Alle inzendingen over gestild

de waanzin was voelbaar zwaarden hadden honger gerecht of ongerecht, die moest gestild worden als instrument van een verwrongen brein misleid? of voerden ze juist Gods Salomons Oordeel uit? onreine geesten gescheiden van goddelijkheid zouden wij anders het verschil niet weten? was dat, als zondvloed de prijs?…

duiven aan de overkant rustig naast elkaar zittend op de dakrand wachtend op de gulle hand die voer strooit op straat kijkend en koerend loeren naar het zo bekende gebaar in glijvlucht naar beneden waar heden hen toelacht ieder op zijn beurt zonder schreeuw en gepik naar elkaar scharreltijd is aangebroken honger is gestild…

mijn ogen lachen handen zijn open ik ben klaar om naar jou te vliegen te landen op het heerlijke groen van ontvangen na een nooit gestild verlangen niemand heeft de regie het decor is kleurrijk onervaren zonder emoties te sparen nog spelen we het kinderlijk volwassen zijn dat intens plezier voelen wij in het leven hier zo…

ik zag de ogen van de schreeuw haar blikken woordloos van verlaten de laatste stap brak af bewegingloos ervaarde ik haar zwijgend praten een mokerslag die mijn gevoelens niet ontzag die mij verwondde tot in de diepste gronden maar ik loop door nee struikel over al die sprakeloze monden vol aangeprate zonden door schuld gestild…

Een stroom toeristen waagde zich Omhoog naar de Mount Everest Hun honger moest en zou gestild De top bereikt, hun dorst gelest Het is een sprookje, nee geen wens Een waaghalsmythe, een legende Weggelegd niet voor de mens Een nachtmerrie, een brok ellende Een durfal komt niet altijd boven Hapert op de hellingbaan Ach wees die piek maar…

Een boom gestild verkleurd verschiet verdriet achter de huizen buigt eenzaam met de wind geef hem die hand, mijn vriend en tracht onachtzaam mee te zaaien deze droeve melancholie heel af en toe tussen het zwerven het is nu voorbij de grote trouw blijft behaaglijk binnenshuis waar haardvuur knettert en weer een jaar bedachtzaam wordt…

Zoveel gedachten en hartzeer onbevangenheid verstoord Liefde brandend als een zweer Vlinders langzaam uitgemoord Zoveel energie in jou gestoken maar blijven geloven steeds weer De honger naar jou nooit gestild vol hoop en verlangen elke keer Zoveel tranen om jou gelaten duizenden dingen uit liefde gedaan Nu ligt mijn hart daar stilverlaten…

verwaai de gedachten de rook en drank de stank van vervelen de zon is net op het licht is nog jong ze schijnt al heel zacht door wat nevels en breekt de gesluierde nacht de dag is voor ons verbinding met morgen een gift van de tijd handenvol uren in gebruik zonder spijt kus me vandaag de honger van gisteren is nog lang niet gestild…

wat zou ik graag jouw tweewieler willen zijn bereden over duizend wegen vol gas toer je op me los 'k voel me aan de wereld ontstegen schuin voer je mij door bochten volledig -under control- zoals jij wilt ik voel me heerlijk tussen jouw benen leef je uit tot je honger is gestild en laat me dan op adem komen met wat benzine en wat rust…

het is stil in april niemand weet waar de vogels blijven sommige zijn opgenomen op cd’s video’s te horen uit openstaande ramen van vermoedelijk gestilde medelanders de papegaai van blijdorp die van rí-tá-rí-tá-rí-tá-rí-tá is ook al uitgevogeld naar men zegt verdonkeremaand voor het land van herkomst alleen de spreeuw in lemmer…

Van dat hupsend en vinnig venijn dat als vraatzuchtig rupsje nooitgenoeg haar cocon beklemmend om mij sloeg lijkt de honger nooit gestild te zijn. Verstand nipt weer van appetijtelijk azijn als een groen blaadje slaat het zich voor de kop verdoofd als ik alles gelaten verkrop het verlangen krijgt men toch niet klein.…

Niets werd gestild. En door de regen terug naar huis. Verdreven. De kust was onveilig geworden. -------------------------- uit: 'Kindsbeen', 1995.…

ik loop met honger langs de kast begerig zijn mijn blikken daar ... die voorste op de rij ja, die past perfect bij mij dan kleed ik haar langzaam uit stevig is ze, Rubens-rond haast de ideale bruid ik verwarm haar roer haar ziel tot zij bijna koken gaat en ik lust haar graag als de lusten zijn gestild (de liefde ging weer door de…

jouw overgave, jouw goddelijke mannelijkheid, een oneindig verhaal, eeuwigdurend, lijdend, smachtend, gevangen, verlos me, bemin mij tot ik niet meer weet wie ik ooit was voordat jij mij wakker kuste, donkere prins op een gebroken paard, verguisde jager met een hart bezwaard, bevrijd me, neem me mee naar jouw vuur, jouw nooit gestilde…

