Netgedichten

netgedicht (nr. 19.979):

wintertranen

windstilte
en alles van het kleine leg je
op mijn wangen

de woorden
tot morgen, in het geweten

ze blijven
zoals aarde beweegt in
oogst

verdiept met handen
rond huid en
leven

en de zee
je fluistert haar warmte
waar mijn adem zich om golven
vouwt

ver weg van regen

en het seizoen dat mij nooit
heeft toebehoord

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 1 april 2008

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

wintertranen

3.0 met 14 stemmen

398

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Marc Geerinck
Datum:: 5 april 2008; Een mooi gedicht zoals steeds;
ik wist niet dat je hier ook kwam.

Naam:: hebus
Datum:: 1 april 2008
Email:: wietewuitenskynet.be; seizoenen die zoenen, zeeën vol weeën. woorden immerweer die golven, die ook zachtjes wenen.

Geef je reactie op deze inzending: