9491 resultaten.
In-zicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 129 Leven dat gedragen wordt
Door draden gesponnen in
Het spanningsveld van
Licht en donker,
Van aantrekken en afstoten,
Van er totaal door omgeven zijn,
Van opgaan in het licht,
Of onder te gaan in het donker,
Dunne grens van waarheid
Die schuurt, een beetje wrang is,
Maar wel raakt aan de werkelijkheid…
Hollandse winter...
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 853 Schrale winden, snerpende kou,
oostenwind schuurt het vlakke land,
rijping op koestige wilgen,
glazige lagen op waterschap,
landschap in sneeuwjacht,
wazige contouren van huizen en kerken,
in het vierde jaargetijde,
van een echte winter in holland...…
Licht
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 248 pril licht
schuurt speels
met schaduw over stenen
zelfs de lantaarn
al gebogen
in de nacht
toont ook nu bescheiden
op het toneel
van de opkomende zon
de rust van de ochtend
is voelbaar aanwezig
mijn eerste as smeult nog na
als wierook van vroege aarde…
2008 na Christus
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.033 ijzig giert de wind
door stadse straten
afval schuurt langs muren
verdwijnt uit het zicht van
gedoofde winkelramen
een dakloze vrouw
ziet met lede ogen
de geest haar fles verlaten
verbogen, schuifelt ze
door stadse straten
zal er nog plaats zijn voor haar?…
heupgewiegde tijd
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 303 Het gedicht
krijgt een gezicht
op muren
van eeuwen
schreeuwen
onder oude lagen
op te graven
bericht
slijpt, schuurt, tast
zoekt het contouren
van de wondere
heupgewiegde tijd
harde zetels
staan op wacht
bij fresco's
oogstrelend zacht.…
Voorbij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 186 Wind schuurt langs muren.
Melancholie is hartzeer,
maar heelt, als alle wonden…
Papieren amitie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 zijn het regendruppels
die de wangen kussen
zelfs na al die tijd
tekent donkerte zichtbaar
ook al ken ik jou (zo lang)
ken je mij nog altijd niet
het zijn schuurt
met het opgaan in de mist
geruisloos dat dan weer wel
al verdrinkt het hart
iedere nacht opnieuw
onder vers ingestopte lakens…
Cold turkey...
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 417 Ik draai, ik woel,
mijn huid schuurt
langs mijn coltrui.
Ik wil de zon weer zien
en voelen op mijn vel,
ik mis haar warmte...
haar straling zo prikkelend
verkwikkend en fel...
ik mis haar echt.
Ik heb afkickverschijnselen;
"Cold Turkey", weet je wel...…
de storm
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 692 Het stormt in mijn ziel
De wind huilt
Mijn romp schuurt
Het zout maakt rauw de huid
Regen klettert in mijn hoofd
Striemende gedachten
En het hart klampt zich wanhopig vast
Voor de volgende golf
Mijn olielamp knarst en flikkert
Maar blijft zichtbaar
In de donkerste uren…
je jokken
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 232 je jokken plaagt mij nu steeds vaker
als was een vulling uit een kies
mijn tong schuurt bij jouw praatjes
langs de scherpe kant van een verlies
je fopperij bezorgt mij kerven
snijdt dieper naar de tijd verstrijkt
vanaf vandaag vul ik het in als veinzerij
gaaf voelt toch anders dan de gaatjes…
Save Our Souls
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 130 Mijn ogen morsen tranen
totdat de rem is bedrogen
zoetjes zwevend in wolkjes slaap
ook al snijdt het scherpe riet
Mee die seinen beschijnen ons
met Het Licht in donkere dagen
Mijn grijze stopverf draait toeren
Een vermorzelende molensteen
Veel te veel pijn schuurt
veel te veel vragen draaien…
Hamvraag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 95 toch gloort een blauwe weide
schuurt een lichtzon tegen wimpers aan
verdrinkt een voorland in zwevend water
langs opwaartse krullen in een soort van hemel
ruimen paarse verten rond open ogen
zo ontvankelijk voor een kleine hommage
groots tegelijk
en wijzen wolken de weg?…
Zandvogel
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 227 Wind dreigt storm
traant ogen overvol
bomen worden oud
de natuur lijkt dol
Zand stuift in ‘t rond
vult knarsend monden
verduistert het licht
schuurt verse wonden
Daar staat hij pal
rug tegen de muur
neus in het zand
struisvogelnatuur…
st-jean-de-monts
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.381 links van mij de golven
rechts van mij
bedolven onder zand
de krant van dagen terug
boven mij de meeuwen
onder mij
het eeuwenoude land
het strand schuurt zacht mijn rug
achter mij de jaren
voor mij
jouw haren in de wind
verblindt de zon mijn ogen
van mij is de kust
in mij
heerst er rust en vindt
het kind zijn schat en zijn vermogen…
Passie
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 361 Zout ben je zeker
en wonden zijn talrijk
sommige passie kruipt op vijf poten
en schuurt zijn buik over de vloer
Is je buik zout?
Ja, zout is je liefde zeker
Wil je het werkelijk weten?
Stoicijnen bereiden hun eten met zout
Honden likken hun wonden.
