Alle inzendingen over grote toren

Een einde kwam aan een idylle. Geen tijd wou ze aan 'm verspillen. Ik snap die Yolanthe: 'k wens óók niet met Jan te verkeren, al zou hij het willen.…

hoe weet je, vraagt hij dan dat hij je Grote liefde was hij weet het voor zichzelf wel zeker want missen doet hij haar nog elke dag…

is 't dan het groot gemis dat achteraf de liefde kleurt?…

eigenlijk niet vijf jaar was ik toen je dood ging toch voel je zo vertrouwd inmiddels ben ik bijna tweemaal de leeftijd in jaren ouder dan jij ooit mocht worden maar nog diep van binnen is er het verdriet wat ik toch een levenlang bij me draag het eeuwige missen “een kind zonder moeder” ik heb me altijd zo verloren gevoeld in een grote…

Grote diepblauwe oceaan, zoekt hij het buiten zichzelf in de grote wijde wereld, stopt hij gewoon met bestaan terwijl hij de richting verloren natuurblauwe zwervende vinvis, vergeet in een stranding en stervend laat vergaan.…

Het groot poppenkasttheater binnen onze omgeving, best wel spannend en ja nog maar amper begonnen. Relatiedromen zijn een drama op zich dat afspeelt, speciaal voor twee personen gemaakt en geschreven, het grote poppenkastlied van ons leven, is iets waar niet iedereen zomaar aangekleed om glimlachen kan.…

geen groter plaag dan onverschilligheid tegenover alles en iedereen. uitdrukkingen als: ze doen maar.... het kan me geen reet schelen... daar breek ik mijn hoofd niet over.... verraden die niet een hart van steen? moeten we die afgestomptheid met zijn allen niet vlijmscherp en onverzettelijk bevechten? hoe komt er anders nog…

o grote moeder wieg me in je armen en zing een lied van zon en maan van zee en aarde van leven, dood en leven…

Ze zetten grote ogen op de huizen witgepleisterd met hun rode kruinen Ik wierp steelse blikken in hun tuinen waarin onkruid streed met kruid een strijd zo ongelijk Want zon en regen maken tuinen rijk aan groen dat welig tiert zich slingert naar het licht licht in aller ogen.…

BP heeft wel vaker dingen laten lekken Zelf onder schandalen bedolven Gooiden ze nog olie op de golven Het is natuurlijk van de gekken. Een voordeel voor BP in dit soort zaken Is, dat ze voor de brand de olie niet hoeven te kraken…

Ons land is groot in kleine dingen, maar vergeet niet, dat kleine dingen, enorme proporties aan kunnen nemen,…

té groot... té overheersend... té overweldigend kan zijn, dat je niet weet wat te moeten doen. Bang om te geloven dat het echt is en stand kan houden. Bang om weer gekwetst te worden, nu nog meer omdat deze liefde te groot, te overheersend en te overweldigend is. Maar weet je... lieve "onbereikbare"...…

mijn kind mijn kind van grote zorgen mijn kind wat vind je in de dag van morgen losse flodders door elkaar geen enkele connectie er is geen logica die wij overal in zien strakke potjes op een rij keurig in een lijn gezet als dat zo blijft ga je blij naar je stille kale bed maar wat als de stroom uitvalt een plotselinge regenbui wat…

Mijn wijde huid tussen beide polen voelt zich tegen heel de wereld bestand, is door zijn eigen rimpels overmand, die steeds, spelend of strijdend, ronddolen. Sterke stromen laat ik samenscholen; trekkend van Nieuwe wereld naar Morgenland toeven ze graag bij 't Hawaiaanse strand, achter vreedzame golven verscholen. Dit lieve eiland vol zwoele…

