Alle inzendingen over hart

Een hart is gèèn hart als er geen tweede hart bij is een hart is gèèn hart als het niet van harte is ieder hart is een hart als het de hartenklop voor de ander is mijn hart is jouw hart jouw hart is mijn hart wat is het heerlijk om verliefd te zijn hart van mijn hart…

de grond die tot nu toe altijd daar was, waar jij jouw eerste stapjes zette blijkt van elastiek gebouwen storten als kaartenhuizen in rookwolken achtervolgen hen die het vege lijf proberen te redden ogen verstopt in kinderhanden zittend op de puinhopen van waar eens huizen stonden, in de straat waar hij opgroeide niet wetend waar zijn…

Mocht mijn hart nu stil worden, laten gaan wat het griefde, laten oplossen wat het bedrukte, stil worden, niets anders meer. Mocht mijn hart nu stil worden, geen woorden meer horen, geen verhalen meer beluisteren, stil worden, niets anders meer.…

Hoe klopt mijn angstig hart! Zeg Fillis, is mijn droefheid dan, Voor u, zo groot een vreugd? - Vergeten...! zo ik u vergeet, Vergeet mijn hart zich zelf! Neen! zo ge u mij ontrukken wilt, Ontruk mij dan het hart! 'k Ging eenzaam in het olmenbos, Daar zong de Nachtegaal. Hij zong. — Maar! welk een droevig lied! Gewis een treurgezang.…

Adem tegen het glas. Teken met m'n tong een hartje op de beslagen ruit. Schrijf je naam in lange letters en veeg het langzaam uit.…

Wat wil mijn hart gehavend? Rust na nood.…

hij vroeg om haar hand en kreeg haar hele lichaam echter nooit haar hart…

bomen kliefden, Ook de tijd van de dappere ridders met hun vrouwelijke aanbidders, de tijd van Richard Leeuwenhart en een volk verbitterd door smart want toen hun koning overleed, wisten ze opeens hoeveel goeds hij wel niet deed; het is ook een tijd van oorlog want de Hunnen kwamen toch nog en toch denken we terug aan die tijd met een warm hart…

Verdriet en geluk vechten nu om een plek in mijn hart, het maakt mij zo vreselijk verward. Dan wint de een, dan weer de ander, voor eeuwig blijven ze elkaars tegenstander.…

Voor mij, wiens twijfel wegdacht, wat 'k bezat, Was 't diepste van de wereld veel te heilig; Maar 'k weet: daar, waar mijn hart is, is mijn schat; In Brahman is mijn hart: mijn schat is veilig. In dromen ben 'k mijn rijkdom mij bewust; 'K zie, stil, mijn anemonen. - Ik heb rust.…

Ik wil niet langer vluchten voor mijn gevoel weg rennen voor de storm in mijn hart het doet pijn wonden te slaan maar ik moet deze weg gaan ook al is het pad onverhard ik zal als de pinguïn deinend op de golven door het groen blauwe licht de vissen zien glinsteren in het water…

Ik zit gevangen in mijn leven, mijn hart gaat langzaam kapot en jij hebt daarvan de sleutel, dus steek hem in het slot. Want als ik mijn hart kan luchten en mijn gevoelens komen vrij, dan kunnen we samen verder, dan worden jij en ik weer wij.…

al vlucht ik over duizend grenzen radeloos en verward jou ontvluchten kan ik niet want jij zit in mijn hart ik zou je willen vergeten tegen beter weten in maar 't gevoel is nog steeds vurig als in het begin dus al vlucht ik mijlenver of in duizend diepe dromen waar ik ook ga of sta ik zal je altijd tegenkomen…

Je sluimerde over het pleintje het was nog vroeg en de bomen fluisterden jouw ogen droomden een verscheurd gevoel de zon kwam gestaag door het wolkendek De wereld leek te draaien op een paar vierkante meters en je hart klopte verleden weg maar de pijn die bleef Ik lag in bed roofde de laatste geuren die jij achter liet Mijn tranen…