Wil je het werkelijk weten?…
Achttien
hartenkreet
3.0 met 25 stemmen 11.322 Je staat daar erg te pronken
met je jonge, sterke vleugels
naar de vrijheid fel te lonken
Je wilt springen en gaan vliegen
en je laten drijven op een onbekende wind
maar je blijft nog even wiegen
bang dat je de richting niet meer vindt
Spring maar, vlieg maar
oefen rond het nest
het is nog in de buurt
als je een vleugel schuurt…
De Reis
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.295 De reis die je wilt maken
schuurt nu al door mijn hart
ik wil hem kunnen staken
want we staan pas aan de start
Zodra het gaat gebeuren
neemt de liefste me wat af
liever wil ik niet zo zeuren
maar liever nu dan achteraf
Kunnen missen kan ik niet
wel voel ik al de pijn
want in godsnaam lieve Laura
hoe leef ik mijn leven verder
als jij…
Wending
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 708 Verdwijnt het in
sluierende zandgordijnen
vergaat het langs het strand
schuurt het witte zand
van de getijden
de machteloze hand
aan de horizon van
kalkstenen muren
druipt vloeibaar zout
staan bloedkoralen
pilaren geëtst in houtskool
kerven naalden
waaien wimpels tot tenten uiteen
in onzichtbare namen.…
BOSTRIP
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 haiku
Ik fiets steeds verder;
het wiel piept en schuurt. Kapot?
Regenjastouwtje!
haiku
Dode berken staan
kaal, rechtop, hebben nog steeds
hun opbeurend wit.
tanka
Rondkui'ren, waar eens
die jeugdherberg blijdschap gaf,
alleen nog bomen,
bloemen en moerasjes zijn:
welbewust _ droef genieten.…
Rode tranen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 882 Een streep van glas
schuurt kraters in haar broze wang
de schittering van een parel
in het donkere hart
is bang
van allang gebroken
zijn
de schreeuw naar de hemel
die slechts stilte vangt
dwalingen naar ergens
de haat in het huis van leugens
dwingt te sterven
achter deze ogen
achter het licht
de dood in het glas
een roos van…
Als ringen krimpen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 langzaam schuurt
de wind langs mijn vel
het drijft de warmte weg
dat gaat alsmaar door
zo weet ik wel
het droogt de huid
niet nieuw als ik dat zeg
en verzucht soms
mijn adem op een ruit
zeker, de nieuwe lente
openbaart zich telkens weer
in het voorjaar, of bij toeval
soms nog een andere keer
toch is de piramide onverbiddelijk
de weg…
Despondent
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 110 dorst naar droogte is dodelijk geduldig
in het gehemelte van bergen en dalen
de stroom passeert schaamheden bij herhaling
vervalt tot laagte en vlakte
schuurt oevers, verzandt binnenste bochten
eindeloos en voorspelbaar in fasen
gebogen langs ontblote patronen
met sleepsporen in lichtvoetige modder
achtergelaten tijdens keren en dwalen…
de overkant
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 123 behoedzaam haalt ze
haar beminde uit de kist
onder het zingen van
eeuwenoude zangrituelen
ze wast en balsemt hem
trekt hem nieuwe kleren
aan teder borstelt ze
het haar
ze zingt voor hem
bindt nieuwe wikkels
om hem heen ze
schuurt en beitst zijn kist
ze heeft zijn geest
teruggehaald geen
vaarwel voor geliefden
die nog samen…
versterven
netgedicht
3.0 met 48 stemmen 1.492 wat is het toch
dat in mij zo
dreigt weg te vloeien
ligt er misschien
een voortschrijdende
onthechting te broeien
of verlies ik de wereld uit het oog
alwaar in de gejaagde mallemolen
het steigerend paard mij afwerpt
om mij, in wat nog rest aan adem,
even rond te laten dolen
schuurt de tijd soms aan het stof
dat over mijn beleving…
Rafelt randen
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 86 blauw schuurt
voorzichtig
de witte
wereld open
rafelt randen
die vrij zicht
nog enigszins
belemmeren
maar vlot
oplossen
onder een al
warm zonnetje
waar blauw
universele kou
spiegelt uit het
absolute nulpunt
beweging
langzaam stopt
en inertie de
overhand krijgt
doordat energie
van atomen
niet meer in
trilling kan…
In een pikante styling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 502 door een overvloed
aan zon
zijn de kleren uitgegaan
het wit
staat aangedaan
onwennig in het volle licht
niet bloot
maar in bedekte termen
zijn borst en schoot verhuld
opgeleukt
in een pikante styling
lacht het laatste restje deugd
zand schuurt met textiel
de tere rode huid en eindelijk
gaat ook het één na laatste bolwerk uit…
Lichaamstaal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 ik volg de sporen in denkbeeldige sneeuw
of zijn het mijn stappen, doch onbetreden
wat ik onthouden moest, ben ik ook al vergeten
want wat ik wist, is te lang geleden
ik heb blinde muren opgetrokken
om kilte te weren die schuurt als zand
ik hou mezelf een universum voor
parallel, en ik sta aan de andere kant
ik luister naar mijn adem
die…
masque
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 89 dit gezicht verstopt zich
niet alleen geloken ogen
als waarheid achter deuren ligt
waar dood al heeft gewogen
het verzet schuurt
tegen gas, de galbult van de nazi’s
in hun jeuk om wat zo anders was,
dan levitaties van gevoel
voor even veilig voor verraad
maar kwaad is al geschied
de vijand ziet jouw angsten niet
maar slechts een masker…
Spiegel theatraal
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 380 wanneer jouw
stalen plaat
weer kilte praat
de kou met
blauwe lassen
niet te dichten is
open ik witheet
brand warmte in je ziel
omdat ik voor je viel
je roest in veel vergeten
toch schuurt de liefde
altijd weer het samen weten
glans maar staal spiegel
theatraal mijn blauwe lassen
zullen naadloos op jou passen…
maart krult zijn staart
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 398 compact en doorschijnend paars
kruipen omhoog uit bloembakken
handmatig schuurt iemand houtwerk
ik hoor een stofzuiger
en lees Zomerhitte
gisteren waren hier vrienden
een hand met zeven vingers
de open palm ontving
en liet weer gaan
lang geslapen vandaag totdat
er iemand riep: Lekker he?…