Alle inzendingen over golven

zij gaf het me en hij golven die zacht opstaan en zo de weg veranderen hun dromen, gekust en uit het krijt gehaald als pianogolven wild boven de branding hoe zij poëzie spraken, gesalonneerd in elkaars hoofd en tot in de kleinste hoek aan de horizon zij gaf het me en hij en ik zag wat ik bewaren wilde; hun vonken in een vuurtoren…

Dicht boven de golvende golven, - natuurlijk klemde het hout, zo lang hield het dieren en goden gescheiden - vloog ik mijn dief. ------------------------------ uit: ' Hersenmutor', 2005…

ik ben op drift los geslagen van de ankers in vrijheid maar ontwricht heb de schepen achter mij zien branden tot verleden en de dood voel me speelbal van de golven verdwaasd en uit het lood zoek naar bakens die mij gidsen vaar op lichten met een strakke koers naar havens waar ik aan zal meren een nieuwe ligplaats uitproberen…

zacht golven letters tot woorden rijgen zich tot zinnen aaneen in subtiele lijnen geven zij gestalte aan de emoties van het levensverhaal in een vloeiend bewegen weten zij de juiste snaren te raken voor begeleidende muziek zing mee en leef geef de noten op je zang voor het wereldlied van duurzaamheid en samenhang…

Liggend bij de mooie blauwe zee de golven breken, brengen geluiden mee, die worden omgezet in tonen en muziek van harpen, fluiten en violen het klinkt in mijn oren als hemelse akkoorden dit orkest door Hem geleid heeft mij van mijn last bevrijd ik droom weg op wolken van geluk deze dag der dagen kan niet meer stuk…

de zee glooit en gloeit wij zwemmen en zweven op golven van geluk... de nevel in wit bedekt het land in eenvoud het is zo mooi stil de winter trekt aan sneeuwt een strakke trui van ijs binnen is het warm.…

in het zachte parelmoer van schelpen ruist de zee je stem zingt boventonen op het schuim van golven mee nog zijn je haren droog en waaien in de wind het gouden blond van zon dat je alleen in holland vindt je ogen spreken warmte in hun diepste blauw samen door de branding maar de zee is stervenskoud…

ben ik verdwaald in golven van de zee als duinen naar me wuiven mijn schaduw langer wordt en wegspoelt in het schuimen zand onder mijn voeten voel verdwijnen als strand de vloed weerstaat niemand ziet hoe ik te gronde ga iedereen ontkent dat ik besta ben gegaan heb geen banden door te snijden daaraan lijden was mijn enige bestaan…

langzaam ontwakend na 'n innig liefdesspel verzucht ik de zondag waarin ik jou en jij mij op de golven van mijn ademhaling rust jouw hoofd jouw mond lieflijk tegen mijn borst vingers spelen zachtjes door je haren de tijd speelt tikkertje met de zon die breeduit lacht op deze zondag…

Onervaren blijven oude mensen, die angstig zijn voor hoge golven. Ze leven in vrije zeeën van tijd, behalve in het meer van nu. Daar hebben onervaren mensen nog nooit ervaren moeite mee.…

voelde zand van het strand in een rusteloos glijden heb de golven laten betijen in opstandige vloed ik pakte je hand vond de schelpen die jij had ontmoet ze vertelden van leven hun vrucht reeds gegeven het huis op de vlucht neem nu je rust kom terug want morgen is er weer vloed te beleven…

Hij was oranje en opa leerde me "aan je oor hoor je het golven", en het ruisen nam me mee. Al jaren ligt die schelp nu hier, in mijn kast, hoewel wat stoffig, immer ruist daar nog opa en zijn zee.…

De frons Zit in ieder kind Blijft bij je Bij iedere omkering van de wind de wind waait elke dag Zacht of hard En in hoeverre je draaien mag Mag mee laveren In de golven De frons Is er bij de bochten De diepere krochten Bij de verwondering over het ontdekte Het ik, het ons De verhoudingen De spiegelingen In het ik en het ons Dat is de…

God schiep de vrouw weelderig in aanschijn met intrigerende welvingen rond haar gehele lichaam haren als golven der zee bruisend en dansend zonder enige bedekking siert en openbaart zij in een oogopslag haar schoonheid zij kreeg een gelaat zichtbaar zonder bedekking zoals zij werkelijk is toonbeeld als groots kunstwerk.…

