Alle inzendingen over hemelhoog

Doezelend in de avondzon De kruinen warm beschenen Reikend naar de hemelboog Reikend.....hemelhoog Bruin oranje Zonder franje Ritselend groen en geel Statig.....in gareel Zachtjes wuivend Zachtjes wiegend Luierend in de zwoele lucht Zalig niksend....zucht.…

Nu het stof was opgetrokken na barre omstandigheden, kwam hij thuis in een andere geestesgesteldheid, bij Haar, warm en levend, hemelhoog. Na een lange tijd van zwijgen, werd wat uitzichtloos en onoverbrugbaar scheen een lichtend voorbeeld: het was alsof hij opnieuw geboren werd.…

Frivool fladdert hij de kanten op en af een dwarrelende tuimeling van kleur vlindert stil zijn eigen weg dronken van een bloem na bloem na bloem hoe fel zijn hartstocht glanst in mijn dagpauwoog waaiert wijd een regenboog ontspringt de dans van de verzamelaar zingt hemelhoog zijn gloria.…

Onzichtbare draden verbinden jou en mij heden verleden en toekomst gevangen in een web van onverbrekelijk goud gesponnen door wat men liefde noemt al ben je ver hemelhoog toch raken mijn vingertoppen je hart, je ziel je zinnen blijf je bij me diep van binnen jouw fluisteren is de melodie van mijn bestaan schaduwzacht…

Verliefdheid, O, zoete pijn Kon ik mezelf maar delen En ook bij jou zijn Verliefdheid, zal je zeggen Dat is toch fijn Het laat je hemelhoog zweven Maar ook verdrietig zijn Mijn geest, in jouw web gevangen Doet mij naar jouw aanwezigheid verlangen Eigenlijk ben ik ontzettend rijk Ik hou van twee mannen tegelijk!…

zag de mieren vliegen meeuwen zeilen hemelhoog een snelle wenk onzichtbaar vond gevleugeld zwart een witte dood waar warmte eindelijk expansie gaf en vrijheid los van aarde was gingen zij met duizenden op laatste vlucht de meeuwen hebben dagenlang gerust…

Verliefdheid, Zul je zeggen; Dat is toch fijn Het laat je hemelhoog zweven Maar ook verdrietig zijn. Mijn geest, In jouw web gevangen Doet mij naar jouw aanwezigheid Verlangen Eigenlijk ben ik Ontzettend rijk; Ik hou van twee mannen Tegelijk!…

amos passeert pronkzuchtige borden met wapens en namen aflijvig hij neemt de maten op en tekent voor poorten een gaatje voor putten een punt de strenge wachters zijn gestorven het staat hem vrij te zijn toerist alleen maar ongeschoeid monstert hij het hemelhoog vertrek de schrijn voor wie hier hoort ----------------------------…

toen de wolken waren opgetrokken het gebonk van bouwen enkel nog vaag naklonk aan het einde van de toegestroomde mensenschaar werd het zichtbaar - hemelhoog het is een boom, riep er een, en inderdaad, het was een boom, het is een huis, vond een ander, en ook dat was waar het was zelfs zonneklaar dat het een winkel was, een reiskantoor…

gisteren nog hun hoogmis vierend, rond wit en grijze wolkenflarden gelijk de vluchtige kokardes op mijn zomerhoed geplukt uit goud en lilablauw de trouwe kleuren in een vlinderlicht bestaan ze moeten gaan mijn kleine vrienden, hemelhoog wuiven ze hun laatste groet dat doet me goed zij weten dat hun thuiskomst altijd meer dan welkom…

Zal ik zijn als gij mij wenst, Varend tussen weerzijds banken, Als een schok de schuit doet wanken En het schuim de plecht beplenst, Leer mij dan altijd uw oog Boven mij te zien en onder, Als een weerzijds lokkend wonder, Afgronddiep en hemelhoog.…

je danste zacht in mijn gedachten zag je lopen springerig in jeugd de korte laarsjes het kittig tikken in je pas voorspelde toen al frivole deugd soms mocht ik ook je nachten delen de wind noordoost en jou met warmte strelen dan kozen we voor hemelhoog en sneeuwden alles onder want als jij smolt restte altijd een fraaie regenboog…

(Kobe/Japan 1995) Door een van onverwachte herkomst wilde vleugelslag bewogen golft de gekleurde hemel van midden januari Het licht is zwart het duistere is licht vanuit een verte roepen zachte stemmen Het is vanuit de grond dat trillingen de aarde hemelhoog…

draden als liefdesmelodie van hart tot hart in vleugelslag guirlandes gedragen door de wind als een fluistering tot ver over de horizon ooit was jij mijn lief maar jouw ogen sloten in eeuwigheid nu brengt jouw warmte me een glimlach vol herinneringen bitter en zoet omdat houden van meer dan liefde is en was soms schreien tranen hemelhoog…

In mijn hart bevindt zich een doosje dat rinkelt als het dondert iets in jouw ogen een snelle gelatenheid waarmee je ribben ritsen jarretellen wij kleden ons uit tot bot we herinneren ons de oerdag waarop jij opstak in verholen riet ik hemelhoog ontving woonst nu trailerpark met vreemde namen, de stilte dicht bij ons trailerpark aan afrit…

