2992 resultaten.
de monotone galm van vergeten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 toen het licht veranderde en tijd
bijna onzichtbaar
schreeuwde het verweesde dier
zijn weeklacht naar het onbekende
golven omarmden hoopvol nog zichzelf
ebden weg en verdwenen
in een zee van verlatenheid
waar de angst stierf
en vanuit een onmeetbare leegte
naderde de monotone galm
van vergeten…
De Zee
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 43 riep naar de vogels:
'Verspreid het nieuws,
mijn schuim schuimt minder
en mijn golven zijn gehalveerd.
Wind is zijn stuwing verloren
bezit niet meer de immense kracht
om mij tot grote hoogten te brengen
en dat is wat ik zo zeer mis.…
schrijven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 60 in het stille rijk van papier en pen
laat ik mijn gedachten dansen
vrij van het wanneer en het hoe
als ik ze in de inkt laat stromen
de woorden worden als ankers
waarmee de chaos verdwijnt
als de golven in ochtendmist
het hoofd leeg
het hart ontspannen
vind ik zo de rust en ruimte
in de stilte van eigen woorden…
Adem van de zon
netgedicht
3.0 met 1136 stemmen 2.050 ik had
mijn ogen
gesloten
voelde in
passeren
jouw warmte
intrigerend
langs mij
scheren
bewegen dat
vitaliteit aan
het creëren is
in de adem
van de zon
keer jij je om
haar golven
lijken het leven
te bezielen
jij die het de
hand reikt naar
volwassen gelijk
in een land waar
dromen nog niet
durven uit te komen…
Vervaging in gedachten
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 2.096 grijs is het blauw
van het zilvergrauw,
zoals het baren van trage
golven die nog gelaten
stranden al zijn dagen
als toen hij verlaten
zijn stappen bedacht
hij ze voet voor voet
in het zand bedrukt
achterlaat voor goed
enkel de herinnering
spoelt de sporen naast
het water dat achterblijft
tot de vloed zich haast
en alles weer vervaagt…
Twee voetstappen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.584 Tranen vermengen zich
met de zilte golven,
ik weet met mijn verdriet
geen blijf.
Twee voetstappen verdwijnen
in het vermoeide zand,
ik ga nu wegdrijven
naar een witstralend land.
Ik ga nu echt,
maar weet,
ik had je lief
...heel oprecht.…
Fluister zandkorrels .....
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 471 Neem mijn gewonde hart mee
fluister zandkorrels
zachtjes in mijn lange
blonde haren en proef
het leven in verwoestende
golven, die koppen tegen
de wind in naar het duister
als deze nacht voorbij is
wandel ik door de duinen
naar het licht en wacht daar
op de zon die mij roept en
samen met haar ga ik op in
vergetelheid, geen zandkorrel…
Tsunami
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.056 ze bewoog en bracht
verbijsterend veel verdriet
verwoestende golven
spoelden over dat
wat ze met liefde
hadden gemaakt
met lege handen
moeten ze bouwen
aan een nieuw begin…
dichter
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.043 ik ben dichter
dichter bij de kern
verder van antiek
en dichter bij modern
modern past beter
veel beter bij mij
en ook veel beter
bij deze maatschappij
meegaan op de golven
meezwemmen in de stroom
maar niet afwijken
van je eigen droom
antiek is mooi
mooi in je gedachten
maar op antieke ideeen
zit niemand echt te wachten…
De taal van het manekind
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 752 Haar lange haren
liggen verweven
omstuimig met de golven
als één met de zee
onder de zachte stralen
van de maan
kijkt dit kindergezicht
mij aan
geen mond
zal spreken
haar taal
de taal van het manekind
gedachten reiken naar gevoel
beneveld in het zilte schuim
waar zij voortleeft
elke nacht, stralend zacht…
de ganse schepping
gedicht
2.0 met 144 stemmen 20.441 geheel bewolkt
sjokt amos zonder tas
de zanderijen door
de wijzen zwijgen
de duinen golven
grauw en stug
en roepen rwanda op
heuvel na heuvel
krankzinnigheid
de kardinaalsmuts
kraakt
van verre gebeden
de zachte berk
slaat in de wind
het mededogen
------------------------------------------------
zonneleen 37
zie www.abelstaring.tk…
Cat Walk Song
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.372 Met losgeschroefde heupen
een pirouette durven draaien
en schuivend als een zeilschip
hoge golven aaien.
Flirten met duizend ogen
en dan een glimlach toveren
om die bliksems te blussen en doven
met dichtgelijmde lippen.
Als Anorexia Nervosa-wicht
schokschouderen met ooievaarsbenen
en zweven naar het licht,
het glasgeile lichaam voorbij.…
de zee en ik
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 728 De duinen nog onvervuild
voelen de wind waaien
naar de landelijke polder
weg van de glooiende golven.
Boven het bruisende
bruine schuimende sop
schuift scheerlings een meeuw
naar haar zeeluchten kajuit.…
Windrijk land
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 802 Het strand aan windrijk land
golfende zee hemelsblauw en
mijn gedachten privé-domein
volgen als geobsedeerd een
ragfijn jurkje wit in
bruisende branding en
golven en wind bespelen
onblusbaar ritmisch beminnend
haar natgolvend lichaam als
een Latijnse dans en
gedachten stranden in
windrijk land.…
Zo doorzichtig
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.093 Doorzichtig, sierlijk
gedragen door de golven
van de zilte zee
Ik droeg je
in mijn gouden medaillon
versiert met een randje
van puur saffraan
Daar lag je dan
gestrengeld
met een ander
Brak het medaillon
en de saffranen
dansten in het rond
Je tentakels prikkelde
venijnig, giftig
Jij onsierlijke o zo
doorzichtig kwal…
vuurtoren
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.480 je licht schijnt over de zee
de golven nemen je op
dan weer zwart eng gewoon
ik kan er niet tegenop
maar zonder jouw licht
heeft mijn leven geen zin
mijn ogen volgen je stralen
ik voel je diep binnenin....…
tanende liefde
netgedicht
5.0 met 17 stemmen 350 dode letters in wanhoop
in schaduw van vernietiging
gevoed in korrels van rampspoed
in golven van verdriet
tanende liefde gehoond
uit één gereten
schoonheid weggetrokken
in vensters van gevangenschap
littekens in gespierde pijn
liefde gekooid in droefheid
trillend in blinde vingers
aan rakend , maar net niet…
Vaarwater.
