Alle inzendingen over heiden

We liepen door een landschap met heide en jeneverbessen een landschap zo oud als de wereld zelf zo moest het ooit begonnen zijn zo moest het gebleven zijn zo moest het zijn zo als nu we keken naar de jeneverbessen ze stonden daar duister en zwijgend zwijgend over het verdwijnen…

En ziet naar hen, de heide en de' avondgloed.…

Geel waart de jongen door de heide. Smeulende wolken, aandachtig de vogelroep der bomen en wit en wit de aronskelken buigen voor zijn tred. Nooit, misschien véél later, vond men het onrustige skelet, vibrerende nachtegaalsroep.…

Spelend aan mijn moeders hand Met klompjes aan door ons mooie drentheland En turfjes dragen uit het veen Met alle soorten vogels om ons heen Met koetjes in de weide Over onze mooie heide Ik zong altijd het mooiste lied Ach moederlief vergeet mij niet…

Als overdag de vogels excelleren En het nieuwe kabinet de netten ruimt Dan moeten we naar buiten - goedgeluimd Om tijd op bos en heide te spenderen Maar wel waar WiFi is in bos en berm Want paddo’s check je voortaan op je scherm…

Waar is mijn dorp gebleven Mijn lief, verdwenen In stenen Waar ben je gebleven Met je kanalen, heide en venen In de vooruitgang voorgoed verdwenen Of ben ik niet jou maar jij mij verloren Stilstaand uit het zicht verdwenen Achterblijvend in het verleden In stilstand alles verloren…

Paars de heide in de zomer. Pareltjes in de voorjaarswei. Ieder seizoen schud ik de dromer: Noem dit Eden aan zijn zij, Gans het lusthof... zo nabij!…

Waar de heide te bloeien staat, Slapen liefde en wee; 't Lied, dat door de bloemekens gaat, Zingt m'n ziele mee...; 't Leven lokt en lieft en lacht: "Kom..., mijn weg is breed!"…

Achter die grote zonnebril Verschuilt zich een wereld vol verdriet Waar die gevoelens vandaan komen Begrijpen de meesten niet Hoe de wereld veranderde in de hel Positiviteit en negativiteit in duel Alle zekerheden die er waren Zijn weggespoeld, ver weg van haar Nu, in onzekerheid, niet meer wetend wat ze voelt Vinden anderen haar soms raar…

Vandaag is er een jubileum Want papa is al even dood Al 12,5 jaar Tien jaar geleden geloofde ik het niet Nu besef ik het Het is waar En nu pas zie ik in Wat hij werkelijk is Geen goede vader Een leugenaar, een egoïst Dat is wat jij was, pap En dat zul je altijd zijn Je beseft namelijk niet Wat je mij hebt aangedaan Zo ontzettend veel…

Liggend in de zon Terwijl ik snurk van genot Ruik ik het pas gemaaide gras En voel ik zonnestralen branden In de verte hoor ik vogeltjes fluiten Auto's hoor ik toeteren En motors hoor ik ronken Voorzichtig open ik m'n ogen En kijk tevreden naar de blauwe lucht Ik word geroepen Het eten staat klaar Ik sta op en rek me uit Voordat ik van…

Jouw paarse heide maakt me blij... de groene esch, het weidse ven. Het is alsof ik jou al langer ken... Komt dat misschien door het stenen bed wat Hunen hebben neergezet als altaar lang geleden? Waardoor wat was verschuift naar nu... Een plek voor mijn gebeden.…

Nu zelfs blijkt dat Andries Knevel ook zichzelf kan bekeren en als evolutionist weer verder door het leven gaat heb ik als heiden - om het even voor het eerst in heel mijn leven toch een kaarsje opgestoken in de hoop dat Hij bestaat Toe Heer vergeef hier al mijn zonden hopelijk ben ik niet te laat…

jij daar ik hier en altijd kiert de wereld we gooien deuren los maar wandelen in bos en heide is er voor geen van beide een eigen stek een plek om te verblijven elkaar wat liefde aan te reiken is er niet dan kiert de wereld in venijn verlaten doet van binnen zo vreselijk veel pijn…

de mens(heid) rust op twee pijlers die vanaf het allereerste begin af aan al bestonden de ene is liefde de andere vertrouwen en als die twee zijn verbonden hun samenhang weer hervonden dan pas kun je zo hoog en laag springen als je wil en aan iets duurzaams en paradijselijks gaan bouwen…

Zomer,zon,hitte,bos,heide Twee harten,twee zielen,een gedachte Gierende hormonen,zoekende ogen Bosbessen,gras,bomen,stilte...... Hertenbed,zinderende lichamen Samensmelting,ontlading,bevrijding Geluk,tevredenheid,eeuwige liefde…

