Alle inzendingen over grint

fotoboek gepakt waarin ik jou op het gladde papier visualiseer in een paar spraakmakende scenes zoals de boom die jij vasthad aan de bast met die lange treurende takken en jij hoopvol kijkend naar het nest waar de kleinen wachtten het bankje dromend aan de vijverkant met waggelende eenden en voorbijgaande benen op hoge hakken in grint…

't Is avond nu en liefste, ik bemin het kraken van je voetstap op het grint van mijn verlangend hart dat rustig wacht tot tuitend stemgeluid is uitgeblust en 't laatste koortsig denken uitgedacht. Wordt straks mijn hunkering door jou gesust ? 't Is avond in de beukenbomen. Zacht keert lucht - ook aarde - weer tot sabbatsrust.…

een lichtblauw lint streelt glooiende plooien in zijige glans dat lieflijk deint als ‘t getij in haar dans waarmee ze golvend de zeeën bemint Zo lijkt het de jonge moeder althans die amper bewust waar zij zich bevindt haar starende blik aan ‘t beeld verbindt als houvast voor haar wank’le balans Schijnbaar stoïcijns loopt ze over ’t grint…

Geen dwang, geen plichtpleging ontsnapt aan de knevelende hand van de oude meester uit het lage land Behoedzaam strekt het paard de broze benen het linnen spant in de krakende lijst en het wegbarstend vernis laat ongepolijst het tafereel de glans van het echte leven lenen het ros verdwijnt in galop naar het achterland grint en hoefijzers…

Kind raakt verdeeld emotie of ratio opa, arbeider die alles met hem deelt de opa, rijk klassieke muiziek, talenpoëet het intellectueel leven bereed de arbeider trok hem aan vissen bij goede wind die honden, katten, dieren hield kind is kind spelend in glimmend grint emotie het fysiek geen ratio of klassiek natuur voor het grijpen waar…

bomen die knikkebollend tijd verdromen ik zie de jaren vaag vergaan uit vergeten grijs verleden en in marmer vers gesneden nadenkend blijf ik even staan bij hetgeen jouw rustplaats is maar vind er geen betekenis voor mij ben jij een vleugje wind de koestering van de zomerzon jij bent in al wat nieuw begon ik hoor je in het lachend grint…

Handenvol gras en grint uitgestrooid voor de voeten. Vuurbloemvlinders spelen traag met vaag danslicht. Het ochtendorkest strijkt de stokken voor de ogen. De blauwe zondag wijst opnieuw het lange geitenpad.…

Alziende leven in een stad die blind Het voorjaar reeds vermoedt en ziet gelijk Een slapend kind; slenteren door het grint En zand van een in aanbouw zijnde wijk Of door het centrum, samen met een vrind, Half dromend uitrusten langs de dijk En luisteren naar vogels, water, wind: Dat alles schuift langzaam buiten bereik En wij geraken enzaam…

Alziende leven in een stad die blind Het voorjaar reeds vermoedt en ziet gelijk Een slapend kind; slenteren door het grint En zand van een in aanbouw zijnde wijk Of door het centrum, samen met een vrind, Half dromend uitrusten langs de dijk En luisteren naar vogels, water, wind: Dat alles schuift langzaam buiten bereik En wij geraken enzaam…

ligt een landhuis aan de stroom, verlaten met donk're luiken staart het blind, en laat de stroom, die voortglijdt, praten en luistert niet naar 't fluist'ren van de wind maar vroeger, toen hoogmogenden der staten, daar in de zomer poosden van't bewind en staat en krijg, voor huis en vree vergaten en kind'ren stoeiden over 't melkwit grint…

op groene aanslag glijdend verdwijnt mijn goed humeur buurman's grint benijdend bereik ik dan mijn deur waarmee ik, daar hij klemt, de strijd dien aan te gaan en dus redelijk ontstemt, binnen kom te staan, alwaar mijn nageslacht, met warme rode koppen op mijn komst hebben gewacht met duizend pinda’s doppen nog voor dat ik mijn jas ophang…