Ik sta gewoon maar op en drentel door de dag die doorloopt in de nacht die niets meer tegen houdt zodat de waarheid binnen sluipt en ik verdrink in golven van verlatenheid totdat ik ‘s morgens bovenkom en zonder voelen, weet en zonder luisteren, hoor in tussentijd die mij gegeven is.…

in een lange teug grijpt de adem bij de keel, het slikken van honger lijkt tot gewoonte te strekken en zelfs het avondlicht schuift bij de gedachte aan nacht en zoet als wederkeren tot zij aan zij geef vingertoppen nog een kans in zachte streling gedompeld schuimt met stille golven langs draden onder stroom het tij…

harde noten gekraakt: dommelend door de domme discodreun, trein trekkend naar het land van zero onderweg afgehaakt op een smalle reep tussen zee en strand snel ondergedoken in het volle zwembad minder diep dan gedacht wachtend op het blauw van de nacht om te dobberen op haar golven zacht…

De golven hoog of laag komen bij de vloedlijn uit. Het blijft fraai om er te zijn. De zon heeft meestal een positieve invloed. De zee en de zon geven. Foto Dick Voogd…

Ooit hoop ik dat een Eva voor mij naakt, Venus uit een zucht van zilte golven Parelend in Botticelli's baren Mijn hart verterend, God mag mij bewaren, Mijn ziel verblind verloren en bedolven Als zij de slangelust in mij ontwaakt Vrouwe Fortuna engel-wraakgodin, Berooft zij mij, een Adam, van mijn zin…

De gevoelens bleken uiteindelijk te hoge golven, dus liet jouw betovering mij weer vrij.…

de zee kende het geheim en vertelde het aan de golven de golven rolden het naar het strand het strand bewaarde het onder het zand toen kwam de wind het zand waaide hoog op de wind pakte het geheim en bracht het naar de zon de zon koesterde het geheim deelde het met de maan de maan fluisterde het aan de sterren de sterren gaven het…

Wanneer jij teder mijn gedachten kust denk ik aan jouw lippen op de mijne, aan jouw handen die mij zacht raken, glimlachende ogen die mij omhelzen warme golven gaan door mijn nerven, op zoek naar kracht kleurt mijn huid zacht roze, stil kan alleen jij begeerte stillen, beweeg jij mij intens bewogen, voel mijn welkom als een heerlijke passievrucht…

Weer zie ik haar op het strand bij Ouddorp-aan-Zee verschijnen en ze wuift me naar haar toe, terwijl ik zie hoe ze poedelnaakt in de golven staat en hoe haar borsten deinen als de golven van de zee, en ik voorgoed in haar verdwijn als een Vis.…

Neem me mee op het ritme van je golven jouw wassende water reinigt mijn geest leeg wil ik zijn zodat ik zijn liefde weer kan voelen want dat niet meer kunnen voelen dat mis ik het meest Wat je mist zit in jezelf de bron van liefde is je eigen hart laat je warmte stromen opdat je je eigen liefde niet meer met dat van hem verwart…

ook zij schreef in de lucht met het gemankeerde schrift de vlucht van de witte vlinder met zwarte stip landde en fladderde weer op van de voor hen bestemde kleuren in de blauwdruk van het eb en vloed der ferment geuren in golven gedragen door de wind verdween zij in het wit dat blauw bewolkte alleen de zwarte stip was nog…

links van mij de golven rechts van mij bedolven onder zand de krant van dagen terug boven mij de meeuwen onder mij het eeuwenoude land het strand schuurt zacht mijn rug achter mij de jaren voor mij jouw haren in de wind verblindt de zon mijn ogen van mij is de kust in mij heerst er rust en vindt het kind zijn schat en zijn vermogen…

Ik passeer in golven van gevoel de getijden waarin ik ben verdronken maar ook telkens weer ben geboren Mijn vele graven die ik telkens weer ontvluchtte, scharen zich nu allen aan mijn zij Geleerd heb ik niet om dood te zijn ofschoon mijn masker suggereert, jij bent mijn Ik laat en onderga de tellen van de tijd, en assembleer mij met…

Moeder sprak met de rivier en wees ook de golven een weg naar de zee. Ze was ons zo nabij als het water dat haar nazong en door haar handen ook de vissen in een school dwong. Nu ze weg is lijkt zelfs het schuim niet meer te spelevaren, dragen bomen herfst, en vluchten vogels van de baren.…

kom in mijn armen, blijf en reis met me mee, drijf op onze golven en verdwaal in mij, in ons verhaal geschreven in beider poëzie hoor, beleef en proef de klanken van onze melodie die vurig resoneren en in onze overgave exploderen laat de wereld nu maar verder gaan wij blijven hier in ons bestaan…

waaiende wilgen slingerend langs een beek woeste wolken jagen... aangeschoten....wild verwaaide gezichten, nat, vaal en bleek zwijgzame stemmen....dorstig........verstilt God heeft deze negorij verlaten vervloekt is hier de rust geen remedie zal hier nog baten eeuwig grommende golven, ondergelopen kust.…