Alle inzendingen over gestoten

Je koffiekop bleef liggen, Roerloos op het parket, Alsof het nooit, Met brute kracht, Van de tafel werd gestoten. Alsof je nooit, Boos opstond, En ik niet huilde, Toen de deur werd gesloten.…

Nee, ik heb hem niet gestoten. Men wrijft er wel iets onder. Of soms ook nog er in . Ik bijt wat op de tanden, en wrijf wat vaker in mijn handen. Dan gooi ik het maar in de groep, En brand mijn tong, aan een lepeltje hete soep. Mosterd na de maaltijd helpt soms wel. Alleen als ik blijf spitten, moet ik op de blaren zitten.…

Weer heb ik mijn neus gestoten Voor de zevenhonderdste keer En telkens denk ik dat doe zeg ik Volgende keer niet meer.…

Geschrokken ben ik wel zoiets verwacht je niet het kan ook niet anders als je zo in het leven staat eigenlijk is het maar door één woord gekomen gezegd precies op het verkeerde moment je was er niet aan toe om anders te denken je wilde aan je lieve kind geen aandacht schenken je had je voorgenomen nu ben ik aan de beurt was egoistisch en…

De eerste gipsvlucht is alweer geland 'N handvol invalide landgenoten Gevallen, uitgegleden of gestoten Gespalkt, gezet of dik in het verband Komt terug van wintersport en is verrukt Eén afdaling in elk geval gelukt !…

Wat is die Sleepy Joe een man met kloten Hij grijpt de president vast in zijn kruis En smijt hem met een boog uit ´t Witte Huis Zo wordt The Donald van zijn troon gestoten “Ik pak mijn hobby’s maar weer op”, zegt POTUS Ik trek mijn kuisheidsgordel aan, denkt FLOTUS…

hoe dicht kan ik je laten komen ietsje dichter of nog dichterbij van goede vriendschap kan ik alleen maar dromen dat ligt niet aan jou nee dat ligt bij mij vele malen mijn hoofd gestoten want ik wilde oh zo graag heb veel geleerd van idioten kan het bij jou wel dat blijft de vraag…

Anders, neus gestoten.…

mijn stemming zacht hing aan het glas in loom verglijden knipoogde haar lach geurde begeerlijkheid bespeelde mijn papillen met scherpe eerlijkheid ik had haar vast wij warmden elkaar tot aan de eerste barst was haar slaaf zij mijn godin maar heb met haar gebroken mijn onafhankelijkheid heeft haar voor altijd van de troon gestoten…

Vader, te lang geleden heb jij mij - ver weg van hier - in een moment van onverbiddelijke onachtzaamheid droomloos in het leven gestoten voordat jij mijn tong brak en mij mijn vergeten ontnam. Toch: nog eenmaal wil ik je omhelzen voordat jouw huid de kilte krijgt van de oneindigheid. De klokken klinken dagen als uren.…

Zij had zich hard gestoten Aan die stenen muur Opgetrokken uit dogma’s Om van haar verzonnen harmonie Een predikaat te maken Er kleefde al wat zweet op haar rug Maar stug bleef zij schoppen Tegen die gesloten deur Alsof dat soms een uitweg was De kamer was verder verlaten Er hing slechts nog een sfeer Van dingen die waren Zelfs de muren…

zuchtend hangen vege lijven voor hun uitkijk op de rest bewasemend met verkrampte geur gestoten uit te volle monden kracht gaat op in klachtenwolken bloed kookt over sofakussens en uit niets wordt licht gezonden ondertussen huilt het buiten verwilderd door ’t barse grijs na jaren lopen frisse passen vast ook op dezelfde wijs…

Nu wordt er eens een scheids teruggefloten, Die heeft op zijn manier zijn kop gestoten.…

jij hebt met lichte druk en later pure hartstocht lucht in buizen gedwongen hun volumes zijn op diverse scherptes gestoten die tonen floten op verschillend niveau pas later kwam de moederpomp die buizen van verschillende materialen vulden in onderscheidenheid trompetten en bazuinen kenden het orgel als hun vadertoon samen…

Doet zo’n zeer Me toch weer aan je overgegeven Zoals iedere keer Je blijft mijn lichtje in het donker Dat ene sterretje zonder geflonker Ik hang boven het ravijn Nog vasthoudend aan de rand Jij staat daar, op de stabiele kant Toen ik ging zien waar ik blind voor was Hield ik mijn ogen krampachtig gesloten Maar ik ben toch op de waarheid gestoten…

de hype was rood en geel sahara zand de stal als plaats voor mens en dier om te schuilen stilte om even in jezelf te huilen om al het dagelijks leed nog was er geen raid van bommen alleen het grommen van kamelen de heldere ster was uit de lucht geschoten koningen van hun troon gestoten er komt geen kind dat vrede brengt maar…

