Alle inzendingen over herwonnen

in de nacht jouw woorden verdwijnen langzaam uit het geheugen, lachwekkend misschien maar de somberheid doet me dwalen ik volg de duisterweg naar heimwee waar nachtbloemen wiegen in herinnering en misschien schrijf ik je nog een lange brief over hoe fijn het was samen in het liefdesbed wanneer herinneringen dreigen te vervagen en ik jouw herwonnen…

nog niet tegen elke prijs Aan het eind van moezijn, van opgeklommen jaren Van verwilderd bederf en doorvlochten angsten Blijven lege tafels en stoelen over Die in ultiem samenzijn stof vergaren In de verte van de uithoek, op de grens van het bestaan Langs de randen van zichtbaar licht Opgehelderd als eindelijk begrepen verlangen Blijft herwonnen…

We kunnen dan marsepeinen wortelen eten zo zal het herwonnen wintervet ons weer beschermen. We zullen de aarde misschien kunnen laten afkoelen met bar koude winterdagen. Ik ben er klaar voor en u ook?…

De Maas blijft doorstromen, het water gaat haar eigen gang keert een laag zelfbeeld om naar herwonnen kracht.. Ik zie trotse schippers en hun historische boten In de oude haven liggen, masten vol scheepstouw dragen een collectief lichtsnoer doen het erfgoed belichten, verenigd met Rotterdam..…

De Maas blijft doorstromen, het water gaat haar eigen gang keert een laag zelfbeeld om naar herwonnen kracht.. Ik zie trotse schippers en hun historische boten In de oude haven liggen, masten vol scheepstouw dragen een collectief lichtsnoer doen het erfgoed belichten, verenigd Rotterdam..…

Terwijl het strand, veroverd door de eb, natuurlijk door de vloed herwonnen wordt en allengs tot de helft wordt ingekort ervaar ik weer wat ik ervaren heb: een kleine jongen ben ik met een schep, hernekkig vechtend voor een wankel fort totdat het weldra toch is ingestort - de zee geeft op het laatst de volle mep; een klap, die onafwendbaar…

zoek naar het antwoord op talloze vragen hij zal zich wassen in het woeligste water zuiveren met zout uit de diepste meren luisteren naar het kristalhelder geklater als hij stroomafwaarts drijft op eigen veren vrij van verleden vracht en volkomen naakt valt de eerste dag uit de wijkende nacht wanneer zijn ziel gelouterd ontwaakt ontkiemt herwonnen…

Terwijl het strand, veroverd door de eb, Natuurlijk door de vloed herwonnen wordt En allengs tot de helft wordt ingekort Ervaar ik weer wat ik ervaren heb: Een kleine jongen ben ik met een schep, Hardnekkig vechtend voor een wankel fort Totdat het weldra toch is ingestort - De zee geeft op het laatst de volle mep, Een klap die onafwendbaar…

ik heb je pas aangesproken in je tweede leven toen je het eerste vergeven had in herwonnen vrijheid waar woorden de muziek kleurden zinnen de melodie gestalte gaven in een zich steeds vernieuwend refrein dat zong van zon zomer en warme liefde om net als regen en kou weer immens van te genieten recht uit de hemel in samen…

talrijke zandkorrels masseren haar voeten vergezellen haar op weg naar het morgenlicht om samen een nieuwe dag te begroeten herinneringen in reeds gelopen sporen galopperen gegriefd het verleden voorbij nog eenmaal kijkt zij om, de schaduw verloren wandelen dromen en nachtmerrie zij aan zij nimmermeer kunnen zij haar rust verstoren helder herwonnen…