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.049 Het water waar ik in vaar
ruw en wild, de golven hoog,
mijn bestemming niet in zicht
en onder donkere luchten samengepakt
Nooit ging mijn scheepje zo tekeer als nu
en waar ik, en of ik wel landen zal
mijn toekomst is ongewis
Weet één ding zeker mijn lief
Meer dan jou
heb ik niemand lief gehad.…
Cogito ergo sum
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 572 denkend dekkend en ontdekkend
in een wereld van de gekke
slingert vertwijfeld vertrouwen
zich een houdbare gatenkaas
uit zelfbehoud verstouwt het brein
golven van mentaal geweld
als gelikt te slikken mediabrokken
verzacht het gatenbrandende zuur
luchtig naar een neerwaarts uur
door uitkomsten te jokken
klokken wetens afgesteld…
wintertranen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 398 windstilte
en alles van het kleine leg je
op mijn wangen
de woorden
tot morgen, in het geweten
ze blijven
zoals aarde beweegt in
oogst
verdiept met handen
rond huid en
leven
en de zee
je fluistert haar warmte
waar mijn adem zich om golven
vouwt
ver weg van regen
en het seizoen dat mij nooit
heeft toebehoord…
Zij brak schoonheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 108 ik vond haar op strand
ontgroeid aan het zand
en zout van de zee
rankte in onstuimig
vallende golven
met wit bloeiend schuim
ik nam haar mee
maar zij brak schoonheid
in vertakte broosheid
stalde haar uit
op de scheidingsmuur
tussen duin en tuin
maar zij verdween
slechts een spoortje zand
dwarrelde nog op de rand…
Hart van Smarten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 157 ik verhaal u over de lengte
van de dagen
mijn barstensvol gemoed
spreekt tot mij
ik zeg u dat mijn ziel
bedroefd is
is het de wind, gestorven in
een dal vol zand
golven die vrijwillig
op de rotsen slaan
de zon die in
een zee van rood
ten onder is gegaan
of het beest
rondom mij
dat overal aan vreet
ik zeg u dat ik…
Hart van Smarten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 156 ik verhaal u over de lengte
van de dagen
mijn barstensvol gemoed
spreekt tot mij
ik zeg u dat mijn ziel
bedroefd is
is het de wind, gestorven in
een dal vol zand
golven die vrijwillig
op de rotsen slaan
de zon die in
een zee van rood
ten onder is gegaan
of het beest
rondom mij
dat overal aan vreet
ik zeg u dat ik…
basalt H.C.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 382 in de woeste, bezeten kop
teistert het spookhuis van de kindertijd
basaltblokken houden onwrikbaar de wacht aan de dijk
onstuimige kleuren spatten uiteen
gaan over in het wijde water
woeste verfstriemen belagen het doek
golven slaan in dikke klodders op het strand
alle remmingen kwijt…
De laatste dromen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 86 de golven zijn verdwenen
het water spiegelglad
doorzichtig tot de bodem
die in vroeger tijden
nooit echt aanwezig was
de wind is
langzaam afgenomen
in het eerder schuimend
kielzog drijven nog
de laatste dromen
toch ben je
hele dagen bovendeks
en checkt omstandigheden
de toekomst lijkt helaas
steeds meer op het verleden…
Voor het donker werd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 438 De roepende stem
uit de woestijn,
golven van verwondering:
een medestander, die doordrong
tot de verstandsverbijstering:
onvoorwaardelijk de overgave,
een uitputtend doodgaan
voorlopig in de kiem gesmoord.…
Terug aan de kust.
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 376 De zeewolven kun je horen met
beide handen voor je oren, als
de dagen wat luid zijn geweest,
stilte gesprokkeld tussen golven,
daarin belooft een lege kokkel nog
het meest om het rumoer te smoren,
onder een grijze lucht waar meeuwen
zich baden in nog wittere sneeuw,
besluiten we hier te blijven wonen.…
zie
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 499 de waarheid
kan zij verdraaien
tot de echtheid
die ik zie
duizend woorden
kan ze fluisteren
tegen de maan
maar wie, zeg me wie
zal er luisteren
naar haar pijn
als zinnen vervliegen
woorden versterven
en sterren verwaaien
over de golven
van onze dode zee
de wind neemt ze mee
wie voelt nog de pijn
als al haar gedachten
onder zand…
Mijn verre vriend
hartenkreet
3.0 met 28 stemmen 1.857 Maar vooral
laat hij me hier
deel uit maken
van de golven
van het bestaan.…
Eindeloos
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 311 Ik loop in de stad
golven van geluid overspoelen mij
een fietser rijdt over het trottoir
kundig omzeilt hij mij
de mensenmassa kleurt de straten
vlaggen wapperen in de zwoele zomerwind
ik zwerf doelloos tussen de geuren
van voedsel en vluchtig parfum
hier wil ik blijven
ondergedoken in het lawaai
dat geen naam kent
eindeloos.…