Wanneer liefde zo groot is als men beweert, zie ik dan de zaak verkeerd, met zoveel haat en nijd, in de tegenwoordige tijd?…

hier niet – mens is er, knallen en snelle dood door, weer door achter ginds is eten en rust volg zon, sterren vlieg erheen, met ons mee op en neer, vliegensvlug naar grote grijze zee…

hier op de plas mijn scheepje dobbert barende kapitein Ahab zou tevreden geweest zijn midden op de plas geen spiegel, dat niet maar wel strijkbaar de beeltenissen van zielen onder alleen op de plas de zee en ik hoe zij spreekt tegen mij troost biedt de schuimkoppen ver houdt ver van op de plas bereik ik de kim nooit…

als ik de wereld in mijn hand kon houden, dan nam ik een zachte kwast en schilderde ik steeds een stukje over, dat deed ik dan samen met jou, das zeker ja, dat staat vast, die kwast doopte ik dan in liefde, en deden wij samen, met een hele grote haal, de wereld veranderen, in een stukkie leuker... voor ons allemaal.…

Een grote vierkante wasbak ergens in een boerenhoeve. Ik draai de kraan open. Het is een wonder dat hij het toelaat hij die altijd alles heeft bepaald de kapitein van een wrakke boot in vreemde wateren. Nu zwemt hij in die wasbak.…

Grote en kleine schoenen op een rij waren mijn oom en ik, die naast 'm lag. En hij vroeg wat ik in de wolken zag. De wolken schoven boven ons voorbij. De aarde is inmiddels wat gedraaid, wolken die wij zagen, zijn vervlogen. We vergaten wat ons heeft bewogen. Andere wolken zijn weer aangewaaid.…

de stengel plukte riet uit m’n schouders stille jaloezie op een dinsdagavond de regen vulde grijs de wolken in uit pure balorigheid werd ik grijs achter een antieke scheerspiegel vulde ik de poriën met haar zoals de tandarts m’n gaten…

In Rotterdam schreeuwt men nu "Verrekt ! Waarvoor dient zo'n duur alarmproject ? Het scant je discreet volgt je kamerbreed maar loeit pas als je gepakt vertrékt !"…

Alles begint met een aarzelende pas die later zekerder en uiteindelijk nog weifelender dan de eerste wordt een soort bewust van licht zweven Soms zien we elkaar zwaaien even als de Koningin van Lombardijen zijn er Rotterdammers in de zaal? met de ene dan weer met de andere hand…

heb mijn atelier aan huis met hoge ramen op het noorden witte muren stimuleren het gebruik van kleur op grote doeken ik kan het maagdelijk moment van exposeren niet doorbreken de twijfels zijn te groot om kunst aan het publiek te geven dwaal verwonderd langs mijn schilderijen zal ik me ooit van die angst kunnen bevrijden…

Begeleiding van De mensen van AT, Die weten hoe Mijn hersens te Kneden door Het werken met Glas en draad En zoals altijd klei - ' t Voelt alsof De eindeloze knopen In mijn hersenkabel Wat ontward worden En de pijn wat Minder schuurt, Sta op weg naar De bus die me weer Naar huis zal brengen Een visje te eten Op de Grote…

in gedachten druk ik op de herhalingsknop afscheid is een te groot woord, toespraak, ik voel de liefde zeker nog.…

innerlijke zucht van mijn kant zaken, ze gaan me niets aan, ik hoef het niet te weten mijn tuin lonkt… uit beleefdheid luister ik zwak – ziek - misselijk niet te veel reageren al is het geen persoon die snel los laat gelukkig al klinkt dit niet aardig vandaag is de klaagzang kort…(mooi) ik neem alles met een grote…

Later als je groot bent begrijp je wel waarom.. Een vreselijke zin om te horen en nog erger om te moeten zeggen Op jongere leeftijd wil je deze woorden niet geloven, hoe vaak iemand het je ook probeert uit te leggen..…

Zij die bij de sterrenknuffels sliep het haar van de ruimten droeg in zilveren vleugels stuifmeel over de Melkweg blies, gevlochten klaprozen op haar regenboog. langs de gekleurde zomernachten ze draagt het enig woord wat zij kent laat het beminnen door de fluisterende wind van haar dansende molentjes om tijd en ontroering te beklimmen…

Ze had absoluut een enorm grote bek en ze zette deze zelfs regelmatig open Als ze dat deed dacht je direct, verrek en zette je ’t maar acuut op een lopen Haar blikken kon je beter ook vrezen zij zag er dus niet al te vriendelijk uit Zij zou nooit moeders mooiste wezen met al die vieze plekken op haar huid Haar benen, als je die zo noemen…