Alle inzendingen over gezeur OR fluisteren OR wegwezen

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

geen zin in al het gezeur. zin om van de wereld te zijn. zin om dagen in bed te liggen en te huilen...…

, Riep de mug Tegen de neet Op het kleed “ik heb net gezogen, Kom jij aan gevlogen Wegwezen jij Of ik roep de bij, erbij!” Nu werd het de neet Een beetje te heet Onder de voeten En hij riep: “De groeten!”…

Rechtlijnig consequent gezeur eeuwig en altijd RETROGRADE; TERUGGAAND Altijd en eeuwig gezeur consequent rechtlijnig waarom apen en beren? Vaak pieken, soms dalen laten wij pieken koesteren leven is kort, niet zinloos…

Groot geloof in geliefden en in God en we gaan geheid scheiden de ganse dag geneuzel en gezeur…

vrijheid van onze seksualiteitsbeleving van vrouwen, mannen voor de vrijheid van onze kinderen, opvoeding, scholing voor de vrijheid van onze godsdiensten levensfilosofieen of geen voor de vrijheid waar wij voor staan waarin wij leven voor de vrijheid van onze vrijheid onze normen en waarden en wie niet luistert inpakken en wegwezen…

uit het water gelokt Zo springt de agressie uit het brein Door het ongelooflijk slaand gezeur…

je hebt het huis verlaten maar de muur schreeuwt nog je kleur de trap kreunt in haar treden jouw litanieën van gezeur stofjes dansen in het middaglicht tot deeltjes van je streng gezicht jij legde met je blik en hand ieder het zwijgen op wij waren als verlamd jij bent gegaan maar je ziel is thuis gebleven en doet ons weer naar…

'n dierenverzorger uit Meeuwen heeft men keihard om hulp horen schreeuwen want een klemmende deur geeft normaal geen gezeur maar is reuze onhandig bij leeuwen…

We moeten inpakken en wegwezen, meenemen wat hoognodig is, paspoort, bankkaart, ballast achterlaten, vertrouwen hebben in de bestemming en onszelf, geen geschenken kopen, herinneringen bewaren, verbroederen met lokale bewoners, toeristen mijden, ons ondergraven in het forse gewemel, reisverzekering, landkaart opbergen, ons redden met tandenborstel…

en als dan de man met de zeis staat en klopt, zacht indringend aan jouw deur, vermoei mij dan niet met je gezeur maak dan van de deugd een nood en ga doodgewoon dood…

woorden sprekend lippen die zich vormen naar klinkers en consonanten in een onbekende taal ogen weerspiegelen de betekenis van vorm en staven stem totdat het is alleen maar een droom met haar hoofd tegen zijn schouder luisterend naar het geluid van verre gerust stellende drums…

~~~ in de zwoele wind van vandaag fluisteren nog steeds de woorden die gisteren al vroeg vertrokken schetsen komen weer tot leven in een pastelgekleurd diorama verleidelijke denkbeelden waaieren uit in vlagen en ik bloos jouw kleur op mijn papier alleen je schaduw loog je leek veel langer -bij me- ~~~…

Fluister de letters van mijn naam langzaam één voor één zodat de wind ze kan dragen naar een plaats waar alleen ik ze kan horen op een moment wanneer ik eenzaam en verloren denk aan jou wanneer ik je mis wanneer geen plek op aarde meer heilzaam is dan zal ik de wind voelen als een streling op mijn huid ik hoor mijn naam als een…

Ergens tussen slapen en waken in het ogenblik waar de stilte werd ontbloot hoorde zij de wind fluisteren over een wereld zonder oorlog…

(opgedragen aan…) al schrijf ik duizend gedichten, toch blijf jij achter tranen verdoken de pijn voedt eenzaam de gedachte dat het allang geen zin meer heeft mijn cocon een toevluchtsoord van radeloze denkwijzen lijkt en jij verder op de vlucht slaat richting eerder met soortgenoten vastgebonden aan de hemelboog tot we elkander…

jouw glimlach weerkaatst in zijn ogen hoort ze de wind in een heel zachte fluistering zeggen ze heft haar hoofd luistert met warmte in haar hart proeft met haar lippen zilt, kruidig zoet en bitter kleurrijk als de liefde is zoveel schakeringen aan de regenboog lust passie liefde of doodgewoon kameraadschap trouw en genegenheid ze luistert…

Openvallende vlindervleugelgeheimen fluisteren jouw naam…

terwijl de avond struikelt over de zonsondergang voel ik me alleen, en zonder jou stralen de sterren niet meer voor mij ik val over mijn gevoelens in een diepe afgrond, verborgen vanbinnen omdat een nieuw begin verloren is zonder je ogen om aan vast te houden soms lijken alle dagen hetzelfde en voelen alle woorden als een snik en zonder…

Eens in de stilte van de nacht zal ik jouw naam zacht fluisteren terwijl ik rusteloos naast je wacht en jij zal ademloos luisteren. Mijn gedachten zullen niet dwalen en slechts enkel bij jou zijn die liefde spreekt in honderden talen zacht en zoet als ambrozijn.…

Van de baarmoeder tot het graf is er in die rimpeling van tijd het groene gras met dauw van de morgen in een fluistering die glinsterend wacht. De zwerver zoekt in de goot naar brood en wijn onder regenwolken die zweven naar grote droogte in een fluistering van hoop die smacht.…

De schemering van de avond Gloort de hemel paars en rood Ik staar met open mond en denk Straks zal ik sterven ben ik dood Je fluistert in mijn oor vanavond Een stille wens die uitkomen zal Ik wil je koesteren kus op je mond Moet je verlaten uit liefde bovenal…

Moeder van het Licht wijze woorden fluisterend in mijn duisternis.…

je zachtjes en ik fluister het terug…

Ik hoor verstrijken van de tijd, in het fluisteren van de bomen. Ik zie ontelbare kiezelstenen rollen, tijdens voetstappen door het grind. In het rollen en het fluisteren. In het kloppen van mijn hart. Daarin proef ik eeuwigheid.…

Wat haat ik roepende tierende lui Dik vet adoratie voor het fluisteren, pakt steeds verf. Tja, wat leeftijdsgebonden zeker, slecht gehoor Pech onderweg ergens, zintuigen werken te goed. Toch gewoon delicatesse ten voeten uit, prevelen fluisteren Werkt helend, moedgevend en verzachtend, vet bewezen.…

In essentie van ontwaken beroer je mij tot slapen met accent van zwijgen hoor ik niets anders dan lyrische dromerige taal die kalmte laat opbloeien en in die fluistering herhaal jij verhalen over openbaring van verlangen er is geen diepere heimwee die ik koester dan de herinnering aan jouw geliefde warme stem.…

Ik luister goed Naar de fluistering Uit de diepte Die helpen mij Richting te geven Op de weg Die ik te gaan heb…