Alle inzendingen over harig OR gelijkenis

Wat een gelijkenis! Jezus van Nazareth! Door het publiek werd hij luidkeels vereerd Maar door een heidense dartswedstrijdscheidsrechter werd zijn verblijf niet zo erg gewaardeerd…

scherven en dalen deden smeden… het smeden van het heren akkoord, pionnen op het verkeerde bord, smakeloos eten en de hond haar hoofd hing in mijn jus, te smeken net als ik om het leven met wat franje te mogen dragen, guirlandes om de schouders gaat me wat te ver maar wat bloemen met de smaak van boter en dat allemaal uitgesmeerd in mijn harige…

Harig lig je hier, Aanraakbaar dichtbij Met louter leegte Om je heen, Leegte die er is Zoals jij er bent Zoals jouw Waakzaamheid Er is, Maar - Slaap nu niet langer, Het is niet donker meer, Het licht roept…

We nemen afscheid. Mijn zwaaiende hand trilt, maar -- vader merkt het niet.…

in ‘t stille begin was daar duisternis in de oerstilte klonk het woord het woord schiep zijn gelijkenis die kan geloven hopen liefhebben herzien…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Waar mijn ontbladerde vader zijn harige takken laat ruisen, en de bast van mijn moeder met welgevallen beziet, wordt de mier op de grond door mijn val invalide. Wellicht word ik woudreus, en schud met de vuist naar mijn vader die kromgroeit.…

Simpel rood laat me niet lachen Rood-harigen zijn de complexiteit zelve maar ook hun creativiteit en hun zorgzaamheid en betrouwbaarheid Er valt heel goed met ‘rooien’ te leven “Never een dull moment" simpel rood, ik dacht van niet…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

er zijn schilders en zij die schilderen en natuurlijk indianen en excentriekelingen die steevast zichzelf beschilderen hoewel er een gelijkenis bestaat zit het verschil hem toch vooral in het gebruik van kleur...…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

een landschap met fietser in vroeg tegenlicht bij een fraai vergezicht van een nog schrale zon soms treft een woord juist die gelijkenis zoals de lens in enkel ogenblik zich opent voor de eeuwigheid…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Vergeet je wel eens je vaders klok op te winden? ja, ik vergeet wel eens mijn vaders tijd te te vergeten draag je wel eens een strohoed een ooglap een vadermoorder? nee, ik draag een gedicht op, een zomer van bladgoud schrijf je wel eens de laatste lippen om te verwoorden? ja, ik ontcijfer een kus van bemodderde rozen loop je wel eens door…

Aan het meer van Galilea werd met eenvoud gesproken over de akker der mensheid vele halmen groeien snel hebben een steen onder hun voet krijgen nooit volle aren hoe vaak heeft het rijpe koren dat in goede aarde staat bij zijn diepe wortelpunten geen kleine kruimelkiezels welke de allerfijnste tastzin een weinig onderdrukken lichte belemmering…

Het weerbarstig struikgewas. De pet hoog op de bezwete kop passeer ik het venster zie ik in de spiegel van het glas mijn vader. Labeur op de Hodonkse Akkeren in de vallei van de Werbeekse Nete zeventig jaar geleden.…

De grootheid ligt in woorden, helder opgeschreven, als tekst uitgesproken, wat zich eerder liet zaaien in ongebroken aarde, zich in gelijkenis te laten oogsten, ergens tussen het kiemgoed en opgebloeide eigenwaarde.…

Zoals je daar staat, fier voor het raam, en geur verspreidt, zo aangenaam, gelijk het sap van verse citroen met je sierlijk blad van heldergroen dat bedekt met viltige harigheid mij vaak tot strelen heeft verleid, weet jij mij steevast elke morgen een waar genoegen te bezorgen.…

we zullen het zonder voorkennis moeten doen maar waarschijnlijk ben ik het zelf hij kan echter ook een ander zijn in het oog van herinnering te midden van verward verstand in deze verlengde ontmoeting dringt zich gelijkenis met zijn spiegelbeeld op om iets mee te geven is nog een diepte te gaan- het is ook altijd wat…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

de kleine woestijnspin danst de tering naar de nering vier harige pootjes penselen strelend het warme zand ze draait de wals van de vluchtige 1-2-3 schone schijn hij kan dat wervelende witte wonder niet weerstaan zij weet van de afstand daarna aan wonderschone wanhoop doet ze niet…

Boven mij hangen de sterren tellen heeft geen zin of gewicht evenals "God die door de sterren naar ons kijkt" reken ik uit Ik mag gezien, ik ben niet bang gemaakt naar Zijn beeld en gelijkenis neemt Hij mij zoals ik ben en was Laat ik Hem los, zweeft Hij weg…

De grootheid, ligt in woorden, helder geschreven, als tekst uitgesproken, wat zich eerder liet zaaien in ongebroken aarde om zich in gelijkenis te laten oogsten, ergens tussen het kiemgoed en opgebloeide eigenwaarde. Uit bundel: "Onbedorven kiemgoed".…

oranje rood boog klaproos en voor de indringend zacht harige stam stoof wind als cirkeltjeskind waar muziek in lieflijke composities en akkoorden van vroeger hedendaagse werkjes vertolkten nog kleppen de kerkjes warme nostalgie in bewierookte ruimtes roetten kaarsen een eeuwig verre pilaar…

Daar ben je dan dreigend rood verstoppen kon ik me niet dus krab me maar open krijs me onder met je afschuwelijke stem kwijl je vochten over me heen lik me met je ruwe tong beknel me om je harige borst bijt me in mijn vlezige nek omfloers me met je hete adem trek uit mijn haren duw je hoorn in mijn zachte buik wat ben je duivels ik kreun…

De kunst heeft twee gezichten, medaille Waarvan de ene alles doet om de natuur te Begrijpen in gelijkenis met Rembrandt en de andere: De naïeveling net als de tekenaar Callot, deze medaille Vormt de kunst, die met de kindertijd en beoefende Kunst te maken heeft, de ene is kortstondig, bedrieglijk de andere…

Alleen het gouden resultaat bepaalt of hij de toekomst is; die hem als belofte heeft uitverkoren, een cruyffiaanse gelijkenis.…