Hij was een minkukel liet ze weten, had haar voor de kippenborst gestoten, zo vertelde ze op hoge poten. Er werd flink met kippenstront gesmeten. Wat opgefokt legden ze het toch bij. Maar het werd nooit meer koek en ei!…

Duw mij niet in dat hoekje stilte De muren zijn er reeds dood De vloer kreunt er wat kilte En mijn hersenen zijn er bloot Voor de eigen woeste tanden Ze zijn van taart op steen gestoten De vriendelijke taal van de randen Is met het bloeden mee op gespoten Mijn bloemen bloeien enkel doorn In dat voedingloze licht En ogen zijn…

Haar liefde blijft stromen diep in haar groeit het verlangen Daar staat zij als een vogel zo vrij Geen tralies meer die haar weerhouden voor het eerst sinds jaren is zij blij Nu zit ze op een bergtop en rust uit alles gegeven, alles geleerd Zich aan vele stenen gestoten maar zich nog nooit bezeerd…

managers hun hersenspinsels poten Het onkruid dat je borders infecteert Is tot verstikkingshoogte opgeschoten Nu is er wéér een nieuwe loot ontsproten Waarbij een club van florabeten zweert Ze blijven in hun wijsheid luid promoten Dat elke puber uit zichzelf wel leert Als hem de stof maar boeit en motiveert: De leraar is al van zijn troon gestoten…

Niiewe jeugd, als uit een kan gegoten Gele wijn, gist mijn schedel binnen En ik voel mij opgeheven en gestoten Naar de wisseling van een nieuw beginnen. Lachend ligt de wereld, en volkomen Weet ik mij aan al wat leeft verbonden, Wat mij scheidde werd mij afgenomen En ik heb mijzelve teruggevonden.…

gestoten en gestuit staalhard op hard staal vaartuig, dat wil vallen vallen, ruwweg vallen drie meters diep -aan de lat- van niets...weten 't roer op rechtdoor Grave... boven de sluis de Maas loopt er -letterlijk- leeg De arken op het droge scheepjes van plezier nemen een modderbad.…

zetten kon Wie dacht dat na een dag met straaltjes zon Een fase kwam met louter blauwe luchten Wie dacht ik heb echt geen gevaar te duchten En als ik dorst heb vind ik steeds een bron Wie dacht ik reis voorbij de horizon Waar ik niet hoef te klagen of te zuchten Die kwam steeds van een koude kermis thuis Die heeft zijn hoofd al vaker hard gestoten…

hele leven spelen wij een spel Ja, deze waarheid geldt dus ook voor ú mens We zijn geen Homo Sapiens maar Lúdens In ieder samenzijn huist een duel De strijd wordt op een tafeltje gestreden De noeste hersenen die kraken noten Hoe moeilijk ook, nee, nooit wordt opgegeven Hé kijk, daar komen ballen aangegleden Op warme, groene lakens wordt gestoten…

" - De koop lukt en de schuit wordt van de wal gestoten; Met roept de knaap: "Meneer, haast was mij iets ontschoten: Het vuur dient voor uw ei niet al te hard gestookt; Ons grootje heeft het al verleden jaar gekookt."…

ik loop hier telkens tegenaan en wens mijn zusters naar de maan na zoveel keer haar kop gestoten en verkrampte kippenpoten begint ze zich iets af te vragen waarna het traag begint te dagen ik heb een kop en ik heb veren misschien moet ik wel concluderen dat ik niet veel anders ben uiteindelijk ben ik een van hen…

En dikwijls heb ik mij gestoten. Hoe lang nog, zoek ik jou? Doelloos wachtend blijf ik hopen, Op een kleine nadering. En, intussen blijf ik lopen, In een eindeloze ring. Grens van onophoudelijke onrust. Wijzend naar geen enkel doel, Dat mijn onwetendheid sust, Waarop ik mijn leven stoel.…

Op warme, groene lakens wordt gestoten…

Op warme, groene lakens wordt gestoten het scoren is waarom het hier nu draait met krijt wordt wulps de slanke stok geaaid de buut is simpel: pot, gepot, gepoten De bal die wordt gekust gaat richting zakje, men fluistert hees: Erin. Erin. Erin.…

Uw stem weerklinkt in 't zwaar geloei, bij vlagen Gestoten uit het stierlijf, in 't gekrijt Van al wat zoekend naar bevreed'ging schreit In 's nieuwe levens helderlichtig dagen. Gij zelf ligt uitgestrekt in 't koelgroen mos, Uw blanke lichaam warmend in de zon, Wier luwe hitte breekt door 't karig bos.…