Alle inzendingen over handdruk

Misschien is inmiddels gemiddeld 80 worden hier een vergeefse, absurde poging om eigenlijk de leeftijd van 260 te bereiken, nodig om als enkeling heel de mensheid te kunnen groeten, gerekend één seconde per handdruk – oogopslag. (Rekenfouten, excuus, onder meer onze miljardenaangroei tussen nu en dan werd niet becijferd.)…

Het rond strooien van Emolumenten, aandelen, opties en goude handdrukken komt vaak in het nieuws. Erg rieel klinkt het ook niet om in een zwakke economie met groot kapitaal te gaan gooien. Over balken, want het gebouw is nog niet helemaal af.…

Geen handdruk, geen vaarwel, Geen kus, Je liet me zomaar in de steek Je hoofd ziet bleek, jouw lijf zo koud. Waar is de fonkeling in je ogen? Ben jij dat in die kist van hout? Langzaam besef ik dat jij het bent met dat rare mutsje op Ik had je anders niet herkend.…

Een vrouw ontmoet een man de blik, de handdruk voelen klik, maar zij, zij gaat er niet op in! Want waar het eind en waar begin? Toch, zomaar ergens middenin lijkt er iets ontloken, een digitale geur geroken, iets opgelicht, ontstoken.…

Vanuit de onderarm ontstaat een beweging richting handdruk. Een bruuske counter vanuit de bovenarm verwekt een elleboogaai. Onwennige grimas. Wat een gedoe. Een oude vrouw ziet gelijkvloers achter glas hoe kind en kleinkind hun affectie uitschreeuwen. Beter af dan even verder man en vrouw die staren naar een schim twee hoog.…

Eén woord, waar schuchter 't hart in fluistert, Eén handdruk, die men nooit vergeet, De Liefde ontwaakt, voordat zij 't weet, En dan - een wolk, die 't al verduistert. 1882…

lege tekstballon stil zonder de droom te verbreken radiografisch kijken naar onderhuidse wonden met gewone ogen niet waar te nemen toch elke keer diep bewogen door het fronsen van je voorhoofd begrip is een vreemde taal doch eentje die jij wel verstaat ik praat dan wel in mooie laagjes maar jij brak de poorten van verlegenheid met je handdruk…

Het briefje voor gym werd geschreven heel vlug Want de handdrukken stonden op mijn rug. Altijd wel ergens een blauwe plek Voor mij gewoon, voor een ander gek. Elke dag of schreeuwen of slaan Wat heb ik nou weer verkeerd gedaan. In mijn jeugd geen kindertelefoon Mond houden was heel gewoon.…

geven Wat van haar afhangt.. máár – dat zoet gevoel Van wel en wee, die moed, die jonge krachten Tot álles, die verrukkingen, dat smachten, Die snelle vlucht der heerlijkste gedachten, Der zuiverste gevoelens, naar één doel, Die hoop en vrees bij ’t opslag van twee ogen, Dat lijden om een blik, dat zielsgeluk Om één zoet woord, één zachte handdruk…

Een traan lichtte in uw oog, de zerk lag grijs En eenzaam in een krans van groene blaren - Een lichte handdruk kon uw smart bedaren Maar wis zong nog uw hart bedroefd een wijs.…

Je handdruk gaf krachtige genegenheid, dan uitwisseling van blikken in verlegenheid. Nu wilde ik ons op een afstand bezien, ik op een eiland, jij op een eiland, ons bij laten schijnen door de zon.…

gelukkig en gezond zijn niets is zo duidelijk en klaar als dat ene bosje bloemen of dat schitterend boeket dat de boodschap schreeuwt ik zie je graag of meer nog omdat het hartstochtelijk jou de liefde kondigen wil die gelijk de bloemen zelf jou het hart openen doet een tuil of handvol bloemen is ook een gekleurde slinger als welgemeende handdruk…

de middernachtmis wordt opgeluisterd met grote namen die de eer aan het kerstkind en zijn geboortefeest beamen met een handdruk wordt de vrede aan allen doorgegeven moge in iedere mens Zijn licht en Zijn vrede verder leven!…

Toch scheen die het wachten te lang toe: Hij waadde de twee tegemoet, Hij pakte, hij kuste zijn jongste, Met handdruk werd de oudste begroet.…

Ik voel het aan je handdruk, je worstelt met je gedachten. De zee is onstuimig en wild, er zijn er nog zoveel die je stellen wilt. Ik voel mijzelf net jou, ongeduldig voor wat komen gaat, trots als een pauw. Ik groei met elke vraag die je me stelt. Jij groeit met de golven mee en raakt niet uitverteld. Daar liggen we dan in ons boothuis.…

Maar een korte, vrome bede, Maar een handdruk zij mijn groet: Lieve zwerver, ga in vrede, Met uw God en met uw moed! Lievling van uw trouwe vrinden, Wees de lievling der Fortuin; Vriendschap – liefde moogt ge vinden Maar gedenk aan Hollands duin.…

Zonder angst Kreeg ik een hartelijke ontvangst De handdruk kwam ergens en nergens De zoveelste sollicitant kreeg een plek Eindelijk een persoonlijk gesprek Met een sollicitatiegebrek Alle vragen kwamen voor Ik was een en al oor Het was een sollicitatie als een kruisverhoor Je eigen binnenstebuiten Alles moest ik spuien Elk detail werd…

rechtszaak aanvangen Natuurlijk kon hij dit gevecht zeker niet winnen bijgevolg wilde hij daarna de stemmen hertellen Evenwel nog voor die hertelling moest beginnen dacht de wereld, hij kan mij nog meer vertellen Schreiend verliet hij zijn gigantisch, witte paleis ontroostbaar dat het hem niet lukte nog te blijven Hij weigerde een warme handdruk…

Mijn moeder heeft mij tans bekeken met haar warmste ogen; nooit was de handdruk van mijn vriend hechter als deze al is mijn vriend ook ver, en nooit zoende mij zó een geliefde als deze die ik niet ken. Van de avondlike bomen valt licht vol schittering.…

En uit uw handdruk En van uw lippen Spreekt de eigen teerheid, Hetzelfde hart nog, Dat uwe kindren Gelukkig maakte, En velen met hen, Fier op uw vriendschap. Gezegende ouden, Gezegende ouders! U zegenen ze allen, Wier zegen gij waart, En zijt, en zijn zult. Met gouden letters Schreeft ge in hun zielen Uws naams gedachtnis.…

wat ze direct deelde met hem, haar man, haar mantel van liefde ze sprak tot haar man: "Ik wil je even aanraken" dat raakte me het diepst, het meest, pure eigenheid en dacht 'in voorspoed en tegenspoed', wat tegenspoed ook zijn ouderdomsverschijnselen en gebreken voelde niet als pijnlijk of storend aan behalve dan de te stevige jeugdige handdruk…

Geef mij de gouden waarheid Die uit uw stemme klinkt, Geef mij de diepe klaarheid Die uit uwoogen blinkt; De vriendschap en 't vertrouwen Van handdruk, woord en blik, De blijheid en het rouwen Van stille lach of snik’. ‘Ach, of 'k zo vluchtge gaven Al gaarn gegeven had, Wat baatte 't?…

Blij was ook hun lach, ferm hun handdruk, Breed hun borst en hun oogopslag kloek; Rood hun wang, zout hun scherts, krul hun haren, Geniaal en talentvol hun vloek. Idealen, sigaren, beurs, tafel, Ze hadden alles gemeen. Hun geloof en hun twijfel, hun liefde En hun haat en hun kelder was één.…