Alle inzendingen over glas

Ik kijk je aan Zie mijn adem En de druppels Op de kilte Van jouw kast Volg mijn vinger en de woorden Laat je vallen Breek de stilte En het glas Laat je vallen door het glas…

Tranen van intens verdriet, in een glas rode wijn ziet men die niet, zelfs geen weerspiegeling in het glas van de droefenis die er ooit was, noch van de nooit geboden troost, het fonkelt enkel maar ‘proost’.…

de volle maan gevangen in het lege glas het lege glas gevuld met volle maan ik neem een laatste teug de volle maan blijft hangen aan m'n huig…

Vanachter glas klapperen vleugels warme uren weg, ik zie ze duiken zonder vrees en met gevoel; de duiven die de tijd aanvechten. Vanachter glas praat de straat geheimen uit, onsamenhangende geluiden waaien om elke hoek.…

Hoe leger glas, gezellig aan de toog, Hoe soepeler hef ik dat glas omhoog.…

In vroege morgen tast licht langs gevels vindt een raam klimt binnen strijkt langs randen en stijlen geeft langzaam plaats aan kasten stoelen glinsterend glas. Licht speelt in glas glas daagt het licht uit geeft geslepen, zachte weerglans gebroken, flitsend weerlicht. Hunkerend samenspel als lichaam en geest…

Ik heb een beeld van glas het breekt in mijn gedachten. Jouw gezicht in 1000 stukjes allemaal 1 voor 1 op de grond. Ik heb een beeld van glas. Bergen barsten voor mijn ogen. Mijn gedachten breken, ik vergeet zo gauw!…

glas in kleur van huid wijn in bezieling van zoet in roze zaterdagavondnevel een minuscuul tafereel dronken in de echo van liefde herinneringen zag ik in de diepten van je glas lopend in het vage van uitstralende onverschilligheid…

Daar stond hij met zijn glas omhoog niet voller dan zijn gedachten hij stond al lang te wachten maar niemand geloofde wat hij loog zijn hoofd werd moe, zijn gemoed te zwaar dus liet hij zijn bedrog maar daar achter op de bodem van het glas, voor de afwas…

Gevallen spiegelglas 2 Zie in de scherven van glas teleurstellingen in mijn leven vervormen van goede wil door fouten stuk gevallen spiegelende scherpe splinters van verraderlijke eigenwaan dat glas de glans ontneemt gebroken glas is niet te lijmen herinnering bewaard spiegeling nooit zal het ooit weer worden, en beter ook dat men niet…

pijn ik kon niet bij haar zijn mijn hart door midden gescheurd wat is er toch gebeurd tranen door het glas ik wou dat ik geen Corona was.…

ik kon geen stappen doen in de wereld van glas als dat breekt vergeet het zijn unieke vorm is voor altijd geweest er is geen geest want de schaduw bij glas is wat was en komen gaat het nu is gevat in iets dat zich subtiel laat zien als entiteit zonder tijd ik doe geen stap voordat wat is ook zijn reflecties heeft in wat is…

De wind ruist langs het trillend blad glas houdt zich staande ik loop naar ’t terras wankel drink ik het leven voorbij de dood verjaart die telt niet meer ik niet minder het lege glas dat staat…

zag je vingers op het glas jij tastte waar ik was druppels gleden in donkerbruin contrast bleven hangen gingen langzaam af gelukkig zijn ze nooit gebodemd onze liefde breekt niet door het glas…

ik wist dat het glas van de stormlantaarn zou breken in de aanwakkerende wind ook van het schip dat zou vergaan door het overslaande water licht kon niet langer branden bedolven door metershoge golven zag het glas rechtop in het gras hoorde nog de zee van vannacht…

me af Hoe jij het nu hebt en beleeft Sta nu met pijn bij je graf Te denken aan waar jij je begeeft Mijn hart is van flinterdun glas Het zal nog wel eens vaker breken En ook al zeg ik.ik pas Mijn hart is van flinterdun glas.…

afvalscheiding - zijn dop bij het plastic hijzelf bij het glas…

Voor mij ligt een veld bezaaid met koude, scherpe stukken Herinneringen aan toen aan hoe het vroeger was Daar sta je dan op blote voeten En overal gebroken glas Ik laat me vallen moedeloos tussen alle scherven van dat wat ooit geweest is van alles wat ooit was Daar sta je dan op blote voeten En overal gebroken glas Vang jij me…