Vertel elkaar je geheimen zeg precies wat je wilt geef je over aan de liefde tot de storm van het spel is gestild. Neem elkaar in de armen laat je lichaam voor je spreken en vingertoppen strelen tot de nacht de dag zal breken.…

Geen bronnen meer, en geen stromen, waar een haven ze in de gestilde maat der strenge zee bevest. - Gij moet u niet meer laven: gij zijt aan walg gelest. --------------------------------------------- uit: De modderen man (1920)…

een verlokkend geluid ik lees in je ogen de wereld van toen proef aan je zoen de wisselende smaken waarmee jij in mij emoties kunt raken je lach lijnt spontaan mimiek toont de sporen van vaker gedaan je onschuld speelt de vermoorde maar wel, heel aangenaam ik valkuil met jou in sluiers van weten bezeten door honger die niet gestild…

zwaartekrachtboog schitterend hebben de diverse smeltpunten de puurheid laten zien op het toppunt van hun verschijnen in eigen kleurlijnen daar waar het leven roeriger werd in een wisselende mêlee van emoties kleurde warmte zijn eigen intenties wij hoeven niet terug te kijken in alle kleuren is edelmetaal nu in zijn mooiste presentatie gestild…

De tijd wordt niet terug gedraaid hoe graag je het soms wilt je bedenkt dat je 'toen' verfraaid en weemoed is voor even gestild.…

lettergreep in deining van liefde loods ik ze binnen in de haven van jouw naam in dronken water dans ik met jou in turbulentie van wind met passende letters in een vasthoudende cadans drijven we verder in schrijven van geluk spartelend verlangend zwemmen woorden in brakke zinnen die volstaan met water waarin wolkensluiers worden gestild…

Kunnen onze ogen dan nooit genezen en zien ze enkel maar de buitenkant en niet het nooit-gestild verlangen dat in ieder leeft? Wat is het toch dat ons echt leven geeft?…

ver weg dwaalden ze, verdwaalden zonder elkaar de lichtsignalen vanuit hun verre andere ik veranderden in wanhopige alarmsignalen hoe vind je een speld terug in een moeras hoe red je de druppel van de gloeiende plaat zonder daarbij zelf ook te verbranden als door een doolhof naderden ze tot ze elkaar uiteindelijk weer vonden de honger gestild…

Regen, regen in de tuin, - o gestild begeren, - zonne-bloemen, schoon en schuin, die hun loom-gekroonde kruin naar geen zon en keren; nieuwe blanke glanzen aan zware en matte vruchten; - vroom herleven van mijn waan door een zacht-gerezen traan, door mijn zoete zuchten; - heel het huis is warm en toe; buiten ruist de regen;...…

Leg jouw hoofd maar op het kussen vlij je lichaam zachtjes neer sluit je ogen voor het duister toe, bemin mij nog een keer Voel mijn warmte met jouw handen raak mij vurig, woest en wild samen smelten in verlangen tot de honger wordt gestild Kus gedachten naar de ochtend houdt de mooie beelden vast proef de eerste zonnestralen wanneer…

Blozende wangen een ronde toet een gladde huid het voelt goed Zien eten, doet eten het smaakt naar meer alles moet je proberen al is het maar één keer Lekker om in te bijten sappig en gewild een hele grote hap nog is honger niet gestild Zonder uiterlijk vertoon dus eigenlijk zonder schil ben jij echt het enige wat ik op dit moment…

offerande ik wilde vuur ontsteken met m'n stok geen vonk sprong over, elke poging strandde tot onverwachts het rookgordijn optrok en ik, uit as herrezen, me vermande je overbrugde afstand, nam de gok en alles was in overvloed voor handen mijn dorst heb je gelest, je gaf je mok ik zette in je zachte vlees mijn tanden mijn honger was gestild…

het zuiden de lente groen blad aan harde bast en barse tak ontlokt verhoging van temperatuur het kader schept voor wat begint, stopt, weer gelooft en tot wind zich omplooit stof, takjes, snippers papier dansen in spiralen omhoog tot rust keert het geeft de hoop niet op en wonderen kenmerken de tijd, drijfhout op zee rusteloos naar een gestilde…

Haar hart schreeuwt de hunkering, vragenworstelend snikt ze zijn naam hoe vaak heeft ze hier haar hartstocht gestild gekweld door verlangen de nacht onderbroken fluisterhuilend haar liefste gezocht. Ik weiger je dood zie je leven in mijn dochter jouw Loenia hoor je, jouw Loenia! Ik wil je laten weten haar zoontje is ook .....…

Versluierde het grauw de warmte, mijn hart was niet verkild Het vond in de liefdevolle kalmte de behoefte naar verbondenheid gestild.…

offerande ik wilde vuur ontsteken met mijn stok geen vonk sloeg over, elke poging strandde tot onverwachts het rookgordijn optrok en ik, uit as herrezen, me vermande je overbrugde afstand, nam de gok en alles was in overvloed voor handen mijn dorst heb je gelest, je gaf je mok ik zette in je zachte vlees mijn tanden mijn honger was gestild…