Alle inzendingen over haartjes

De augustus-zon raakt de haartjes in je hals, daarachter rollen paarse schaduwen eindeloze lopers voor ons uit, terwijl ik je spoor nauwelijks volgen kan, wat over het inzicht van de horizon reikt geen woord over beide lippen, alleen zichtbaar op de tere huid, tinteling tot in het bot, plekje ingeruimd in ons heelal, hemel vol nectar…

Jouw doekjes zijn allang droog maar ik laat ze rustig wapperen dan gebeurt er tenminste iets op deze uitgestorven plek Jij zit maar voor je uit te kijken en neemt af en toe een duik Daarna dep je voorzichtig de haartjes op je schedel In de bar vond ik je leuker al zat je wel op te scheppen over jouw huisje en het strand helemaal voor…

Te weinig of juist te veel doodgeknuffeld, haartjes te kortgeknipt of te strak in vlechtjes gedaan? Maar al wouen ze niet, ze moesten en zouen, ik heb ze gelukkig gescholden gedwongen terwijl ik wel wist hoe het leven je soms. Slavenwerk, dwangarbeid. ---------------------------------------------- Uit 'Archaïsch de dieren', 2015.…

Ik streel heel teder over je haartjes Ik wieg je zachtjes heen en weer Langzaam vallen dan je oogjes dicht Terwijl ik je kusjes geef keer op keer Je kunt soms zo verdrietig huilen Als je eenzaam bent of je voelt je alleen Je windt ons dan met je dikke tranen Om al je kleine vingertjes heen Wij zullen je steeds veilig sturen Door deze wereld…

Je zou het niet zeggen, jonge vriend maar als baby was ik heel schoon Ik zie je vreemd opkijken, maar er zijn meer zaken ongewoon Zo pronkte ma’ma met mij urenlang het dorpsplein rond Een ieder zag mijn oogjes zo blauw en mijn haartjes zo blond Doch er waren ook boze blikken en jaloezie deed ook hier zijn werk Een vloek werd gesproken…

Ogen waar nog nooit in is gekeken Een neusje waar nog niet aan is gekrabd Vingertjes nog bleekjes van het weken Je mondje dat voor het eerst naar zuurstof hapt Nieuwe haartjes die je hoofd zo mooi bedekken Beentjes strekken snel hun eerste strek Een mondje dat zojuist begint te lekken En zo even knik je zachtjes met je nek Ogen waar nog…

Een nieuwe horizon raakt de haartjes in je hals, daarachter leggen duizend schaduwen een groene toekomst uit. Het doel, mijn ongeduld zo van de dromenwagen getild. Gedeeld door beide lippen, vanaf een tere huid, op handen gedragen naar het gereserveerde plekje in het landschap.…

Jouw reis voert je steeds verder weg, misschien zien we elkaar alleen nog op een scherm ontmoeten we elkaar alleen in woorden We blijven hetzelfde we blijven even sterk verbonden, maar ik heb je liever bij mij thuis, bij jou thuis -- lichamen bij onze stem de blonde haartjes op onze huid dezelfde geuren in onze geest Jij bent altijd…

Met rozen op de wangen, en haartjes zacht en blond. De oogjes blikken vrolijk lachend, tot kusjes geven neigt de mond… Wie voelt niet in 't hart, een trilling van genegenheid, voor dit aanminnig mensenkind. Lopend in een helder licht, alsof immerdoor de zon maar stralend schijnt.…

Ik zag verdriet in die ogen die mij aankeken heel bedacht 'k zou haar haartjes willen strelen maar ze rende weg, zo onverwacht. Ik heb haar nog lang nagekeken en opeens was ze verdwenen 'k denk nog vaak aan die oogjes geen glans was erin verschenen.…

Drie jaar oud, en heel parmant blonde haartjes, met mij hand in hand. Trots over de markt, nog lang niet moe want ze moest en zou naar oma toe. Nog steeds loopt ze trots en fier woont niet zo heel ver van hier. Komt nog daaglijks even op bezoek, meestal gekleed in spijkerbroek.…

je mooie lange haartjes strelen. dat zou me nooit vervelen. dit zijn nu alleen maar mooie dromen, ik wou dat ze uit konden komen. je was pas 8 jaar oud. nog in de bloei van je leven. in één ruk was je weg. je kon zoveel liefde geven. daarom dit gedicht, dat is toch onze plicht.…

de omvang van haar schedeltje stelt ons voor een raadsel. onder haartjes, een voor een vouwen zich blaadjes toe tot been zodat haar gezichtje als een lampenkap vol licht de binnenkant weergeeft - anders zien we de niet roze lettergrepen van haar handjes of het ritselen van een glimlach wanneer die opkruipt naar de pasgeboren oogjes en ze…

Het kleine rupsje buigt en strekt zijn lijf Snel…langs het blad en over de rand omlaag de haartjes op zijn rug zijn hard en stijf zal hij het nog redden.. lukt het nog vandaag?…

Wind streelt benen waar haartjes nauwelijks zichtbaar licht bewegen kriebelt maar niet echt vanuit de schaduw plots in de volle zon het genot van warmte even alles omvattend koel gras voelt plaatselijk opgelucht voorbij hete stenen als de frisse zee na gloeiend zand betoverend gezicht van de volle maan die ineens van achter een…