Gebrand in 't glas met loden randen visioenen die steeds in vurig rood waar iemand ooit de verlossing bood gekrast mijn heilig dom doen branden waar zwaar brokaat van gouden kragen bedaard verslapen maar toch zo traag vergeven zij wel mijn zonden graag en ook van dwazen die er klagen hun stenen beelden staan verstard te gapen naar gewelfde…

Het was niet waar wat breeduit werd beweerd Geen scheiding, maar gewoon verschil van mening Een truc uit de publicitaire training Marga heeft van Z. niet geroyeerd Nóg niet, that is, want na z'n laatste strijd Is Pieter Storms z'n breekijzer nu kwijt…

Kristal raakt de ziel in een mythische reis naar de top. De godin draagt het leven in haar hart waar groei de stilte draagt. Ervaar het binnenste van de aarde. Herinner het eiland van naam, betreedt het heilig land of ga op in de nevelen der vergeten tijd.…

Het is allemaal heel snel gegaan nu besef ik het eigenlijk pas over mijn wang rolt een traan daar lig je dan...in een bedje van glas Mijn hart met geluk overspoeld maar toch voel ik ook pijn nooit eerder heb ik me zo gevoeld ik wil zo graag bij je zijn Voorzichtig streel ik je babyhuid hier heb ik zo op gewacht mag ze er heel eventjes…

Dicht bij elkaar maar gescheiden door een muur van glas waarin geen poort, gaan hij en wij onzeker aarzelend, in onze eigen werelden voort.…

daarvoor begon ik onderaan wij hebben een koor met tal van ontbrekende stemmen maar door de kracht van ons werk staan wij samen sterk we zijn niet elkanders dissonanten daarvoor hebben wij twee passanten die boven de partituur zitten te snuffelen en met hun staart kwispelen als huisorkest speelt de straat het dubbele glas…

Een stuk glas dat op mijn hand drijft gevonden op een leeg, koud strand Randjes van pijn weggepolijst door de zoute zee en het zand. Wacht onze ruzie ook zo’n eind? En denk je dat de pijn ooit strand? dat onze liefde weer verschijnt als traangeslepen diamant?…

Veel brave burgers, boeren, buitenlui gaan naar de hoeren in de Spijkerbuurt. Maar binnenkort wordt men daar weggestuurd. Geen plaats meer voor een sexy winkelpui. De laatste hoer viert straks haar jubileum aan ‘t raam in Arnhems Openluchtmuseum.…

Ene vertelling Cornelis had een glas gebroken Voor aan de straat; Schoon hij de stukken had verstoken, Hij wist geen raad Hij had een afschrik van te liegen, Wijl God het ziet; En zou hij Mama nu bedriegen, Dat kon hij niet.…

De grilligheid van het klimaat boort gaten in de voortspoedende tijd die langzaam aan de wereld zonder waarschuwing achterlaten met een schokkende blik op een leeg bestaan De druppel rust in duizend regenbogen en wordt opgenomen in bloeiend gras waar de regen nog valt, bekeken door vele ogen zo mooi en toch ook zo breekbaar als glas…

schaduwrijk is de sobere kapel waar stilte vermenigvuldigt gedachten wachten op klare taal van duidend begrip zwijgzaamheid veredelt daar zonder te verworden tot klinkend goud in die ruimte van ondoordringbare leegte waar volheid als maar groeit berust ik in mijn lot mens als mens nietig, vergroot tot denkende zot…

Jij wil de kathedralen van de taal zes letters gotische liefde achter gebrandschilderde ramen daarin zie ik ontstaan het staaroog der vervalsing geloof me niet in woorden woont de adem zomin als goden wonen in de tempels ik kan wel liefste zeggen een mondvol waanzin die buiten jou geboren is maar laat ik je dansen met mijn schaduw ik…