Alle inzendingen over groot gebaar

Als ik in alle huizen van de wereld welkom zou zijn, genoot ik niet van een groots gebaar maar van klein.…

het is niet wat we bouwen het is wat we verlaten het zijn niet de slagen op de trom niet de grote gebaren het is dat we naar adem snakken als de stilte onhoorbaar blijft…

Geleidelijk en onopgemerkt door de grenswachten zijn woorden binnengekomen waarin dood verscholen geen tranen of grote gebaren op een dag wakker worden en erkennen een onontwijkbare eigenschap van leven ------------------------------------------------------ uit: 'Groeiende onwil om ooit nog ergens in veiligheid aan te komen', 1972.…

Later is opeens geworden Nu Toekomst Zonder aanloop Dromen en idealen Verwezenlijkt of nog niet Later zo dichtbij Bij mij De tijd onopgemerkt voorbij Geleidelijk Geen grootse gebaren maar Leven wat geen spoor achterlaat Maar bestaat Alleen in de verbeelding en vergaat Nu Alles is eengeworden met de dagen die zijn voorbijgegaan…

Dit heet geloven. 3x Met een groot gebaar duwt hij alle wolken weg. Sint houdt van de zon.…

Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren; Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren; Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren En jij in een groot gebaar al je gewaden.…

lichtvoetig danst ze poëzie op de houten vloer bevrijd van grote gebaren alleen in deze indigo nacht overrompelt het hart de verbeelding van verbaasde verwondering het maanlicht vond de openstaande deuren groteske omlijsting van een vogelvrije vlucht eindeloos teder kust de schaduw haar afdrukken op de kale vloer…

grote gebaren hebben je niet kunnen imponeren voor gewichtige woorden ben jij nooit gezwicht je raadselt dan altijd een warm lieve lach die ik lief heb maar weet niet wat jij echt denkt zelden heb jij je afkeuring laten zien een licht fronzen misschien ooit zal ik weten hoe oneindig diep ik in jouw hart heb gezeten…

er waren de dagen van grote gebaren van nachten doorwaakt het leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van minnen en haten tot dood er op volgt of eeuwig en altijd van nooit meer een ander maar leven gaat verder onstuitbaar en dom nu zijn het de uren voorzichtig genoten want elke minuut is een teken van…

Grote gebaren wilde lokken ronde borsten korte rokken rode lippen zachte handen kousen benen gave tanden guitige ogen zwarte schoenen warm lijf heerlijk zoenen openlijk flirten innig dansen ritmisch opgaan gegrepen kansen…

Een kleinigheid, een groot gebaar. Jij ben de kanjer van het jaar !…

mooi die houten nerven van het blonde eikenhout hier is geboden: waken voor lange streken en grote gebaren maar vooral: vergeet de schaduw niet die het wonder doet loskomen van het blonde hout…

er waren de jaren van eeuwig en immer met grote gebaren de nachten doorwaakt het leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van maanden en weken diep minnen en haten tot dood er op volgt maar de dagen gaan verder onstuitbaar en dom het zijn nu de uren voorzichtig genoten want alle minuten zijn tekens van eind…

Kleine belletjes van lucht Vragen eigenwijs om aandacht En dan spoelt de zee Met één groot gebaar Alles glad Vele natte voeten in het zand Terwijl hij, zonder een stap te zetten Blijft komen en gaan En blijft geven…

Zo'n zomeravond, uithijgend klam en nauwelijks gekleed nog wegvloeiend naar nachtkoelte waarin het trillen boven akkers en velden wegsterft de leeuweriken wegvleugelen een maan aanzwelt dralende slaap zich schuchter aandient In die sluipende schemering verschijnt ze, sluimerend zonder uithalen of grootse gebaren spreekt fluisterend woorden…

zoals het langzaam – onderhuids - naar binnen kruipt, het koelere het warmere, dat lucht en kleuren nalaat boven in een boom heerst nog wat zomer, stervend in haar ademnood groot gebarend naar de hemel, helderblauw nog zonder dood dan de blaadjes, klein en teer ze geuren nu allang niet meer, maar geven alles prijs het is de zwaluw,…

