Alle inzendingen over hersenpan

kronkelend krakend gedachten die ontwaken nieuw gedicht in zicht metske - 2015…

Wanneer ons zeepaardje luistert, naar de stilte in onze hersenpan, kalmeren onze amygdala's. Angstige mensen worden moedig. Zo kan onze hele mensheid, vredig voortbestaan. Wantrouw elk ondoordacht plan. Verbied alle illusies toegang, tot uw verstilde hersenpan.…

de hersenpan kookt en fantasie slaat op hol verlamt de zinnen…

nu nachten korten de dagen langer duren beleef ik meer tijd ****** omringd door stilte hameren gedachten luid in mijn hersenpan…

zit niet te azen op een fout in de taal een knik in een gesprek hou dan je bek maar luister eens echt naar wat je hoort of leest het is niet de kortzichtigheid van je hersenpan maar het niet gebruiken van…

geen geroer en zacht ontrafel wil ik in mijn hersenpan geen geharde ijslollies en een vent die alles kan en gelukken met een vleugje van een beetje wat van dat geen geweetje en getreuzel lieve help, je bent een schat…

Kilometer per uur Door de ruimte raast, Als ik hem zinloos Door het grote niets zie gaan Besluit ik terug te keren Van het uitspansel Naar mijn eigen hersenpan - Hoe zinloos is het de ruimte Te leren kennen daar waar Ik voor mezelf Nog een grote Onbekende ben…

Ze laten zich maar wat graag sturen in opdracht van een overheid wie of wat dat ook mag wezen dat schorem is van alle tijd met een petje of baretje op hun zieke hersenpan martelen zwakken voor hun pretje voelen zich dan ook nog man.…

Verklaren oogbewegingen in het donker welke beelden zich vormen onder de hersenpan? Ik bedoel, werpen ze er een licht op? Of juist niet? Blijf ik gedoemd snappshots te schieten met waar ik veel kegeltjes heb op mijn netvlies.…

Roerloos daar Gelegen sinds Mensenheugenis Tot uitschot zijn Hersenpan ermee Aan diggels smeet Waarna roerloos De mens in zijn Eigen keuken Liggen bleef Haren, Stationsweg, 21-09-12…

Als het avond wordt En niet veel later De nacht gevallen is Komt daar altijd weer Die zuignap die luchtdicht Mijn hersenpan omspant En mijn denken stillegt - Hersens die lamgelegd lijken En niet tot enige beweging In staat - het maalwerk Van mijn hersens dat tot Totale stilstand komt…

Anderhalf kilo eiwit Tien kilometer kabel Kronkelend in mijn Hersenpan - zestig jaar Garant voor gedachten Zo helder als 't maar Kan - nu totaal Aan gort gewerkt, Uitgewerkt, Niet meer in staat Ook nog maar Een zuivere gedachte Af te leveren…

Ik kan de laatste tijd maar geen gedichten schrijven de zinnen groeien moeizaam in mijn hoofd mijn hersenpan lijkt soms wel wat verdoofd en spaarzaam zijn gedachten die beklijven Maar dit gedicht dat kwam er toch nog wel hoe traag het denken ook, een speedsonnet schrijft snel…

Ik snapte niet waarom het lot mij trof Dat ik steeds zo actief blijf en nooit moe ben, Maar nu weet ik goddank waar ik aan toe ben: Mijn hersenpan zit vol met grijze stof. Dus boor ik gauw een gaatje in mijn kop En zet de grijze-stofzuiger er op.…

onder een korst van aangepastheid wemelen de wanen ongehoorde stemmen geven tegenstrijdige bevelen in een onderhuidse hel van onbenoemde angsten heerst de zwarte chaos uit de krater van de hersenpan erupteert de gloeiend hete woordenbrij gestolde hersenspinsels: het gedicht…

Dan komt het moment helder in je hersenpan dat je jezelf weer bent weer grappen maken kan.…

dromerig schemeren woorden door de diffuse hersenpan over emoties waarvoor we nauwelijks begrippen hebben gevoelens die gevangen zitten in de rationaliteit vang je ze dan klinkt het alsof je ze in een kooitje zet sticker je label er maar lekker op het gevoel is allang weer naar een volgende client.…

Er was onder mijn hersenpan Geen schuld die me bezwaarde - Ik kende niet de fado van De laatste mens op aarde - Ik was een doodgelukkig kind - Er waren kinderen als ik - Ik waaide mee op elke wind En had dezelfde schrik.…