Bleke luchten ademen zacht aquamarijn en broos leliewit Hemelhoog in het zwerk klinkt het lied van de avondvogel Weemoedteder koester ik de koralen die hij weeft door de ijle rivieren van de regenwind Als hij zingt over jou, vrouw die naar me lachte, zo lieflijk wil ik sterren strooien sneeuwrozen in de dageraad je al het goud schenken…

er pluist zwart op een tak van de boom waarin de bijl is gezet beton kratert in rots hemelhoog het opstuwende water de rail ligt spoorklaar te wachten op voortdenderende bielzen het iele gekwetter twittert burelen tot uitvogelen van status quo de bijl slaat zijn slag op de dag dat zeldzaam zwart pluis uit gaat vliegen…

Nevelsterretje, hemelhoog vol van onrust en verlangen in het aardse web gevangen zoektocht langs de regenboog. Nevelsterretje, groot van hart ademzucht der goden hunkert naar wat is verboden hopeloos verwart. Nevelsterretje, zielsverwant kind van zon en maan 'k moet je laten gaan naar de overkant.…

Muren die hemelhoog marcheren Onbereikbaar voor mijn ladder Toch maak ik sprongen Maar val steeds dieper terug Wanneer zal ik het leren Spouwankers dringen door de voegen Ik lees de jaren in het roest De gebakken stenen door de tijd verteerd Begreep ik maar hoe het moest Het kozijn evenaart mijn houding Gebogen en weerbarstig Woordeloos…

zij heeft de deur met een ferme klap gesloten is daarna op hoge poten weggelopen de stortvloed woorden lag nog op het pad alles wat nog te zeggen viel hebben wij nu wel gehad toch draaide zij zich om op de hoek voor een dramatisch laatste groet de arm hemelhoog geheven vingers wijd gespreid ogen zwarter in haar ongelijk…

Als de velden versluieren Gehuld in wit, sprookjesachtig En de Neerlandse zomer Van een lange winter proeft Als de wind en de regen De held're luchten vervagen Van hemelhoog juichend Naar dodelijk bedroefd Als Wilde Wingerdbladen Wijnrood verkleuren De dagen ras verkorten Daar de zon vroeger ondergaat Dan word ik gedragen Door…

In berusting van verlies voelt het liefhebben als groeien in verdriet waar men de hoogste toppen van het leven wil bestijgen het dal van tranen ziet waar kluchten witte meeuwen in schier onbewolkte luchten blauw woorden van oeverloze liefde schreeuwen verder laten dragen hemelhoog in dagen van stille berusting zullen woorden zwijgen…

Hemel-hoog werd Gij geheven, Geheiligd door 'n éénzaam leven. Dank U wel o God en Vader, door dit offer zijn wij nader. Nader tot het eeuwig leven, door Uw dood aan ons gegeven. Na dit sterven rees g' uit het graf, verlost' ons daarmee van de straf. Een straf afkomstig uit 't begin, toen Adam viel voor zijn vriendin.…

Plots verschijnt er hemelhoog over het land een regenboog. God openbaart zich zo aan mij, Hij is mij nu elk moment nabij. Nooit wil ik meer bij Hem vandaan elke minuut wil ik met Hem gaan. Ik was Hem tot mijn grote spijt héél even in mijn leven kwijt.…

Mijn hoofd in de wolken wolken die reiken tot aan de hemel hemelhoog en niet te bereiken bereiken wat ik niet kan verwoorden Woorden van verlangen verlangen naar jouw lijf lijf dat me laat gloeien gloeien van intens genot Genot stralend uit jouw ogen ogen die me volgen volgen over mijn lijf lijf dat naar jouw lijf hunkert hunkert om…

Je haren wapperen in de wind een lok bedekt je oog je loopt als een gazelle, fier en torent hemelhoog... Ik geef mezelf de sporen nu en ga je achterna in't wuivend riet verdwijn je nu waar schuil je, primadonna...…

benauwt je tere longen snakkend naar verlichte lucht ruimte waar nog wordt gezongen gekrenkt jouw ijle wonderwezen bestemt verdriet je fijne lied klinkt enkel nog de jammerklacht van hopeloos vermoeid gezucht kom laat je krachten warmen met luisterwoorden in mijn macht jouw verzwakte klanken sterken bewerk ze tot een vlinderzang dat hemelhoge…

Ik laat je niet beknotten in je eindeloze bestaan jij wilg met je groen zilveren blad die je laat glinsteren elke zonneschijn geeft me als ik buiten kijk de rijkdom van mijn leven je takken rijken hemelhoog zij hebben me al veel geluk gegeven want als winden over het landschap glijden breek jij ze keer op keer geen storm is jou te…

In wolkenland valt er heel wat te beleven, Je voelt je er werkelijk heel verheven Je kan glimlachen op een regenboog, Dansen met dauwdruppels, hemelhoog Drijven op blauwe kristallen door waterdamp omgeven, Op zilveren luchtbellen sierlijke nevelkleden weven Vliegen op de vleugels van de horizon, Van de vrijheid genieten zoals…

Met weemoed denkt zij terug aan de speeltuin waar zij speelde en oma achter haar schommel stond om haar te duwen hemelhoog Waar zij liedjes zong in kinderlijke onschuld en oma zong mee heerlijk onbezonnen tevree Kastelen vol gangen werden gebouwd met torens rond en oma hielp haar mee lief en geduldig, samen zo tevree Oma bezorgde haar…