Alle inzendingen over gesprek

Gesprekken als wajang, Schimmen zonder diepte Een scherm tussen schijn En werkelijkheid Een veilige projectie De schaduwkant belichtend En zo verduisterd Slechts de contouren zichtbaar Fragiele nuances Maken verschil Tussen zwart en wit, Iets wat alleen gevoel ziet…

Kijk daar komt een wolk voorbij, met de lucht in onderhandeling he laat voor mij ook wat ruimte vrij dacht dat jij hier al genoeg hing Zeg laat me met rust moet voor water zorgen, bromde de wolk ontevree pff zei de lucht dat kan ook morgen daar heb je ze daar beneden niet mee oke oke dan morgen maar wat gooien maar reken erop dat ik het dubbele…

In de tram wordt plaats genomen Door een man, die hijgt naar lucht, En wiens ademen 't geluid maakt Van een diep en zwaar gezucht. In haar Amsterdamse taaltje Zegt alras een burgervrouw: "Uwé schijnt benauwd te weize!" En de man zegt: "Ja, juffrouw." "Jonges, jonges", spreekt ze verder: Wat 'n mins wel geife sou, Om van sou ies…

Waar ik in een woordeloos gesprek luister naar de stem van mijn eigen ziel.…

De woordenvloed - fenomenaal - maakte Gloria en haar gemaal door het klétsnat kletsnát. Zoveel spraakwater zat er in 't communicatiekanaal.…

de stromen een koele wind blaast aan: door God ben je gekomen en met Hem mag je gaan je mag zelfs bij Hem wonen hij wakkert nog iets aan: heb je genoten, wil hij weten van alle gaven die je kreeg wat vond je 't fijn ervan te delen ik luister en beweeg geen dag heb ik niet kunnen eten en altijd ging ik goed gekleed nooit zal ik dit gesprek…

'Heer, herken ik u? Zijn wij niet dezelfde van weleer?' 'Wie riep mij dan? Zijn uw wapens niet de mijne?' 'Ik wacht op woorden, Heer.' 'Ik was Dader, u het Offer. De medemens is leeg.' 'Sterven Daders niet.' 'Neen. Zij kunnen niet. Zij verwoorden.' 'Heeft u ginds gesproken, Heer?' 'De dagen zijn beschreven.' 'Heeft de Tijd nog…

ik streel je rimpels tot ontspanning vlak scherpe plooien af strijk het karakteristieke zachter geef ruimte aan je lach de stilte is verbroken je ogen zijn al in gesprek je stem bezingt met warm geluid de eigen plek jouw geluk komt onderhuids tot leven groeit weer naar buiten uit…

(...) Dus dat kan ik niet meer? - Nee. Sorry. - En analytisch denken? - Geen sprake van. - En dichten? - Dichten? - Ja. dichterlijk denken. - Dat kan altijd.…

, dan zet ik daar graag De mijne tegenover, Jij kletst alleen nog over de kat Die zo veel voor je betekent En ik over de assertiviteit waaraan Het jou ontbreekt, hoe zo, niet meer Met elkaar praten, we hebben toch Elke dag minstens één goed gesprek…

Ik liet steeds meer van mezelf los, totdat ik oploste in ons gesprek. In de stilte genas en heelde alle pijn veroorzaakt door herrie, tumult, onbeschaamdheid. Het hoogste goed: dat gaf je mij, blijf je me geven. Ik kende de luxe om met jou om te mogen gaan.…

waar stilte haar vleugels uitslaat daalt rust en ontspanning langzaam neer gaan oog en gebaar in een woordloos gesprek waarbij beelden slechts herinnering blijven…

Waarom moest ik Nu uitgerekend Naast jou zitten Op die borrel die Ik toch al niet Niet gewild had - Jij zwijgzaam, Ik tastend naar Woorden En tussendoor Drie glazen Lemon omdat ik Nog rijden moet En die zo wel Heel erg langzaam Worden opgedronken Alsof er geen Einde aan komt, Net als aan dat Gesprek met jou dat…

In 't park verstaan we elkaar met grote moeite: het roekenkoor schalt.…

Jij, dood, die dreigt en treitert met mijn liefste, 'k vecht dat je hem niet krijgt, 'k wil je wurgen of wreed doorklieven, 'k maai met mijn armen in de lucht, maar niet te pakken ben je, zacht huilend steun ik dan en zucht, maar steeds vooruit me ren je. Moet ik dan moe, begrijpen dood, dat je geen boze vijand bent, niet zwart je kleed…

Herinneringen van de trein in Engeland het hotel na een onvergetelijk concert ons laatste drankje bleek in de lounge ik koester ons een laatste gesprek. Je golvende rode haar en heerlijk accent Ik verzonk in de glinstering van je ogen je gedraging stuitte tegen je uiterlijk nu deel ik woorden uit monologen.…