Door 't woud der pijnen kreunt en zucht de wind, En machtig wuiven de gepluimde toppen, En strooien rond de zware schilfer-knoppen, Die stuiven over 't knerpend naalden-grint: En uit het hemel-groen dier ruige koppen, Die schudden: ja, en neen, van woede ontzind....…

Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten Daar in de zomer poosden van 't bewind, En staat en krijg voor huis en vreê vergaten, En kind'ren stoeiden over 't melkwit grint, Toen leefde 't Huis en de bevolkte stroom Wiegde de schepen, die blank-zeilig gleden, Vredig van gang naar 't schatrijk Amsterdam…

In het grint scheef een schoentip God, ik ben een Meester. Maar hij dook weg in de schouders toen de eer een ongrijpbare zege leek. Ik heb genoeg van modellen met kleren, de nette oogopslag, hun saaie preek.”…

Het perron ligt op een bed van grint. De tijd voor vertrek is opgeheven, bovenleidingen teren koolzwart de hemel verbonden met stilte naar grijs verstreken. Een baanvak stopt voor rood licht.…

op ziet gaan moeizaam ademt tot weer een maan mag ik dan even naast je staan wanneer jij jouw laatste herfst beleeft sneeuw en ijs geen kans meer geeft toch nog op het voorjaar blijft hopen elke dag een beetje toekomst gaat kopen mag ik dan even naast je lopen wanneer jij alles achterlaat niet meer omkijkt maar gewoon gaat terwijl het grint…

Ik raas blind naar de regen Gerommel mengt zich door grijs Ik borrel en bruis en behaag Het verwende kind en vind het bewijs Van de kwaal in mijn maag Waar zij verzuurt en gist Tot ik me op blote voeten waag Over sintels, distels, grint Pijn is waan, een beetje boeten En wie bloed en koud zweet verdraagt, bezint Zal nooit meer naar de honden…

Op het erf het grint waarover kippen kakelend heen en weer lopen, terwijl een kater ligt te soezen in de zon. Kon het maar altijd zo zijn gehuld in stilte en rust daar langs de kant van een sloot vol kroos. Bewust van iedere boom en al het groen om je heen.…

Dat de tram door de velden zingt, bloemen bloeit, wonden maakt maar tranen worden grint dat onder onze schoenen kraakt om onze huizen aan het einde van de richting. Een autootje roept water om, dat er geen water meer. Maar bier genoeg op het terras waar alle mensen kijken. Loopt de liefste zwaaiend met haar glas maar niet herkend.…

Wat beweeg jij je stuntelend voort, langs de scherpe kiezelstenen van dit grinten pad. Met je scherpe, zwart en blauw stoer gepunte hoornen snavel tikte je vanmorgen vroeg, door de blauwglanzende schaal van staal en kalk en stippen. Na lang, wanhopig heftig tikken, ritmisch, reggae, MTV!…

Hij was daarmee heel gauw klaar hij kroop verder op het grint naast een heel klein kind zijn maag deed wormenhonger zeer en daar lag juist een afgekloven peer net iets voor mij dacht hij heel blij en rolde zich er om Wat dom te denken dat de mensen hier kwamen om te eten nee, om 't dier-zijn niet te gaan vergeten hoe ze hangen, vangen, liggen…

Ik weiger, want één keer papiertjes, dopjes zien, blijf je ze zien Zij met 90 bukt, maakt plekje schoon, laat modderzak aan scoots stuur hangen, waaruit nog water druipt We zitten, zien een grote schroef in 't grint Zij inspecteert waar die uit 't hek Komt terug als ze het niet vindt Ik wel en schroef hem in loos gat We kijken uit op…

Daar was een weg belegd met versch geel grint, Waarlangs een houthakker zijn dorpje vindt; Maar achter het geluid kwamen gegaan Eerst kind'ren met helroode jurkjes aan; Die droegen tusschen zich bloeme-guirlanden. En groot're meisjes in het wit, de handen Gestrengeld, op het gras onder de sparren.…