Alle inzendingen over gieten

Het regent namelijk dat het giet en echt: dan zie je de vogels niet, laat staan dat je ze ze vliegen ziet!…

En buiten giet het pijpestelen ik word van binnen zo ak'lig koud 't is toch mijn eigen keuze omdat ik ook van een ander houd…

Nu het hier even giet verdwijnt even de warmte wil jij me nu even niet zien de kilte, doet me nu verdriet behoudt dan wel mijn kalmte maar waaraan ik dat nu verdien?…

Ik wil jou lieven van een afstand Ik wil jou lieven heel dichtbij Ik wil jou lieven hand in hand Ik wil jou lieven hier bij mij Ik wil jou lieven als de zon schijnt Ik wil jou lieven tot 't regent dat 't giet Ik wil jou lieven totdat je uit 't zicht verdwijnt Ik wil jou lieven maar vandaag liever niet…

de stilte neemt de tijd als zij verdwijnt in de diepte van de slaap de naaste haast gelijke van de dood de dromenvanger blaast lucht in longen schijnt licht op toegedekte zinnen van lang geleden woorden van tule en ijzer mijn moeder leeft geruisloos giet ze warme melk in de palm van mijn kinderhand in het…

vraagt de eega van Piet, “Aha, zou jij graag spelen met iemand die veel bier naar binnen giet, die knoeit met de score, die de bal verlegt, die slaat met z’n stick en vieze dingen zegt, die fluit naar elke griet … Nou dat wil m’n baas uiteraard ook niet !”…

Zo kan je lekker lang genieten, Voordat de wolken komen en het weer gaat gieten.…

terwijl de zon de laatste boomtop kust laat ik de dag voor wat ze is een eendagsvlieg ik maak een onderscheid tussen vlieg en mug en meet de tijd af aan de afstand die een vogel vliegt en daarna rust zolang is een dag ik giet haar in brons plaats een voetafdruk in nat cement en leg mijn hoofd neer op een verenkleed van dons…

in het glansrijke daglicht laat jij de dag in plooien glijden in gedachten verken jij de dag giet het naar jouw vormbeeld emoties spelen hierbij een rol in tal van voelbare golflengtes langzaam krijg jij ideeën in unieke herkenbare beelden dan verschijnt er in jouw ogen een prachtig glooiend parcours…

in de schaduw van je wimpers rust je blik op mij vroege vlinders boven onze hoofden door de pergola heen giet een blauwe hemel de dag in repen een teder spel van zon en schaduw valt uit onze handen op de grond uiteen langs okergele zuilen nippen jonge rozen met gave lippen aan het prille licht…

lavendel zacht slapend geurend wiegend zwevend sussend muizend lopend hyena trillend bijdehand meute roedelend zwermend schierend scheurend streven letters groeperend kronkelen woorden uit-een-lovend geboren zinnen barstend gewezen gieten vaten vloeibaar kunnen eindeloos zweven vlinders schijnen geur…

hulpeloos en klein kom je in de wereld veilig in papa's handen ontwikkel je je groei je geleidelijk groter in de veiligheid van het gezin totdat het zo kriebelt dat vader zijn vleugels wil spreiden het gevecht begint alvorens zij dit in woorden kan gieten is het gemis daar onbegrip lijdt tot verwijt en dan dat gemis…

slaap rust van lichaam en zin de naaste haast gelijke van de dood droommachines blazen lucht in woorden strooien snippers licht op verborgen beelden knarsende ijzeren woorden en fluisterend tule van toen lang geleden mijn moeder giet geruisloos warme melk in de palm van mijn kinderhand pareltjes dauw over…

ik weet dat mijn tranen niet vallen zie ze gaan in stromen verdampend tot dromen mistige wolken die emoties vertolken van vorm en kleur steeds verschieten hun buien hozen gevoelens gieten op stormachtige winden die neerslaand de luwte vinden geschoond weer stijgen om uiteindelijk klaring te krijgen oplossend in kou van jouw hemels…

Een Wetend Gevoel roert zich in mij wanneer ik kleuren kies bij het schilderen of snaren aansla op de citer Anderen doen uitvindingen ontwerpen processen schrijven de waarheid of fantaseren die Zijn het de Muzen een goddelijke geest of is het de stroom van de tijd die nectar giet in open monden?…

Ik dien, ik geef -- ruimte aan bezieling en bezwaren ik vul me met wensen en giet ze uit in besluiten tot er tevredenheid overvloeit Klagers hoor ik niet klagen maar aanmoedigen, zo verdwalen ze nooit in verwachtingen De winst is maar een saldo van afrondingsverschillen lasten worden baten in de ruimte van het samenleven waar iedereen…

wonden die gutsen, golven die lonken gieten twijfel in een vaststaand besluit: het moet hier uit, dit schip is gezonken.…

