Alle inzendingen over herinneren

Herinneringen het verleden de tijd is voorbij geschreden kijken wij terug over onze schouder wij zijn nu toch echt wel wat ouder de toekomst wat zal het ons geven hopelijk een lang en gelukkig leven.…

Herinnering De bange woorden struikelen soms zachtjes uit je mond - mistig verward in heden of een ver verleden - Dan glinstert weer de glimlach van geluk, een stil verbond en dierbare herinnering van kort of lang geleden.…

Herinneringen omringen mij als ik luister naar het ruisen van een azuurblauwe zee herinneringen die kabbelen als eb en vloed door m'n brein steeds mee herinneringen van weemoed en verlangen herinneringen voor altijd in m'n hoofd gevangen…

de klimop in mijn tuin vol bijen en vlinders oktober de dagen vliegen voorbij gedachten zit op de top van een duin en kijk naar de beelden die langzaam voorbijgaan groeiende halmen een vreemde stap in het donker je ziet het niet stapt blind over de duinen nachtblind we lachen de zee achter de duinen lichtjes schitteren op de golven…

Oud geworden kijk ik naar mijn handen gerimpeld, getekend door het leven, terwijl ik op de cederhouten bank zit onder de bloeiende magnolia met kinderen spelend aan mijn voeten De zoete geuren van de lente bedwelmen mij En ik dagdroom nog eens van vroeger Van een ontmoeting met jou, heel onverwacht Sprakeloos, verward, in verrukking keek…

Herinneringen wiegend kijk je naar foto's zo mild was je schoot…

Van een moment genieten is ervaren dat je een herinnering aan het maken bent!…

Zuchtend luister ik naar 'n foto van vroeger, of naar het dorp....het is voorbij, de herinnering blijft!…

Dromerige herinneringen aan toen bekeken door de roze bril van vandaag…

en opeens zijn daar de herinneringen wat was je toch een mooie man alle leuke en minder leuke dingen; dat een mensenleven zo veranderen kan...…

Het overvalt me soms ineens en rolt er een traan langs m'n wangen als ik aan een geliefde denk die is weggegaan Ik kan niet uitleggen wat ik dan voel maar een ieder weet wat ik bedoel want een geliefde die er niet meer is blijft toch altijd een gemis herinneringen zijn dan een geschenk die m'n hart zal blijven verlangen…

Rustig overeind komend van de dagen maanden jaren zonder enige zekerheid bewaar ik hier alle herinneringen voor later om te leren niet te keren naar het leven van mijn ouders…

Zo herinner ik me de voddenkoopman van de overkant. Ik was in deze ontvolkte buurt zijn laatste klant. Zittend aan het raam zie ik nog zijn volle kar staan. Midden op de weg. Hoor zijn roep. Wat vrolijk en somber stemt, want als ik er niet meer ben, wie herinnert zich dan zijn stem?…

M’n pubergeest trekt het niet, beëindig de verkering; ze hoort me zwijgend aan en verdwijnt in ‘n slechte herinnering. Denk ik aan haar voel ik pijn; vervloek de evolutie om de ingeschapen dwang dat de mens perfect moet zijn.…

Waarom nu weggegaan Denkend aan die leuke tijd; Pas de deux; Wat waren we rijk; Voor allen zo sneu Zeevissen; De vrolijke lach; Alles gaan we missen Voor jou; geen nieuwe dag Laatst nog met een biertje; Buiten op het terras; Herinneringen op een kiertje; Wilde dat het nog; was Jij bent bevrijd In het leven een stem Overal je…

Je hebt mij doodleuk uit ons verhaal geschreven Ik mag het dus met terugwerkende kracht niet mee beleven alsof je een foto in tweeën scheurt en mijn helft gewoon even wegpleurt Het is maar goed dat ik niet jouw fijne gevoel heb gelukkig maar, anders had het me misschien wel pijn gedaan.…

