Alle inzendingen over hè

Met het lood in de schoenen stap ik de deur binnen, ben aan de beurt , met nog steeds datzelfde lood stap ik in de stoel en gek hè? Maar zelfs in ligstand voel ik kijkend naar de grote lamp boven me, nog steeds het lood zwaar wegend in mijn schoenen.…

Frits Bom keert plots weerom als 'Leningman' Hij persifleert zichzelf in zo'n reclame Waarvoor de maker zich zou moeten schamen Maar ja, er komen toch wel klanten van Waartegen Bom voorheen ten strijde trok Omdat iets ongehoord of dubieus was Heult hij nu mee. Daar dit zijn laatste keus was Zo wordt een ombudsman een jokkebrok Derhalve…

Liefdesverdriet Liefdesverslaafd En als mening In liefde ontvangen In liefde laten gaan En als (troetel)naam Liefje Lief Mijn dochters derde naam is Liefje Lief hè…

Hè, ‘k voel me naar, mijn dochter grijnst, wat smaakt de koffie raar….…

Dat “blijven” hè, dat blijft in ’t ongewisse. Wáár blijft hij dan ? Dat blijft voorlopig gissen. Maar ja, zo’n schrijver vindt het blijkbaar leuk. Zodat hij vlijtig aan het schrijven blijft en speedsonnetjes over blijven schrijft.…

Maar zo zichzelf gebleven, hè. Ik vind Haar juist nu nóg een dom, onnozel kind…

omdat de tandarts hem pijn heeft gedaan toen hij klein was erg hè ik vind het meer dom dan erg dat ik dat alemaal weet op deze leeftijd maar over slim gesproken slim is hij wel maar niet super slim…

Naakt gelegen aan de open zee neemt 'ie' me mee in het iets of het niets in het vroegere in het droevige in het vrolijke in al het mogelijke van je kennis en kunde van 't loslaten en gunnen want wie geeft die leeft en die zal ontvangen zelfs in overvloed Hè...natte voeten 't is al weer vloed!…

Ach, weet u, hè? Het blijft gewoon een gok...' Waarop Hij zó het valluik open trok.…

vooruit dan maar, nog één om het af te leren, hè? zo één die onverwachts je een onbezonnen blik op de wereld gunt die je maagdelijk onschuldig bij de lurven pakt en je voelen laat dat je leeft! nog wel want je weet, iedereen weet te veel laatsten doen je de das om je laatste dus maar vooruit, nog één…

Straks kijk ik weer met saamgeknepen billen, Naar het EK en weet niet wat ik zie, Hè? 3-5-2? Of is het 4-3-3? Nee, daar ga ik geen tijd meer aan verspillen. In feite gaat het vaak niet om het ‘hoe’, Vooral wens ik Oranje mazzel toe.…

“Wat is dat handig hè? ’t Is even scannen. Hup, even laten zien, je bent zo klaar, Die andersdenkenden vind ik maar raar, Maar dat soort mensen wil ik toch niet kennen. Denk jij nou écht dat onze overheid, Hiermee nog méér controle voorbereidt?”…

Ach Marco, nee toch hè, waarom nou jij? Liet jij echt dochters in je speeltuin binnen, Om hen daarna bij rood licht te beminnen? En zong je dan ook vaak: ‘Kom maar bij mij’? Hierna is je bestemming het parket, Waar alle maskers worden afgezet.…

Gek hè, zo'n kutmarrokaan die jou weet te verleiden met zijn kookkunst. Apart hè, dat zijn aanwezigheid dan nog steeds een gunst lijkt te zijn. Wie is nou wie aan het besodemieteren, die Hollander die zich weer laat trakteren op een broodje shoarma door een hardwerkende Marokkaan?…

Ze roepen hé joh, je weet het hè, en lezen de krant. Over de rand kijken ze mee hoe je je huiswerk doet of niet. Je staat versteld van wat ze weten over de wereld. Meer dan van jou bijvoorbeeld. Vaders zijn zo. Ze laten niets merken tot er iets is.…

gewoon ook niet ongewoon maar van gewoon hou ik gewoon niet "Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg" vind ik een gekke uitspraak niet een 'te gekke' want dat zou weer gewoon zijn Ik hou ook zeker niet van gewone mensen Ik hou dus niet van de massa Ik hou gewoon van het individu en die mag best gewoon zijn ongewoon hè…

vlogen op, voor de rietkraag De ene ver voor, de ander gehaast erachteraan Dan samen, blij, leek het Wij op een bankje, aten brood, dronken wat Onverteerd verleden lag stil op de maag De hemel staalblauw weerkaatstend in sloten Mooi hè, zei ik. Ja zei je…

weet u nog dat ik met bungelbeentjes aan de formicatafel, waar wij samen kopjes thee dronken voor het warme fornuis u was zo moeder in uw boezelaar ik zag u zo gaarne het beslag kneden met uw sterke rode armen u hield van mij meer hè, mama meer dan van die walm drank en tabak die dan wankel verscheen die alles verpeste en waarmee u naar…

Maar het blijft jammer niet te kunnen teren op liefde, lucht en vriendschap, je holt er zo van uit hè?…

grappig hè, van ons gemeengoed???…

Daarom schenk ik iedereen een bloementuin in virtuele taal: http://www.procreo.jp/labo/flower_garden.swf Hè? Da's gek!…

Haar laatste zin is meer dan duidelijk, het maakt niet uit hè oma, want hun zieltjes zijn daarboven! Zo is het kind, zo is het.…

een stralende konijnenboer vlak voor kerstfeest geldgrage ogen voelt zich stoer ja zijn fokkerij Is immers beter dan Frankrijk en China Schattig hè mensen baby konijntjes net geboren alleen Rijp Om na 11 weken niet genoten dood te gaan dierenrechten nee voor deze schitterende diertjes geen beschermend bestaan…

lieve mensen toe graag een handtekening voor het bevrijden van Baloe zeer troostloos leven in Roemenië totaal niet berenfijn lees even de toelichting erg hè jullie allen zitten vast met mij op één lijn veel dank alvast aangaande de aandacht gegeven deze beer heeft zeker recht op een beter leven…

je komt me morgen toch halen hè vraagt ze zacht doch met dringende ogen als ze merkt dat ik haar verlaat natuurlijk, morgen om tien uur ben ik er het bezoek aan haar duurt een eeuwigheid maar met veel genegenheid over dat ene gepraat ik mag toch wel een paar dagen naar vader en moeder dat vinden zij toch wel goed natuurlijk, ik…

Hè nee, nou niet weer...! Ach, geef me dan maar één stukje, heel klein. Maar morgen dan doe ik echt weer aan de lijn!…

- Ik pakte je hand en schudde van nee waarop jij toen zei -mooi hè, de zee !-…

-“Jazeker, u had niet getankt hè?” “Ze zegt ´u´ tegen mij”, dacht ik nog, kansloos. “Nee hoor, alleen een zak chips.” -“Pinnen?” “Dolgraag”, dacht ik. -“Een fijne dag.”…

Kom we roken nog een sigaret stiekem hè `t is niet best erger dan een kruisraket en ruiken ons net als haaien prooien ruiken kilometers ver jagen verjagen plagen verketteren verscheuren verpletteren schrijven dodelijke teksten maar ruiken niet de sluipende kerncentrale links midden rechts bewieroken de generale fatale finale.…

maar we zouden niet vergeten dat we hebben gelachen, gelachen hebben we veel en dat zal ik niet vergeten want we hebben gelachen en veel hè?…