Een nieuwe horizon raakt de haartjes in je hals, daarachter leggen duizend schaduwen een eigen groene toekomst uit. Het doel, mijn ongeduld zo van de dromenwagen getild. Gedeeld door beide lippen, vanaf een tere huid, op handen gedragen naar het gereserveerde plekje in een voldragen landschap.…

De zuiderwind glinstert met de zon Tussen je ragfijne haartjes En straks ritselen er elfjes van “Oberon”. Rinkelting, Spartelding in het schuwe licht van klimmende maan, Je mamma zingt van “schaapjes” zo zoetjes Dra komt een nieuwe dag eraan. Lieve Emma mag je gelukkig door het leven gaan!…

een beetje haren glinsteren op jouw gebruinde huid je buik lijkt een golf in de zee mijn ademhaling gaat ritmisch mee erotiek, doch zonder geluid De broeierige warmte zweeft langs jouw lichaam en stijgt en ik stijg met je mee de ochtend, het gevoel en de zon die straalt, brandt en zwijgt Een aanraking veroorzaakt een rilling waarbij haartjes…

schuin afgeklonken aan rondingen einder verschijnt er grijs gezonden een ara in rui nevelmotjes fladderen van onder tot kruin Zon breekt moszoen; droogt tussen bedropen het kalme bloeien van hoog naar lage gebieden stuwt de sponzige lucht tot ontembare stormen Vormen slijten naadloos in als de vlinder luwt spieden langs spleetjes, tussen haartjes…

schuin afgeklonken aan rondingen einder verschijnt er grijs gezonden een ara in rui nevelmotjes fladderen van onder tot kruin Zon breekt moszoen; droogt tussen bedropen het kalme bloeien van hoog naar lage gebieden stuwt de sponzige lucht tot ontembare stormen Vormen slijten naadloos in als de vlinder luwt spieden langs spleetjes, tussen haartjes…

De warmte staat je goed, zomerse nattigheid elke beweging van je is een provocatie van seks bruinverbrande benen laten het blonde van je haartjes doen schijnen als waren het markeringspunten naar een dieper gelegen heerlijkheid ergens verstopt.…

De verwachting raakt de haartjes in je hals, daarachter leggen duizend schaduwen hun eigen loper in een groene toekomst uit jouw doel, mijn ongeduld zo van de dromenwagen getild.…

geheimen maakt van verborgen deuren naar de gangen door het zwijgende kelderlabyrint waar verlangens vervuld worden door ronde bedden en zachte vrouwen die je met zon bedekken – hun ruggen golven en kreunen wanneer mijn nagels onsterfelijk- heid schrijven in hun huid en hun adem huppelt als een haas of zucht als een halve maan met haartjes…

de polsjes ragfijn een klein dametje zo licht en zo teer ik kijk met bewondering op haar neer: Het is een meisje Haar beentjes trappen wat in de lucht alsof ze aan ’t voetballen slaat nou als dat in ’t doel komt te staan is 't de club die met de eer aan de haal gaat: Want ’t is een meisje Haartjes flinterdun, krullend in de nek de wereld…

te mooi erg soms om echt te zijn te zoet erg soms om slecht te zijn stille getuigen van klinkende pijn soms langs de vleugels van een twijgerig meisje, puur, nog ongeraakt langs de haartjes op het snorretje van een ver verwarde vent langs mijn wangen naar de zee kleuren de zoute zeeën wat in hun vlak- en dieptes leeft daar rooft daar…

De zon zoent zacht haar zijden buik Haartjes trotseren de bikinilijn De zwoele zee trekt voor mij Golfjes in het dampend zand Een strakke lijn door bruinwit branden Een wuivende hand tekent de zon Een glimlach met parelwitte tanden De spanning die ik nog net verdragen kon De zee neemt zand en vuil van mens en dier En jaagt gewassen zand…

Een Godsgeschenk een tweeling, 2 jongentjes identiek, nageltjes en heel kleine voetjes zo wonderlijk mooi en uniek, donkere haartjes, kleine handjes zo compleet en zo origineel aan de mensheid geschonken ieder zijn deel Trots dat ze hen dragen mocht wat meer kon je je wensen waarschuwen: “er is iets niet goed”, toen ze de dokter bezocht…

traliehekken langs ieder balkon; streepjescodes in babylon en etnische stapeling in de zon lakens als een witte vloed uitbundig vlaggend wasgoed aan lange rekken geknepen; op de wind zeilende schepen in een opgeblazen badje een ebbenhouten schatje de zwarte haartjes vast in een kroeskrullen kwast schuin boven voor de woning benen met…

Bij een groot takkenvuur zag ik mezelf als Jeanne d'Arc in de vlammen wegsmelten bij de botjes en haartjes van heiligen waande ik mezelf binnenkort een van hen maar tussen de gele kuikentjes in een warme bak werd ik weer net zo klein en kwetsbaar als hen waardoor ik urenlang geweend heb bij het rode lampje in de onverwarmde zijkapel, waar…

Het meisje komt thuis, haar haartjes nat,een hagelsteen in haar schortje opgevangen. Ach het deed niet zeer. Ze heeft zojuist anijsblokjes gekocht voor in de warme melk. Bloemen mooi en kleurrijk vond ze niet meer. De gordijnen zijn gesloten al. Meisje gaat naar haar bed.…