De klimmende zon doet de bedauwde heide zilver parelen. Zij wilde terug naar daar, waar alles ontstond, nu, jaren later. Zij zag hem op straat maar hij kwam haar niet tegen, hij liep door alleen. Zij wilde zijn het begin, hij was het einde niets daar tussen in.…

Nimmer komen zij een voorspoedige boodschap verkondigen; hun aanwezig- heid kenmerkt een galgenveld opgericht voor hen die in de wereld zondigen. Raven kondigen de doodse stilte van eeuwige zwarte nachten aan.…

Een poema op de heide in ons landje Blijf weg! roept de politie, maar... kom óp! Zulk nieuws is spannend, tropisch, rauw en top! 't Is nobo's in the bush en op het randje Ik zal zeker ook in Ede rond gaan hangen (als bekend wordt dat de poema is gevangen)…

dansende lichte stammen zwart wortelend in wit zand bedekt met groen en paars van grassen en heide luchtig gepenseelde bomen zomaar gestrooid gegroeid door teer aangestipte bladerkronen zie ik verre wolken hoor ik de wind spreken in een wonderlijk schilderij…

Jij gevangen in jouw cocon ik in die van mij, ben ik de groeven in jouw gezicht ontstaan op weg naar waar geen verdriet heersen kan een landschap van ravijnen die bij elke nieuwe regenval rivieren van smart bevatten en ik pieker, pieker me suf zeg jou dat het van vermoeid- heid is, terwijl ik beter weet…

De avond zijgt als zegen Om heide, weide en zand. Vaag worden al de wegen Eéndonker met het land. De grijze verte nadert Onhoorbaar, kalm en zacht; In 't blauwende gebladert Daalt stille vredenacht. De hemel heeft zich rustig Om de aarde heengespreid En zoent haar nu wellustig In zwijgende eenzaamheid.…

Onlangs, echt, droomde ik 't verleden Clowns die zonder rode neus, maar met gehersenspoelde helften cockpits overnamen en de 'Torens van Verderf' op weg naar vele maagden in één klap met de grond gelijkmaakten Mensen die anderen willen overtuigen van iets dat naar alle waarschijnlijk- heid niets zal zijn.... ...…

Maar het hoogveen aan weerskanten om het dorp heen is afgegraven en verdwenen akkers, boerderijen zijn verschenen trekkers rijden af en aan boeren vinden hun bestaan schapen waren het voorheen op de heide in het veen.…

Hoe ligt de stille heide dáár Gelijk een bloeiend graf! Geen klank, geen lied breekt even maar Het doodse zwijgen af; 't Is, of die nevel, koud en kil, Het brede land begraven wil; De zon schijnt vreemd en rood, - En op de hei speelt bleek en stil Het Kindeke van de Dood.…

Oud zijn er de golvende heidevelden gekaderd in ontembaar kreupelhout geen ridders meer, geen schurken, geen helden boerenvolk en werklui, nog degelijk getrouwd waar de dennen en sparren zich mengen in het loof geen kathedralen maar kerken met simpel geloof De wegen waggelen de dorpspleinen over en een melkbus markeert de rand van het pad…

Bentegras en heidestruiken De geur van zand ruiken De adder helemaal opgerold Genieten leuk hier buiten Kraaien kraaien bij het bos Ik vlei mij neer op het mos Ik hoef niet op rijm te dichten Maar nu voel ik mij lichter De meeuwen krijsen rond Maken de herrie bont Je hoort geen vogel fluiten Mieren bijten in mijn …. Ik hou van Drenthe…

De schapen hokken samen op de hei gedwee zich voegend naar het hoogste woord hopend op de beloofde groene wei waar het gras beter is dan in dit oord. Predikers verhalen van die boorden verpakken hun boodschappen wonderwel moeiteloos rijgen zich hun woorden tot een onbegrijpelijk letterspel. U bent, hoop ik, net als wij verstandig en dan…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen ruimte en twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou een onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit eigen hand bedreven, in eigen leed geleden en met tol en taal betaald, verhaalt zich braaf tot het heden, in eigen dicht en slaaf van literaire daad…

De heide spreidt haar welig paars tapijt in plooien langs de voeten van de bomen die knikkebollend weg dreigen te dromen door kalm wiegende bries daartoe verleid en waar de knoppen van de rozen schromen het licht te zoeken dat hun hart bevrijdt heeft teder zilverschijnsel zich gevlijd in spiegeling van kabbelende stromen de Morgenster is…