Alle inzendingen over haastige OR bloemen OR eeuwig

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Bloem destijds nog zo mooi wist te schrijven doch schrijven blijft hard werken al denkt menigeen daar anders over in tijden van haastige kriebels op facebook…

Ach schone bloem Ontvouw je nog eenmaal Opdat wij Voor de allerlaatste keer Jouw kleurschakering Mogen aanbidden Sluit het licht Voor eeuwig op In je groenende blaadjes Voordat het duister Zijn intrede doet Dag schone bloem Genoten hebben wij Van je schoonheid Die nu verwelkt Maar in onze ziel Eeuwig groeiende is…

Zij leest; haar ziel blijft aan de bladzij hangen. Zij laat zich leiden naar het dromenland, schier ademloos, met vonklend oog en wangen, waarop de blos der rode rozen brandt. O zomerzon! o gloed der minnezangen! Het liedrenboek ontglipt haar blanke hand. Daar heft zij ’t op en drukt, vol wild verlangen, haar rode lippen op de rode band.…

Zacht zingt de wind een lied van eeuwig scheiden en, voor mijn voeten, dwarrelt van de takken -een gouden regen- geel en rossig lover. Vrij moge ’t bos een nieuwe lente beiden! De blaadren, die in ’t slijk der wegen zakken, zijn dood, voor eeuwig. Dan, wie treurt daarover?…

Maar 't geen zo haastig werd benomen, Of ik bedrieg mij in mijn waan, Kan ook zo haastig wederkomen. De zon, hoe snel in 't ondergaan, Komt 's morgens sneller opgestaan.…

Je moet het kunnen leren van een leermeester te houden voor een héél leven, een heel leven, ja God als ik iets mag en wilde in mijn leven is het waarlijk mededogen te voelen bij iedere verschijning van je, zonder ooit, enige verdwijning!…

Ik versteen geleidelijk tot vastigheid Langzaam wordt mijn duurzaamheid ervaring Alles wordt geheel veranderd door de tijd Een ook mij bedreigende verjaring Ik zie het zuchten van de grote aarde En bloemen buigen door de zonnestralen Ook hoe een continent gewoon verjaarde Alsof de eeuwen waren als kwartalen Bomen haastigen zich naar verheven…

Een haastige spoed is hetzelfde goed Ik kan helaas niet anders Wat mijn geest met me doet Ik denk niet dat ik verander Geduld is een schone zaak Een klus die moet je klaren Wat mijn geest met mij doet Probeer ik tijd te besparen Eerst nadenken en dan doen Zoiets bestaat alleen in het wonder Want alles draait hier om de poen En…

en stijgt naar mijn ogen tot ik niet meer tot ik bijna zien kan. ---------------------------------------------------- Uit: De eeuwige dag, 1964.…

Denkend, dit komt van een buur, zegt die, nee hoor veels te duur en ik denk verder wie oh wie, schenkt me bloemen op deze ( eerst) nare dag? Een berichtje naar een andere buur, brengt de oplossing wanneer ik app, heb jij die bloemen bij me neergezet?…

Oktober strooit, bij wind en vlagen, De gele blaadren langs de grond; Reeds koud en huivrig zijn de dagen, En vliegt gij, Zwaluw! hier nog rond? o Vlucht, geliefde! vlucht dees streken, Door al uw zustren reeds ontweken; Zet u in betere oorden neer, De lente is hier al lang verdwenen, De lieve zomer ook is henen, Hier zijn geen schone dagen…

En liet haar gaan, met haar gepikte bloemen die agent, kan zich op karakter laten beroemen!…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

De mensen ogen blij, blijer dan met de kou gelukkiger met nu, de zon stappen we allemaal de paden op- de lanen in op gepaste afstand dat wel langs de velden met: De tere mooie bloemen!…

Wat is het toch een vreemd verschijnsel. Zojuist heb ik het weer eens uitgevonden. We waren opgewonden toen het werkte ondanks de onbetrouwbare beschrijving. Het nieuwe gaat er inderdaad niet af zolang het eigenlijk nog steeds niet kan. ------------------------------------------------ uit: Te voorschijn stommelt het heelal, 1988.…

Waar de een het heeft over Een verhoogd bewustzijn Zodra de grenzen van het Leven zijn gepasseerd En hartstilstand door coma De mens nagenoeg ongemerkt Het tijdelijke dodenrijk Doet binnengaan, kijk ik Naar het kruis waaraan jij In je lijden verhoogd werd Jij die jezelf verlaagd hebt om Ons boven de dood uit te tillen…

Het moment dié seconde dát ogenblik op dié dag dát gevoel voelt als 'oer' iéts van eeuwigheid verbonden met alles waar je was dát moment toen je wíst het is wáár zó is het écht waar ! Dát moment bedoel ik.…

Als ik jouw naam noem is het voor de eeuwigheid zoals dat is, nog mooier dan de mooiste bloem.…

Haastig doorfietsen; toch even een oponthoud: prachtig tikt die specht!…

Ik zag laatst een bloem met vlinders Totaal drie in getal Haastig boog ik me voorover Maar mijn handen misten het drietal Drie engelen kwam ik tegen Op een koude wintersdag Nieuwsgierig streelde ik hun vleugels Maar ze verdwenen als bij toverslag Vannacht keek ik naar de hemel En zag toen een prachtig licht Drie flonkerende sterren Inspireerden…

het vet van de bloesem het zweet van de steenvrucht ik week het los met stoom drijf het door kolfglas tot één kleffe druppel lekt het vloeit in noten open als een lied langs neusvleugels de citrus die haastig verdampt door bloemen verdrongen tot het hars van mirre blijft een tong van slierten likt aan de korst van de kosmos de…

Een zee van lichtjes, koele ruimte, bloemen die de tolk zijn van de dank, weemoed die hier rondhangt in de stilte, vragen, twijfels, vroomheid ook, haastig even binnenlopen, kaarsje aan, een vluchtig kruis, of wat aarzelende stappen, weg uit al dat groot gedruis..., eventjes hier wat verpozen schuifelend met zware tas...…

Een zee van lichtjes, koele ruimte, bloemen die de tolk zijn van de dank, weemoed die hier rondhangt in de stilte, vragen, twijfels, vroomheid ook, haastig even binnenlopen, kaarsje aan, een vluchtig kruis, of wat aarzelende stappen, weg uit al dat groot gedruis..., eventjes hier wat verpozen schuifelend met zware tas...…

Het lijkt wel alsof het Pasen wordt: overal bloemen op de graven; nog haastig even langs gaan bij de doden, bij de levenden die niet meer hier zijn. Is de dood plots weer toegelaten; verdringen kunnen we hem immers niet.…

Zittend in een veld met bloemen gevuld vol van gedachten haar wensen vervuld vrij als een vogel zo anders dan wij zal zij eeuwig wachten op iemand, zoals zij…

Kijkend naar de vlinders en de bloemen. Genietend van de zon en de rustige wind. Hopend op dat eeuwige moment.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…