Alle inzendingen over goden

Wat kan ze dan al niet zijn, van God tot seks of zielepijn. Terwijl deze letters samerijgen, weet ik niet anders dan over haar te zwijgen.…

De kleur van het leven is gebleven ondanks de langstrekkende kelken waaruit soms bitter, dan weer zoet genipt of gulzig gedronken wordt het paar, gespaard en gedragen ziet in trage gedachten dankbaar om Nu ruist de tijd van zestig-plus van steeds meer ach en AOW doch door bidden, loven, prijzen in deze herfst van het bestaan zal God…

Het was even verderop dat ik het zag in tranenvloed evenals die droeve mensen die het ook zagen gebeuren Ook al renden die dan snel gedreven door hun heldenmoed weer naar binnen om te bidden achter onbevreesde deuren Maar hoe kon het nu zo zijn dat men bij zoiets - zonder hoed van het licht bad als men wist dat hier een hart diep moest…

Als halmen buigend in de wind van zover gekomen dromen zo diffuus in maagdelijk ochtendlicht door mijn omfloerste ogen dageraad breekt mijn absurde zinnen open waarheid te vroeg zal wreed mijn ziel met voeten treden op weg naar sterren gekomen uit niets gebeden woest gesproken aan goden van weleer aan jouw brein ontsproten laven…

Gods kind had blokken in zijn boezelaar, Waarmee het in de wolken had gespeeld. Maar toen zij op wou bergen, moe, verveeld, Zag ze in de doos en wist niet hoe ze daar In passen moesten, keurig ingedeeld. Want God was streng, maar sliep - dus geen gevaar.…

Zo lang op zoek naar het geheim. Wie ben je? Waar was Je? Alle namen kreeg Jij. En om het geheim te onthullen verbeelden we ons maar wat. Zoeken en tasten we naar woorden. Maar dan! Liefde zo onbegrijpelijk. Juist daarin wordt het geheim van wie je bent nog groter!…

Hoe zou het zijn als Dromen realiteit kunnen worden En God een keertje op zou bellen? Hoe zou het kunnen zijn?…

Het woord geloven Kwelt mij diep van binnen Om mensen die uit naam van God Anderen kwetsen en niet beminnen Ik streef naar de liefde Maak me niet druk om welke vorm Zolang ik maar gelukkig ben Dát is voor mij de norm Ga recht voor me staan En kijk me in de ogen Durf nu eens te beweren Dat ik God heb bedrogen Het ideaal van menigeen…

O god wat valt aan de mens te helen als hij zo is waar uw schepping het zicht in dag en nacht deed verdelen of aan zijn aard, ongevraagd, mij dus, de zwakte zocht toe te bedelen ben ik de kroon op uw schepping als mijn vel verdroogt onder ooggeklepte mensen en vrij als ik zie dat wij door kwetsbaarheid worden gedoogd en de levensaderen…

Weer vliegen we langs een hemel Die bloost als is ons ontmoeten de eerste maal Voor enkele uren dragen wij vleugels als Icarus Weer laten we aarde voor aarde Zijn even letterlijk in de wolken Onder ons steeds vreemder volken Boven ons ...een vreemder God?…

Wat een dankbaarheid dat ik geen deel had moeten uitmaken van dit leed, God heeft mij hiervan willen sparen… en mij ervan bewust gemaakt dat mensen niet veranderen tenzij ze zich tot God wenden. Als mensen ontrouw handelen, dan zullen spijtig genoeg en tot leed van hun naasten vroeg of laat weer indezelfde valkuil vallen.…

Enkel God kan je daaruit helpen. Hoe graag ik je ook zie wees niet droevig dat ik kies voor een avontuur dat niet eindigt en dat ik kies voor het leven.…

Zie daar, wat God heeft opgevist 'n bevlogen moslimpacifist.…

Als ijdelheid een droom was die de zondaar deed verslapen in een spiegel die het oog in duizend scherven had verdeeld Hoe wist Hij dan ooit zo zeker toen Hij Adam had geschapen dat Zijn evenbeeld gelukt was zoals Hij dat had verbeeld Volmaakt geworden was hij niet maar God- het had niet veel gescheeld…

zee van duizend lichtjes als een blijvend souvenir Hij was er abt nog ooit geweest maar stond nu ijsjes te verkopen aan een rij die niet van hem was als gezegend kruidenier daar waar de westenwind nog ooit geruwd zijn boetekleed verschoonde loofde hij de avondzon nu rond het weggegooid papier Als een Holle Bolle Gijs in avondland van Gods…