Het landschap neemt de vrije hand van de schilder mee in haar zonnebad verfstreken kenmerken specialiteiten die in het groen zo vruchtbaar zijn oker zijn de dromen van de oude man zonneschijn op het eelt van zijn hart een zandpad kronkelt zich in vergezicht zijn blote voeten voelen warm nu wordt het tijd voor een groots gebaar een kleur…

als ik in je ogen kijk gaan de werelden van vroeger weer open in alle geheimzinnigheid waar getoverd en gedanst werd in plezier beleven met elkaar op muziek die lachte met hart en groot gebaar toch trilde de snaar in oeverloos verdriet van de verdwaalde die bang en in de war ontroostbaar om zijn moeder riep jij hebt mij altijd…

jij had als kind al de kleine vocaaltjes hoog zitten je sprekende ogen formuleerden al heel jong een tekst die ons meenam jij pakte als kleine de toehoorder in met onschuld en aanhankelijke liefde pas later kreeg jouw gezicht de expressie van het grote gebaar eigen aan de mezzosopraan juist in de wat barokke bewerkingen…

Dat binnenstappen in het klinisch wit niet wetend of het mee of tegen zit de dokter legt met een groots gebaar de röntgenfoto’s op het tafelblad vreemd, in ieder geval een beetje raar pak ik mijn gedichten, een stuk of wat leg ze schuchter vlak ernaast hij blikt, bloost en is verbaasd Al dit werk bedekt als zand hypertensie, hernia en heupartrose…

gebaren wat voor zin hebben gebarsten vingers wanneer ik reeds alles heb verloren in het kielzog van je zwijgende dialogen…

gebaar uit je kleren.…

gebaren spreekt fluisterend woorden die tot neigen dwingen ook tot zwijgen daar ze, voorlopig geen geluid verdragen.…

Ooit was de liefde bedoeld voor de lust maar tegenwoordig consumeert de mensheid anders massaal en met grootse gebaren beginnen ze oorlog met al zijn gevaren geen dichter zal na afloop nog naar zijn navel staren ooit was de lust bedoeld voor de liefde maar tegewoordig beredeneren we anders met de natuur naar de knoppen voor groei niet…

ik zie mijn kind dat met grootse gebaren door onze vingers glijdt jaar na jaar gedijt in warm omsloten tijd hij draagt de zomer in zijn ogen gebogen over zijn prentenboek vol zelfgemaakte beelden met op de achtergrond de zee graaft hij een geul vol idealen en laat het zilte nat zijn gang bepalen, tot ter kimme in een gouden zon zijn…

gebaar ‘, een monument op het drijfzand van zuiver nihilisme op de bloeiende puinhoop van jouw onsterfelijke santenkraam Foto: 'Het gesloten boek', 2010 Kunstenaar: Irmlinda de Vries…

Schulp is een woord als schuld, de kom waarin elk rondkruipt, telkens opnieuw het lichaam verkent: ben ik dat, een soort groot gebaar waarmee ik soms iemand in het gezicht sla? ------------------------------------ uit: 'Archaïsch de dieren', 2015.…

gebaar om te bedelen alsof je zelf geen handen hebt en in het schrijven geen gedachten kunt verbergen door die kleine handelingen van vrede hou ik het zweet op mijn voorhoofd vroom beleef ik de stille liefdesarbeid in een droom laat me alleen, alleen met al mijn verdriet de herfst kent nu alle talen van eenzaamheid.…

Het lek in zijn geheugen kon niet worden gedicht met grootse gebaren in fluwelen woordpakken, zoals de zin van een waan niet achterblijft, zijn graf is leeggeroofd door de eerloze bovenwereld.…

Op zoek naar de waarheid ga ik: De zeven wereldzeeën bevaren en even zo vele wonderen zien Nee zonder al te grote gebaren ik doe het omdat ik de waarheid verdien Ik ga de Veda's voor u vertalen maak me hiervoor eigen het Sanskriet wie weet zit de waarheid in hun verhalen misschien maar zeker weten doe ik het niet Ooit ontsluier ik u…