inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.522):

Als ringen krimpen

langzaam schuurt
de wind langs mijn vel
het drijft de warmte weg
dat gaat alsmaar door
zo weet ik wel
het droogt de huid
niet nieuw als ik dat zeg
en verzucht soms
mijn adem op een ruit

zeker, de nieuwe lente
openbaart zich telkens weer
in het voorjaar, of bij toeval
soms nog een andere keer
toch is de piramide onverbiddelijk
de weg versmalt verder naar boven,
ook de overgaven nemen toe in getal

ze gaan over in
momenten van momenten
en liggen dieper achter de horizon
uiten zich in verwondering
ze ontspringen uit een diepere bron en
blijven soms houdbaar in de herinnering

langzaam schuurt
de wind langs mijn vel
ook opdat ik dan minder
over verwachtingen vertel

zo is dat, met de gestage hinder,
totdat ik enkel, geheel alleen
en zover het geheugen reikt
gister nog bij vandaag optel
tot aan de roep van de blauwe vlinder


Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 2 april 2018


Geplaatst in de categorie: spiritueel

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 108

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
elze
Datum:
2 april 2018
een weldaad voor het oog om dit te lezen Hans, wauw

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)