Alle inzendingen over gouden kalf

Een koe mag men melken, maar een kalf zou er onder verwelken. Ook kuiert hij zelden met zijn ouwe heer Gearmd een stal of een weiland op en neer, zoals andere jongelieden, die aan hun voorzaat de arm op de wandeling bieden.…

L am en kalf E et men N iet T ot ze E cht dood zijn…

Blesse, Blare, kalf en koe, voort, te gare, toe! Alaba! alaba! warme wachten stal en stro. Van de grachten, roô! Alaba! alaba! braver, braver,... rep-je nu, uit de klaver, hu! Alaba! alaba! Sterre, u slaat er 't kalf te zwaar; 'k zie 't, ge gaat er naar. Alaba! alaba!…

beerput kalf verdronken dempen en een deksel op je neus gat geslagen water aan de lippen zoden aan de dijk maar niet heus ik besta slechts in herinnering omdat ik het hier heb gedicht…

Geen enkel ver gerucht en komt tot mij gedreven; De bomen van de dreven en lozen zelfs geen zucht. Geen late muggenvlucht zie 'k vóór mijn ogen zweven; De nacht heeft saamgeweven zo innig, aarde en lucht. Mijn hart dat 'k waande dood Door 's werelds drukte omgeven Voel 'k nu geweldig gaan! Geneuchte wondergroot: Zijn hart te…

Ze konden het nog nauwelijks geloven Daar lag dan het ontkoninklijkte kalf Al gauw een pond of negen en een half Van Lippe Biesterfeld Van Vollenhoven Zo is, en dat past prima in zijn kraam Voornamelijk zijn achternaam voornaam…

de baby bultrug fluistert tegen zijn moeder het kalf knort en piept zacht de orca mag hen niet horen dit pelt de korstigheid van onze woorden brengt ons in beweging het raakt de leegte…

Kalm grazend De dagen herkauwend bezien Samen en toch alleen Kou lijkt niet te deren En toch, daar is de zon Aanbeden door je fiere horens Berustend en sereen Spiegelend in je blik De voedende warmte gedeeld aan kalf en kind…

de huid en van haar, daar nog alles tussenin, de erfenis van de mij nog onbekende Goden uit een terracotta oerinstinct, laat zich voorspelbaarheid verraden gekroond een eindeloze stoet der doden, als kroontjespen gedoopt in zwarte inkt, het avondrood de horizon verminkt, waarachter uitgebluste as dempt de egoloze put, verdrinkt het kalf…

Gras... en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor een dier ik ben - de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt…

De walm van stoomtram en van blekerij Of van de ovens waar men schelpen brandt Is meer dan thijmgeur aanstichter van dromen, En ’t zwarte kalf in ’t weitje aan de rand Wordt door een onverhoopt gedicht bevrijd En in één beeld met sintels opgenomen.…

Als kalf had ik evenmin geduld Want de put was te laat gevuld Geef toe, dat geeft geen pas Zodat ik bijna verdronken was…

Ik word zo langzaamaan verkiezingsmoe De strijd gaat doorgaans niet over de feiten Maar over wat men iemand kan verwijten Uit elke sloot komt weer een oude koe Maar straks doet iedereen weer trouw zijn plicht Een kalf verdronken...kom die put moet dicht…

nadat ons dierbaar kalf verdronken was hebben we onlangs de oude waterput, midden op het dorpsplein, met vele duizenden dode vogels gedempt met dode mezen en dode mussen met dode kieviten en dode plevieren met dode merels en dode kolibries met dode futen en dode koolmeesjes met dode kanaries en dode parkieten met dode goudvinken en dode zwaluwen…

voor het venster staat een cactusplant met doorns heel hard en scherp zij staken door mijn vel heel diep naar binnen ik riep nog haal die plant daar bij dat raam vandaan wachtend tot sint juttemis…

Verbaasd knipper je met je ogen, Met een verdwaasde blik sta je In de opening van de baanderdeur Van het boerderijtje van mijn jeugd. Je bent uit je stal gehaald, zo maar Zie je het nieuwe ochtendlicht. Verbaasd knipper je met je ogen En zie je het kind naast zijn vader staan, Terwijl een andere vader Iets donkers op je richt - Ik ben…

Als het kalf verdronken is, het schaap over de dam, je hebt één vogel in de hand, de olifant in de porseleinkast, en je vindt de hond in de pot. Dan is de put gedempt en volgen de andere schapen ook, vliegt de rest in de lucht, je hebt nieuwe borden nodig om je kliekjes te eten!…

Ei nieuw leven vrucht van een schoot versnipperd Kip krachtvoer ploft in no time avondmaal Gemolken koe eenzaam haar kalf weggenomen Stier onrendabel half om half gehakt Varken megastal geen lebensraum geroosterd…

Als ’t kalf verdronken is:…

tranen van nieuw geluk spreid ze uit als geurig balsem over je gekwetste huid van wonderdadige zachte klei vorm ik nieuwe lichte deuren zonder sloten en sleutels met verroeste verleden kleuren je kan weer kijken en langzaam voelen alsof het was verholen je hoeft niet meer in je labyrint te dolen zie het kostbaar goud…

Een beetje goud vonkt al doorheen de regen of is het een huiveren een eerste beven de linde behoedt bedacht elk blad…

woord meer neer de merel stopte het fluiten katten zwerven roofzuchtig in mijn tuin ik zag er eergisteren nog een hoog in de bomen klauteren vogels cirkelen in de lucht krassen krijsen om ter luidst ik pers de druiven drink de jonge wijn er is geen medicijn voor iedere pijn de merel sloeg te pletter zijn bekje oranjegeel goud…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

hij is de baas eet zelfs kaas laat muizen springen en dansen en danst gezellig mee op een pakeerplaats van steen leeft hij negen levens en neemt soms de been hij is een kater nog niet zo oud hij zegt hallo en heeft een hart van goud…

die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

omlaag, naar de beweging van mijn arm, afgerond alsof ze nog jouw schouder volgt ik zie de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht om de harde werkelijkheid en hij, die als een vader is, treurt niet om wat goud…

En dan is het herfst de beuken worden stiller van zwijgen komt goud…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

Als een jager kijk ik naar het woud bevend en onzeker treed ik het binnen ik weet waar het goud ligt kan het delven Zij heeft haar ogen gesloten haar zwarte manen dansen langzaam op en neer, ze weet het niet, maar ik ben gekomen om mijn schat op te graven Eenmaal uit het woud onder de modder, voel ik mij de koning te rijk In het badhuis…