Met koude stralen tot diep in de nerven; of een thermisch bad dat soms een glorie doet verwerven; zet de waterwerking een lichaam aan tot een herstel dat de kracht opwekt van een herwonnen vitaliteit. Wanneer het water op het hele lichaam inwerkt en de zieke mens op zijn gezondheid voorbereidt.…

de spiegel van de ziel toont de hel van het leven nochtans hoor en zie ik jouw lach alle dagen opnieuw stelt de kalender talloze vragen gescheurde dagen kunnen nimmer meer geven de uren van de tijd zullen gedachten weven stapvoets, steeds langzamer, eindelijk gedragen om die laatste onbegrensde sprong te wagen wil jij de herwonnen vrijheid…

Huivert de schaduw van een kaars waarvan de hoop blijft branden, symboliek van de vertraagde werkelijkheid, waarvan niet te winnen of te verliezen valt, plukt de zoetste vrucht uit de bron van acceptatie in een herwonnen stilte, voer voor psychologen, maar het blijft wrang en zuur, ik vlucht weer in mijn mooiste uur.…

mijnheer de jong volgden er vele van bittere verwijten machteloos verdriet een uitzichtloze geketende toekomst levenslang afhankelijk van zijn naasten ze koesteren zijn grote boerenknuisten die beschonken over de etenstafel zwalken ondersteunen zijn lijf eens zo beresterk sluiten hem in hun hart hij heeft namelijk maar 1 handicap met z’n herwonnen…

angstig sluipend heengegaan dan veranderd weer onverwacht snel dit neerslachtig angstig beeld als een penseelstreek vrolijk fel levendigheid in vieve kleur toedeelt de scheur die leven droefheid gaf gelijmd nieuwe vreugde bedeeld neerslag verdwijnt op golvende slag gevoel rijst minder misdeeld en duizend regels vormen een millet van herwonnen…

Met blijven geloven en met plezier en diep hopen op liefde en herwonnen kracht: in God en zijn altijd durende bijstand.…

Lentetijd tropische kalendertijd Springtij Schrikkeldag Het jaar dat langer wordt De lente die op zich wacht Weekdieren Rustgetijden weekenden inluiden Schrikkeldag weekdagnamen doen opschuiven Donderspreuken bliksems geplensde regendruppels in tropische stormen tijd verstommen voor en najaarstormen herbronnen houdgreep herwonnen…

daar, waar dromen najagend met ambitie, inzet en overtuiging sturend op resultaat nieuw land wordt herwonnen uit het flevo waar inventief ontwerpen en gebundelde energie geworteld in de kunst van samenspel geïnspireerd door de passie van makers weids en krachtig als haar molenwieken hefbomen zijn voor bouwen met toekomst waar opgroeien…

Zijden kousen met glitter omspannen stijve kuiten, levergevlekte handen glijden langs volvette uitgezakte heupen bijeen gepropt in een baleingetrokken korset Dikke roodgeplamuurde lippen ontploffen in het aangezicht van vermeende herwonnen jeugd uit een mondhoek drupt ongemerkt een kwijltje controleloos over een dikbesmeurde kin, glanzend…

dan misschien wel dieren maar ik ben een nette vrouw ik stel prijs op goede manieren en verwacht die ook van jou het varken keek verbaasd omhoog en zei: ik heb geen trek meer genoeg van dit moraalbetoog en legde zijn bestek neer zo eindigde de maaltijd die zo hoopvol was begonnen de zwaan was nu een vriend kwijt maar had wel haar eer herwonnen…

Ik weet nog hoe alles toen mooi begon, in elkaars armen, reikend tot de horizon, liefde met passie in zeldzame overvloed, herwonnen onvermoeide levensmoed. Maar we wisten beidden, er komt een tijd, moeilijk en zwaar, een harde tweestrijd, vlinders stierven langzaam in mijn buik, ik verloor al mijn zorgenloos kleurgebruik.…

Hij schonk dit volk het boek "Een land van bier en vrouwen", en zo herwonnen zij hun eer. Ja, hij had ambitie, maar nu ligt hij koud en stil. Brutus weet het beter dan ik:, hij is bezweken aan een overdosis dolken, nog voor zijn grote werk werd volbracht.…