Alle inzendingen over gulden vlies

Ik verdien een maagd met gulden vlies verkondigde de argonaut wanneer ik drie heldendaden verricht. Daarom zoek ik vuurvretende stieren met ballen als kokosnoten. Nog voor de regen valt zal ik ze temmen en mijn land laten ploegen. Dan zoek ik een draak wiens tanden ik uit z’n bek zal slaan waarna ik ze in de aarde stamp.…

Zee lag stiller onder sterrennacht Dan een gulden vlies, een zilveren vacht. Iedre windvlaag scheen voorgoed te luwen. 't Zware schip kon zich niet verder stuwen In het weerstandloze, ijle klare, En het eiland kwam voorbijgevaren.…

macht corrumpeert zelfs bij tovenaressen goud vergroot de hebzucht neem Medea die Jason hielp het Gulden Vlies te bemachtigen de tweeling die zij hem schonk, bevestigde haar kortdurende macht over hem hij, de kroon al in zicht, arrogant hoger op de ladder stappende niet haar wraak vermoedende zij, diep beledigd, vermoord de maîtresse…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als laatste middel, waarmee ik het vege lijf wil redden, in eigen…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als laatste middel, waarmee ik het vege lijf wil redden, in eigen vooroordeel.…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer meetbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van kwetsbaarheid, omgord ik het zwaard van woorden als botte bijl, als ik het vege lijf wil redden altijd in eigen vooroordeel?…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden van hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als harnas waarmee ik het vege lijf wil redden, maar ook in eigen vooroordeel.…

Zinnen, geef mij zinnen als het gulden vlies om mij heen, onzichtbare deken van een al betreden toekomst lijkt eerder dan voorheen, valt te hopen dat de nachten sneller vallen.…

Zinnen, geef mij een mantel als een gulden vlies om mij heen, onzichtbare huid uit het verleden, de morgen lijkt eerder dan voorheen, zal hopen dat de nacht sneller valt.…

Jeugd is goddelijk, met haar kracht en haar passie – maar ze komt te vroeg.…

We mogen de € niet meer vergelijken met de gulden. Maar de gulden middenweg is nog steeds niet gevonden!…

Het vlies spant zich strak, tegen je liefde niet bestand de vlammen zoeken zich een weg door mijn lijf, ze stuwen mijn woede naar buiten. Een explosie van woorden, geluid, mijn vlies trilt na. Voel me leeggehuild, van binnen koud. Mijn vuur is gedoofd.…

Geert Wilders is de onderhandelingen in het Catshuis begonnen met een claim op het immigratiebeleid en een onderzoek naar de herinvoering van de gulden.…

taal Zwelt het uit zijn vlies De pasgeborene geeft geen kik Ondertussen blijft het raden Naar zijn loom gevecht Met de spiegel die hem bespot Met oogwal en pens en rimpel…

Geljk een arme, blinde hond van alle troost verstoken, dwaal 'k door de zoele avond rond en ruik de lente-roken. Er waart - lijk om een vrouwe-kleed waar oude driften in hangen - er waart een geur van schamper leed en van huilend-moe verlangen. En 'k dwaal, een blinde hond gelijk, door dralige lente-roken, mijn hart van alle liefden…

Een man die, moe en levens-mat, en liefde-leeg, en zorgen-zat, zijn avond-maal bereidt: hij roert de melk, en breekt het brood,- waar hij van leven of van dood verlangen kent, noch nijd; - hij ziet de gulden hemel aan, en voor zijn stoep de sparre staan waar 't laatste licht in straalt éen poze nog, éen warige poos, 'lijk in zijn hoofd…

Gij draagt een schone vlechte haar allangs uw lage leên… - Het is een trage dag voorwaar van weiflen en van wenen. Het is een lengende avond van mis-troosten en mis-prijzen. ’t Is of de dag niet sterven kan en of geen nacht kan grijzen… - Gij gaat mijn duister huis voorbij, verlangenloos en rechte; ik rade uw naakte, magre dij; ik zie…

't Was ooit een spreuk dat op de markt je gulden Een daalder waard was. Maar dat is voorbij De tijdgeest kan, in deze maatschappij Die daalder ofwel gulden niet meer dulden Je Euro is een Dollar waard voortaan Maar hoe zal onze Dollar het vergaan?…

Waar de stilte wolken kleurde Het land met wind mee boog Werd dorps stads Boerenluchten verdwenen Zelfs de vogels zochten Een ander luchtruim Om te hangen Het asfalt dat heimwee verfoeide En beton dat straatbeeld werd Dan word het tijd terug te gaan Ik genoot van een verdwenen stilte Hoopte mijn verlangen te vinden Net als een houten gulden…

Laat me denken aan tijden van weleer niet beter ook niet slechter gewoon andere tijden toen wij nog beter voelden de gulden een gulden was even duur als nu de euro. Ik denk aan die vroegere tijden toen we nog minder gebruikten ‘t was niet betere ook niet slechter.…

nog even dan lengen de dagen ik zie nu al licht, bij vlagen draag nog wel het vlies van ledigheid klevend aan mijn, onvoorwaardelijke, mensheid…

De rozen domen en dauwen ten avond, vredig-vroom; er waart een paarser schaâuwe om de kastanje-boom. De vijver blankt in dampen; de troostlijke nacht begint. - Ontsteek, ontsteek de lampe: mijn angst ontwaakt, o kind.…

De stille zonne daar ik zit, voor mijne woning, in de oude lijste van een groene en rode veil; van al de bloemen op mijn mond de milde honing, en in mijn hart van al de dagen 't vrome heil; een witte roze aan mijne krage, en voor mijne ogen de weiden en de Leië in lage zonne-brand; van mijne vrouwe in mij het zorgend mededogen, en van…

achter het frêle vlies herkent een voelend oog de geladen diepte in vibrerende stemmen het is blindelings gewaar van een gescheiden epiloog…

mijn hart krimpt door elk woord in ogenblik gevangen uit het vlies van een regenboog waaruit tranen stromen langs gebroken wit…

slechts een korte wimpertrilling verraadt de harde tegenwind een lichte blos vertrekt snel, maar wangenstrelend weer naar binnen naar de warmte van het bewustzijn en het bloedrode gemak waarmee de verbeelding zich graag laat kleuren geen vraag waagt het koele lippen te betreden overbodige antwoorden bevriezen blauwbekkend een luchtspiegeling…

Staren en zwijgen wimpers vergelen het vlies lichaam schraal verwaaid als dode wintertak in de wind oog breekt het leven door dovend in de avondlucht.…

Echter de beelden op het vlies, zijn schokkend haast irreëel, de vreugde verdwijnt want het verdriet is teveel!…

In een vlies van onzekerheid wentel ik mij dromen verwacht ik meer dan dat zij kunnen geven Het ontbreekt hen aan geduld aan alles dat eerlijk is nee, het leven dient hard gespeelt te worden ondanks dat het is geen spel....…

zonnenstraal gouden zonnenstraal weerkaatst het licht in water geeft een gulden gloed…