lachte om de regen die niet kwam en ook al draaide het wiel om onze as, was het toch de herfst die viel en wij als brekebenen droogden de vaat met de honingdraden, die wij eens hadden gevlochten in een paringsdans waarbij schroom slechts onze kleding was…

Opwarmtijd nabij, laveert een zwanenpaar door ons ijsgordijn. Opstandig, zie je winkelen in je narrenpak, onverzadigbaar? Daar aan keerzijde vinden aardbewoners elkaar,in welk van beide zijn we beland? Met een stuk brood te eten en te drinken uit een nog te voeden mond. Kat in zwartste lijden, ontspringt uit haarzelf, garen…

Mierzoet bijna als gesponnen suiker, rijgen woorden zich aaneen tot gedicht. De boodschap duidelijk voor de gebruiker, met z'n dromen als een wankel evenwicht. Slechts de lezer doorziet de tekst, bedacht en geschreven door de dichter, door dromen, drank en méér heel relaxed. En buiten kleurt de nacht al wat lichter.…

Spieren die zelfs in diepe slaap Hun spanning niet laten vieren, Die kabels zijn in gedroomde Herbeleving van weer een verre nacht, Die nu plots weer actueel wordt, Nacht waarin wel geslapen Maar niet gerust wordt; Ziel, het diepste ik, Gevangen tussen scheepskabels Van gedroomde achterdocht, Brommend in de veilige omgeving Van…

Het gesponnen web houdt Krachtig stand, terwijl Jouw bescherming wordt Gebroken Een vliet van veel Liefde Vormt de bron van een Nieuw Begin…

schuchter licht ontvouwt de jonge dag een wakkere spin verrast een vroege vlieg ik schouw en vang mijn eigen roerselen in gesponnen woorden van papier…

gevallen naald zoeken afgehaakt garen niet gesponnen schoorvoetend wachten op de rups gerijpt moment is nu de geest naait oude stukken aan elkaar en ontrafelt wel of niet…

Ik liet beweging zien en de stad spiegelde zich door gesponnen glas. De lakens zweefden en ik werd gewekt door een rode ibis.…

De pen Het hoofd De hand De sigaret al of niet De woorden van gesponnen suiker soms wrang als bijtend zuur. Nee ik hang mijn gedicht aan de wilgen. Wie leest er geen wilgen? Ja met mij kun je alle kanten op. Als het maar van Poezie.......…

ik heb een cocon van licht gesponnen uit vroege zonnestralen een zachte wind vergaarde de draden uit geurende bloemen ik wilde de zomer begrijpen reiken naar het feest dat lang geleden voor ons de tastbare hemel op aarde is geweest…

ontmoette je in kleur je regenboogde licht parelde in het web gesponnen in de morgen dagfris in zachte bries je dauwde zo lief viel en raakte de aarde met een spetterende zoen maar het rag glom nog door je lach van toen…

zij verweeft de berijpte schaduwzijde van zilvertinten belicht haar wandportret door het raamwerk van herinneringen zij verweeft de mistig blauwe ring met verbleekt verlangen ook vannacht in teer weerzien zacht gesponnen stilte want zij verweeft misschien…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

zoek mijn woorden in zilver dat ijl tot web gesponnen de morgen omvat geef ze mee aan de wind die met nachtvlinders zweeft naar het grijze vergeten van gisteren en schrijf met gouden letters een gedicht over stilte waarin ik slaap…

het in de schoenen geschovene valt haar slecht daar ze geen maat drieënveertig heeft geweldige leugens ontpoppen onophoudelijk in een smerig gesponnen web waarvan de daadkracht allang verlopen is hangt de uitgekauwde waarheid aan 'n zijden draadje…

Gouden septemberlicht Doorklieft de nevel Juist voor ze Om kan slaan In dichte mist - Zilv'ren draden Gesponnen door Een jarige spin, Gouden stralen Vervullen de wereld Met warmte en licht: Het bronst en doet Met ons, in liefde Voor altijd mijn wicht…

de trage hartslag op een zachte winterdag broos en doorschijnend de zwijgende tijd niet bevreesd voor het verval het gevecht voorbij uit de pijnbossen het blaffen van de sneeuwuil op een winterdag als gesponnen glas de glans van het witte land de trage hartslag…

Een vlucht wilde ganzen gesponnen uit zonlicht De schuwe roerdomp in de geslotenheid van het moeras Een veldleeuwerik jubelt naar beneden De zwaluw brengt zielen thuis Een weemoedige engel schildert Het licht van de beeldenzee Ik zal de dag roerloos ondergaan…