Kijk ik naar buiten uit het raam zie de zilveren varens van de maan en op het stenen pad de genarcotiseerde kat veroordeeld tot het graf ik huil - schreeuw - verstompd niemand kijkt omhoog naar de vogel die is gevangen in het raam…

* ik herken die mens in jouw lach zij stierf eerder dan ik zag **…

En wanneer ik terugkeer en ik me herinner hoe gelukkig ik was met de zon, de zee en het zand, dan zal ik me herinneren hoe gelukkig ik was wanneer ik bij jou kon zijn. Jij was degene die geluk betekenis gaf. Beloof me dat je tot die tijd zo zult blijven als toen ik je voor het eerst zag, blijf in mijn herinnering.…

zonbeschenen schapenwolken warmen mijn gedachten als een wollen deken herinneringen aan jou gezwachteld in vreedzaam wit…

Betoverend aanschouw ik de sterrehemel Herinneringen die me raken denkend aan jou hoe onze lippen versmolten die 1001 nachten alsof we het levenslot onomkeerbaar volbrachten Ooit zien we elkaar terug het leven biedt enkel tijdelijk een brug naar de sfeer waar wij eeuwig samenhoren waar de bron van onze liefde ooit is geboren de…

Toen jij je ogen sloot en het leven liet voor wat het was ik trok het even niet en ik had verdriet. Toch wist ik wel dat jij van mij zou vragen om vooral door te gaan niet stil te blijven staan en zeker niet te klagen. Toch sta ik soms nog stil aan wie jij was en bent want ergens blijf je leven en ook nog liefde geven zonder dat…

niets in mij herkent de tijd van einde nabij in het brandend uur binnen deze torso jaagt het liefdesvuur weemoedig als een traan sluit ik mijn ogen zie jou lachend staan een kus die mij bemint met jou aan mijn zij het dagfeest begint het lezen in de krant ontgrendelt mijn passie zet mijn geest in brand ontremd in mijn denken…

Ooit zal je slechts een herinnering zijn, Maar alleen al die gedachte doet me pijn.…

trots kan ik u zeggen dat we al deze mensen nooit zullen vergeten, want de gevoelens en herinneringen zitten diep in onze harten gegraven tot de dood.…

Mijn vinger nat en glad en daarmee al mijn herinneringen als water langs mijn hand gegleden. Gisteren nog ergens in het duister, maar mijn leven, in al haar essentie, als aangereden wild verdwenen, langs de kant van de weg.…

Onder de Morspoort uit 1668 te Leiden komen zoete wietgeuren mijn neusgaten opvrolijken. De stemmen boren door mij heen als pikhouwelen in zachte mosculturen. Ik moet hier weg, voordat de wachters komen om mij aan hun speren te rijgen. Ik hoor ze al komen. Het is pikdonker. Naar buiten, jij, vagebond, ga bodemloos verrekken, het grijze in.…

Stralend zat zij in de taxi een buurman op weg naar zijn werk keek door het raampje en knikte jij, vroegen zijn ogen ja, knikte ze terug,ik ik ga trouwen vandaag en daar ging ze haar toekomst tegemoet ze voelde zich gelukkig 19 Juni 1957 Nu zit ze in haar stoel en denkt; er is zoveel gebeurd de haren zijn van blond naar grijs verkleurd…

OC de Cerf is mijn begin Mijn tentoonstellingen zijn in hun schoot ontsproten, ik werd geboren als groen blaadje tussen oeroude rotten in het vak. 15 Jaar geleden, de tijd van toen, zou ik zonder dralen weer over doen. Ik kreeg van hen een duwtje in de rug om mijn werken te laten schitteren in de ogen van de mensen. De muur van de Cerf…

Een geur van herinnering is het zoeken naar een houvast. Als je het vindt, hoe mooi kan dan het heden zijn. Waarin je hart bemint en alles diep in je vol van liefde zingt.…