Kan een zwaan wegkwijnen aan een gebroken hart? Een vogel zijn lijkt soms zo mooi maar ook voor hen is het leven hard!…

Laat hem dan pijlen gebruiken met warmtesensors voor het hart, met microchips in de staart, haakjes aan de punt voor mijn part. Want hij schiet wel aardig maar hij kan beter volgens mij. En de pijlen blijven niet zitten dus daarmee ben ik niet zo blij…

Mijn hart een tempel. Mijn verstand de drempel.…

Het moet toch al verdorren- Het mensen-hart, het zonne-licht, Zij sterven zonder morren.…

wel Ruimte lag er voor me Alleen bergen zag ik En mijn hand wees naar de top Ergens gaat het nog wel En ik maak wat vooruitgang Maar ik kan niet meer Ik laat mijn armen hangen Laat mijn handen rusten Mijn vingers spelen wel, maar Tot in mijn vingertoppen doet het zeer Ergens denk ik nog wel Dat maakt dat dingen kloppen Maar mijn hart…

Mijn hart alleen, Mijn hart roept wenend door de stilte heen Om een nog dieper en nog schoner wonder. O hart dat van uw schoonste droom bevangen Toch niet kunt rusten en niet rusten wilt, Maar roept en weent en tot de dood u stilt Moet almaar leven en almaar verlangen!…

Slechts één minieme stap naar voren en dan staat hij in de vuurlinie hoe bonkt het hart en trilt die knie geen deur in zijn ivoren toren die opendraait naar de geschonden mens het bloed vloeit over de betonnen grens Verbrijzelde ogen staren hem aan een smekende blik treft zijn gelaat verlatenheid waar geen maat op staat een laatste wenk,…

luisteren naar wat ze zwijgt kijken naar wat ze droomt je hand op haar hart voelen wie ze is…

ernstig ziek is het effect van politiek niets bekoort in hun accoord het hart…

Een mooie vrouw behaagt de ogen, een goede vrouw behaagt het hart, de eerste is een juweel en de tweede een schat.…

Zo... kwam een vogeltje zelden gezien mooi en klein en zong, zong zoals niemand kan stal mijn hart stout, stout vogeltje waar is mijn hart? geef me mijn hart terug! ze zei je hart is niet van mij ’t is van mijn vader die in de hemelen zit. harteloos heb ik het vogeltje gekruisigd.…

Zoals je daar lief ligt te soezen wakker je mijn passie aan zacht volgen de lakens jouw contouren mijn hart gaat ietsje sneller slaan stilletjes kijk ik zo een poosje herken ieder plekje, iedere plooi tranen branden achter mijn ogen als ik voel.. mijn god wat ben je mooi.…

Eens zal ik gaan tot waar de Ongeschonden Roos voor eeuwig bloeit, en schouwen in Haar hart, tot waar de zee van bloed zwart wordt van diepte: Mysterie, van Zichzelf gedragen, dat uit Zichzelf geboren wordt.…

wolken en de wind en de wind, ze huilde in mijn oren en de wolken, ze traanden op mijn wangen en ik, ik volgde het spoor naar gisteren langs het water en bevroren bomen met hun wortels tastend in de lucht als armen zoekend naar de warmte van de omhelzing kort geleden door het tere witte waas schilder ik verleden tijd toon de zon mijn hart…

Het zijn mijn koude handen omvouwen met vederblad jouw warm zijn dampt in mijn oksels brood als achtergelaten bedekking vormt van verlangen zo ben jij als lief komen eten morrelend op het klein niveau van waarneming het ligt aan mijn hart dat ik je laat noodzakelijk en zacht…

Ik heb verlangd naar lippen die mij kusten, Naar ’t lachen van een diep geliefde mond; Aan ’t hart der vreugde wilde ik eindloos rusten, Één lust mijn leven en één enkle stond Waarin een vreugde-god zijn eeuwige dromen Verwerklijkte tot levende fantomen.…