"Wie maar de goede God laat zorgen en op Hem hoopt in 't bangst gevaar" blijkt een schijtert in het gegeven leven blijft hangen in zijn of haar luier-fase…

GOD heeft een huis gebouwd en dak en zoldering bespannen strak met kommer, druk en droefenis, weedom er de bevloering is en alle wanden zijn bekleed met zorgen en met harteleed en in betreuren ingehuld; Hij heeft de goeden er in weggeloken en toegesproken: de sleutel van uw deur is het geduld.…

Dit gaat dieper Dan de diepste oceaan Dit gaat verder Dan het universum kan gaan Jij voelt het ook Ik ben niet alleen Al zijn wij samen Zijn we samen een Maar we zijn niet samen Zolang zij er is En al is zij bij jou Dan is dat mijn gemis Ik zal moeten wachten Ik vertrouw op het lot Ik heb oneindige kracht Ik word gesteund door God…

ik keek als klein kind altijd naar de toren gigantisch groot onmeetbaar hoog ik voelde me verloren de vinger van god kan ons met zijn magie helaas niet meer bekoren…

Als een vader zorgt U voor mij U blijft mij omringen, elke dag Zolang ik op aarde leven mag Blijft U, lieve God, mij nabij. Dank U Vader, dat ik dat mag weten Dat U mij nooit zult verlaten U houdt mij altijd in de gaten Al ben ik U soms wel eens vergeten.…

Een lieve moeder, om dankbaar voor te zijn Die haar kinderen alle liefde heeft gegeven Behandelde elk kind gelijk, groot en klein De zorg voor haar kinderen, was haar leven Mijn moeder, die zoveel liefde kon schenken Zij is nu bij God, haar taak op aarde is volbracht Ik mis haar nog, en blijf altijd aan haar denken Mijn lieve moeder, die mij…

Hoog boven het wolkendek Zit onze grootse lieve heer Vanaf zijn gouden troon Kijkt hij op ons mensen neer Zijn verzinsel, zijn verhaal Ooit in zes dagen gecreëerd Maar de grote God vraagt zich nu af Waarom heeft het volk nog niks geleerd?…

Boeddha versus God Muziek als pleisterplaats, dat merk ik wanneer het treinstel me bedondert en dode vogels langs het spoor de klavers voeden met het bruin van massa en bederf nog juichen de reizigers ze proberen de bielzen te tellen van de evenwijdige spoor van wie ze denken dat die hen komt vergezellen zal het eind – het baken –…

Wat wil het reuk'loos vloekgespan Dat U ontkent, o Heer? O, komt de nood eens aan de man... Zij buigen voor U neer. Uw Macht en Goedertierenheid- Driest schenden zij haar aan, En 't sterkste voor Uw goedheid pleit, Dat Gij hen liet bestaan. Hoe groot is Uw genade niet, Dat gij dat galgenrot Uw hoge Naam beschimpen liet,…

misschien Zag er zijn handen in het donker eens zo leeg hij had geen zorgen onvoltooid was er de God die er mijn aanblik had gezien…

en mijn kleinheid me doet vluchten met zand in mijn hand als verbondenheid met strand aarde en het uitgestrekte groene land het donkere blauw van eenzaamheid en stilte mij trekt naar het verre heelal waar het woord verstomt licht gevangen zit in gaten van geïmplodeerde materie nog ken ik de reden niet of schep ik toch naast god…

langgerokt verkondigt ze haar roeping bij ieder woord danst haar lange vlecht in haar hand een hoed waarmee ze wappert langs haar goddelijk gelaat…

hmmmja, zal wel zo zijn mijn poëzie bevat liefde voor lijden - dat uiteindelijk wel op sterven uit zal draaien – maar God - ik leef zo…

Breek de wil van het kind En sla `t liefst met de platte hand Weet dat God dit goed vindt Komt allen!…

Ik lag en weende om dromen, die vervlogen Als kussen van een mond, nu koud en bleek, En dat de godheid mijner ziele bleek Stof als ik zelf en al mijn liefde logen. Toen ’s levens zware sluier scheurde en week En eindloos licht sloeg me in de ontluikende ogen, Waaruit Hijzelf mij daagde, die gebogen Voor de aâm der eeuwigheid als riet bezweek…