Zo ’s morgens in de mist Een sluier van zacht wit Daar kijk ik naar en denk Aan wat er was en wat er komen gaat Wat er nou in verborgen zit Soms schemert het Soms waait het hard Dan regent het weer dat het giet Dan is er iets van onrust bij de mensen Een heldere dag Een openstaand vizier Begrip en medeleven Zonder geweld Als dat eens…

sprankelden je ogen in een passioneel meeslepend bewegen danste je de melodie waarvan ik de ronding in contrasten schilderde op het doek weergaloos waren je passen in een met mes beschreven uitdaging ik zie je nu komen op de boulevard van mijn illustere dromen een heerlijke griet die lachend met zon kleur in de regenboog giet…

Je giet iets in me waarvan ik niet eens weet hoe het heet, alleen dat het de kop heft, de oren spitst en rondkijkt met een argwaan die verlangt. Je raakt iets aan dat siddert, op hoge poten vaste grond zoekt, zonnedauw onder de hoeven voelt en geen plek vindt om te baren. Je legt je valerianen vingers op het trillen van mijn wimpers.…

dromen op de maandagmiddagzit het weekend is al uitgeblikt de etiketten tonen de bullshit van dorstigdroge monden ik heb de blikjes weggegooid geplet omdat de ogen de verhalen niet konden geloven slinks en sluw het paaien, woorden klinken ruw en zonder mededogen er is geen wijsheid in de man als de kan naast glazen giet alleen een eindeloos…

steeds moeilijker vindt de sleutel z’n slot zelfs zonder te hebben gedronken giet ik de thee net langs m’n kop raak de draad van het verhaal zomaar kwijt er valt ongewild een stop de coördinatie is tot kindniveau geslonken maar ondanks dat bekijk ik het met een glimlach want het is zeker morgen komt de zon zonder haperen weer…

Maak je niet druk over windkracht 8, dat de zon schijnt, of dat het regent dat het giet... Fiets door naar de liefde en denk: "Ach... Waarom niet?…

ik sla sterren in het glas met mijn blote handen voel geen scherven maar kijk verwonderd naar kleurend kristal voor je me bedwelmde hield ik van witte wijn nu bloost mijn druivensap donkerder en donkerder tot een dieprode bordeaux te lang omfloerste tranen giet ik in het heldere gesternte tot zelfs rosé haar tint verliest en licht transparant…

Wind en Zefier doen mij dwalen Naar een onbekend verschiet, Van de bergen naar de dalen, Van de vlakte naar het riet: Nu eens in de zonnestralen, Dan eens waar de regen giet. 'k Mag niet vragen En niet klagen: 'k Ga waar àlles heen moet gaan, 't Lenteroosje Met zijn bloosje, En de groene lauwerblaân!"…

zoveel verder deel ik jouw muziek repliek, tot in het uiterste een tranendal een bal vol vreemde passen en de teksten van jouw werkelijkheid ik ben het kwijt hoeveel ik in mijn eigen woorden wilde gieten steevast nieten zich jouw woorden in mijn eigen wil en wat zij ook niet weten kan ik hoor jouw frases en ik hoor jouw lach…

na die nacht waren de sterren veranderd evenals de zon de maan en de planeten jij schiep het tomeloze zweven naar een ster achter een ster het gieten van licht verdampen van waterstof wolken van methaan waar doorheen het heden trager reist in dichtheid bijna stolt zich om massa stulpt gewicht heeft als regen in zwarte gaten valt…

Wordt het zomer dan weer warmer dan zing je het hoogste lied, bij het opkomen van de zon, maar ook wel als het giet. In de herfst met storm en regen daal je neder in mijn armen, zodat ik je in de koude winter tot aan de lente kan verwarmen.…

‘s morgens ontwaken onder een grijze hemel mijn kamer is donker, de binnenplaats ligt triest ik hoor zware regen die langs de ramen giet ‘s morgens ontwaken onder een grijze hemel over de aarde hangt nog dat winters verdriet die mijn ziel omsluiert met een dichte nevel ‘ s morgens ontwaken onder een grijze hemel mijn kamer is donker, de…

de stilte valt harder dan steen zo ineens sta ik alleen ben ik het punt van aandacht geleid door inspiratie die wacht totdat ikzelf de stilte breek en dan de woorden kies en spreek over deze mensen, voor mij in het dal giet ik zinnen als een waterval vervuild water laat ik meeglippen totdat de kanalen vastslippen…