Langzame gesprekken Hebben we, jij en ik, Aan de bedding Van de beek Die meanderend door Het oude land de tijd Ongemerkt door zich Heen laat stromen, In een vastberaden poging Het moment vast te houden Verglijdt ze tussen onze vingers In eindeloos ritme van komen En gaan - het landschap En het stromende water Laten ons…

Praten met Vader die mijn leven doorademt, al voor ik er was van me hield, praten met Vader hoeft niet geknield. Hij is als vruchtwater rondom een foetus, luistert zodra ik me tot Hem wend, één en al oor mijn stem al herkent. Praten met Vader is mijn levenskader, of ik fiets, loop of strijk, Hij luistert gelijk, gewoon door er altijd…

Ze hadden een tafeltje-voor-2 gevonden, in de zon Toeschietelijk was het voorjaar niet te noemen Ze voerden met elkaar een goed gesprek Geen ditjes en datjes koetjes noch kalfjes Ze kregen trek een ober? kelner?…

kort gesprek kom binnen pas op je hoofd de afhangende goot de losse dakpannen de lange brandnetels ik kan vallen ik ben al oud voer strijd tegen de tijd ondanks mijn bladders mijn scheuren mijn verrotte hoeken houd ik het hangen wel vol kom binnen schuif de pen, pas op de tanden van de tijd kunnen gevaarlijk zijn geniet van de…

Tijdens een popconcert in de Ziggo Dome viel mijn oog op een kaarsrechte man met een grote rugzak, die zich irriteerde aan de omliggende, dansende, springende en extatische fans van The Rolling Stones. Hij bleef maar stokstijf staan en zenuwachtig om zich heen kijken, terwijl Mick Jagger een magische versie van 'Satisfaction' zong. Ik tikte…

strakke lijnen van weleer meanderen als rivieren in een delta: huizen en gebouwen maken abrupt een slag naar rechts veranderen in duizelingwekkende spiralen waarin bedeesd jouw hand met onbekende tekens: samengaan van hoofd en hand laat zich voorlopig niet ontvouwen plotseling roep je dat we schilfers zijn in een oneindig universum, met…

alleen jij en ik een dierbaar moment met jou die mij kent gedachten razen aflandige windkracht elf wandelend met mezelf ik heb je lief je biedt perspectief stelt gerust alles mag ik achterlaten je spoelt het weg als ik je dankbaar gedag zeg is de wind gaan liggen…

Natuurlijk, na het aanhoren van al die gesprekken van cliënten, merkte ik ook aan jou, dat ik teveel teveel zei en je eigen verzinsels onder vogelgefluit dreigden te vervliegen.... Sorry zeg ik dan, snap ik…

herleefde de herinnering onderweg naar licht dreven dunne wolkensluiers schuin naar morgen samen hielden we ons vast aan het tipje tot je het gewillig losliet en Ik bleef hangen aan je hemelse stem…

De hoge bomen, zwart in het late winterlicht, wierpen vreemd langgerekte schaduwen op het gazon en op het bankje waarop wij zaten in een stille leegte, die groter werd toen het trage sneeuwen begon. Jouw handen en haar roken nog naar de herfst, je gezicht was vaag zichtbaar in de schemering, met verwachtingsvolle ogen, als die van een meisje…

De holle weg weerklonk haar woorden, over wat goed brood is en over echte liefde Toen zei ze: 'Zelfs als de passie weg is, blijft de liefde' De twijgen begonnen wild te schudden Ze zei iets over samen wandelen, over samen eten prepareren, en ook iets over wijn Ze klonk verward Dat dacht ik althans Iets over als alles wegvalt…

Vandaag de laatste dag dat je meeloopt Bij jou had ik de mogelijkheid om me te uiten en naar mezelf te kijken Dit heeft me weer een stukje verder op mijn pad geholpen Bedankt voor je geweldige ondersteuning Nu mag je gaan genieten van je pensioen Heel veel geluk!…

kan het niet laten even achterom te kijken en dan dat wegwerp gebaar te maken in pure onmacht natuurlijk ben ik gewend aan wat ik zie maar toch is er nog altijd de stille hoop voor een vlot herstel van dit gebied in de brand was de immense hitte van het vuur allesverzengend withete emoties waren loeiend in hun laaiend gesprek…

Er kwamen beelden en geluiden ik was verbaasd Om wat ik zag en hoorde, de muziek dat binnen kwam Voelde je ook hoe alles mee ging in die stroom Een bron om op te rijzen bij die klanken Rijk en arm wil daarvoor danken Zingen de vogels vanuit de luchten Tortelen de duiven in de dakgoot Totdat hemeltranen weer in daken huilen En rode slagvelden…