Terwijl magische woorden van mijn hart via mijn hand het papier oprollen speelt mijn lach voor zon het zoekt een uitweg uit mijn getorste hersenpan het blijft een bevrijding van wat leeft in de dichter het blijft een wereld van mensen ontdekken maar als je leert te accepteren dan is de helft van het leed al geleden…

Wakker in de kleine lichtbron van diversiteit niet-rationele drijfveer, ben jij daar van onzichtbare geneugten ik, zaadje in een hersenpan geniet van eenvoudige dingen die me in vreugde laten zingen over duisternis, die mij heeft ontdekt tijdens schimmige uren van verveling voordat de liefde mij bezoeken komt in het schemerland.…

Zittend in mijn tuin Ervaar ik een moment van Stilte In het Pi-bestaan Wind, zon, gras In deze nieuwe Herfst Een moment ook van Ruis Geluid van auto’s en gedachten Die afbrokkelen in mijn hersenpan Schizofrenie blijft en is altijd aanwezig Nu alweer moe en nog weinig gedaan Maar ik en de zon blijven toch bestaan En zullen altijd weer…

vergeten Het worden angstkreten je wacht te lang je wordt daardoor bang Genieten lukt je niet Dus grijp je naar de wiet Lang gaat dat goed Tot je met de wiet stoppen moet Nu moet je ook zonder kunnen jezelf weer wat liefde gunnen jarenlang was je verdoofd ook dat lichtpuntje is nu gedoofd Wat overblijft zijn zweethanden Krakende hersenpan…

Leven er slangensprookjes in de plooien van zijn hersenpan stroomt er gif door smalle aderen van zijn bloed? Weet hij van haren die in slangen veranderen van babbelzieke kraaien sist hij gedichten zonder lezers? Kent hij de plaats van de strijd de verslindende macht wie achter de maskers wonen weet hij van goed en kwaad?…

Het hoofd in de schapenwolken, fier met de zon als een gebakken ei in de hersenpan van een gestoord dier gestoken door, zegt men, een gemanipuleerde bij. Het kan het ook écht niet weten het is zoals het is, maar het is wel verdoemd. Zóveel kaas heeft het ervan gegeten van de waarheid zo onverbloemd.…

Grijze cellen in een ouwe hersenpan. Een geest, die ik niet begrijpen kan. Van primaten voel ik mij familie, maar aapachtig ben ik, hoop ik, niet. Wie ik wel ben is me nu wel duidelijk. Dat ik iets of iemand ben. Niemand ben ik zeker niet.…

Wie schiet nou op een ooievaar ben je dan niet wat vreemd als je vanuit je autoraam zo'n dier te grazen neemt Wat gist er in jouw hersenpan of mist er, om het even als plotsklaps jij een kogel vuurt op zo'n symbool van leven Zie daar de vogel, levenloos mascotte van Den Haag zo uit het leven weggerukt door een geschifte blaag Mag lijen…

galop struikelen buitelen capriooltjes maken in de wind tokkelen op een toetsenbord soms zijn het vogels fladderend van tak tot tak soms zijn het knoppen op een voorjaarstak ik beroer ze met mijn vingertoppen ragfijn satijn ik beroer ze met mijn lippen jong fluweel ik bewaar ze als juwelen halfedelstenen in een kronkel van mijn hersenpan…

Als drenkeling weet ik mij in haar ban, waart zij als schip rond in mijn hersenpan: redding gehuld in nevels van de dag.…

verlaat mijn strot terwijl Camila in de hoek naast het bed met een komodovaraan ligt te paren en de stank van het beest de kamer vult Drink je wijn en denk niet aan de morgen word je wakker naast een nest vol padden met tieten en dijen of staat ze haar eigen eieren te bakken Ik kook wel vaker in mijn eigen brouwsel verdorven is de vrees voor je hersenpan…

Mijn brein leest boeken Mijn lichaam eet koeken Twee gescheiden werelden Komen zich niet bij elkaar melden Deze Windows kraakt mijn hersenpan Literatuur is iets wat ik niet aan kan Deze lerares is des duivels over mij Met mijn cijfer zijn wij beiden niet blij Engels is een geweldige taal Maar literatuur is echt een kwaal Deze toets kan…