25158 resultaten.
Heet
snelsonnet
3.0 met 32 stemmen 2.852 Zo'n twee jaar terug, u zult het nog wel weten
De warmste februaridag van 't jaar
Toen kusten twee stuks royalty elkaar
En werd meteen een hittegolf gemeten
De tijden zijn verhard - we moeten door
En pram van Janet voor een nieuw record!…
gevoelloos
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 406 als je geen muren meer ziet staan
er gewoonweg doorheen loopt
het je ook geen pijn meer doet
en op weg naar de volgende
je zonder enige zichtbare emotie
het stof van je verharde lijf klopt
dan is het wachten op die laatste muur
die je eigen afbrokkelen zichtbaar zal maken
het puin dat rest is voor de achterblijvers…
flegmatisch
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 160 vriesrot
verhard mijn woorden
knoken pijnigende kou
neemt bezit over
mijn bevroren vijver
sluit hermetisch
in kout
het gevrorene breekbaar
gure ijzige kille
haast frigide gedachten
monden wakkerig uit
in rillende zinnen
die warmte zoeken…
De stillende pijn
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 383 Slechts één kus verwijderd
van onze droom
ben ik
ontsnapt
aan verharde grond
om je mond
te stillen
heb ik
verslikt
en verzwegen
slechts één lief verwijderd
van de hemel
dacht ik
met liefde
de pijn
te doden
maar
slechts in één adem
heeft de dood
mijn liefde
gepijnigd…
Met Nana naar de grote stad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Met Nana naar de grote stad
het vertaalmondje in ons oor
'Mignoter et manger, pipi, caca
dodo', we verstaan alles
dat toeristen hier komen doen
'Hartstikke gemakkelijk hè?'
zucht ze voldaan likkend
aan een regenboogijsje
Vermoeiend ongemakkelijk
denk ik, al die mensen
daar hoor ik niet bij
'Oma vind jij ook niet:
grote mensen zijn…
[ Lezend in boeken ]
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 37 Lezend in boeken
vlieg je overal binnen --
totaal onzichtbaar.…
De artritis provocatus van Rita
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 464 zij is een wrange mantelmeid
praat niet op haar in over openheid
zij wil geen schaduw om zich heen
laat haar kruisbestuiven, maar pas
op voor verharde vuisten onder haar werveljas
sluipende artrose verstild, heel gemeen
nu haar mantelwol terug naar de natuur gaat
pluisbestuiving nieuw leven toelaat
blaast de naakte meid, alleen
.…
Ontzet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 186 In de krochten van je ziel
Door leed en pijn verhard
Woelen onrustig je geheimen
Verduisteren je bloedend hart
Het harnas verroest door tranen
Sijpelt het verdriet door de muur
Je vesting zal snel vallen
En verteren door het vuur
Het vuur van je verlangen
Dat iemand je echt kent
Die je dan zal omarmen
Om wie je werkelijk bent…
verbonden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 121 in de ijskelder verzaagt hij
gruwelijk, grote ijsblokken
tot wonderlijke leguanen
en zeeschildpadden
het ijs, verhard verzet,
te trots om neer te gaan,
geeft zich verbeten over
aan de verbeelding
verstilde fauna van spookachtige,
melancholieke schoonheid
ontvouwing van het verhaal
buiten stroomt het overweldigende,
onophoudelijke…
In weerkaats
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 94 ik zag je
dansen op
de zwarte
lijn die de
gouden glans
als schaduw had
alleen je ogen
twinkelden
in weerkaats
het ongeziene
priemden stralen
zonder eind
met jouw
pirouettes
bouwde licht
zijn cirkels
in piramides
tot de hemel
waar zij
in ontmoeten
het sterrenlicht
begroetten
in de blauw-
gouden kleur
die zonder
zwarte…
Memento (N.a.v. de aanslagen in België op 22-03-2016)
gedicht
2.0 met 2 stemmen 1.723 Woorden lijken te breken,
op de barricades van terreur,
lijken te verdwijnen,
in de vuurmonden van semi-automatische geweren.
Woorden dreigen te vervallen,
tot een allesvernietigende kracht,
klaar om de aarde verschroeid te maken,
onbruikbaar voor verder leven.
Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd?
maar Die had enkel gezwegen,
slechts…
Zingend hart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 51 komt nadert mij
met liefdevolle aandacht
wie lezen kan en wil
't zingend hart
in vreugd en smart
dat schone druppels vangen mag
och zie de sombere
bossen
waarom de ranke bomen zwiepen
de vijver bedekt met
mos en waterlelies
in koele gouden dagen
van juichend welbehagen
de stille ongerepte
plekken dat mij rukt uit
bange overheersing…
de offergave
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 81 de boterlampen
verbannen de duisternis
enig in haar soort…
Avond….
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 51 Een kleurrijk afscheid
van de dag.
Kaal de bomen, het
zicht steeds meer.
De wind houdt nog steeds aan
er lijkt geen einde aan te komen.…
Trauma
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 4.925 het overnamen
Aan het eind van het diffuse
Zien je gesloten ogen licht
Geluiden klinken harder
Vormen het schrille tegenwicht
Het moment van niet ademen
Is maar even, maar duurt een eeuw
Als je van je bron wordt afgesneden
Begint je leven met een schreeuw…
VAN NACHT NAAR DAG
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 117 Omhuld door versnipperd, mild schijnend licht,
geeft hij geborgenheid aan het stadshart.
Die glanzende druipsteenzuil vorst en tart
het verre duister, dat soms twinkelt of weerlicht,
houdt zijn spitse top krachtig opgericht
naar het hoge grottendak, ijl - nooit verhard.…
Het kofschip is zinkende
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 109 De avond mankt onder een naakte
deken zorgen liggen stil
in de hartslag van het heden de
dood wiedt het zicht door de patrijspoort
en verkleint het zuchten naar waarheid
Half staat het licht te pruttelen in
de komende ondergang van verdwijnende
wanen, doch het restant snijdt het andere
deel door jaren die geleefd blijken te zijn
Het…
En zag ik niet dat kind onder de treurwilg huilen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 42 de draden zijn verward
het zonlicht schijnt de straten binnen
en zag ik niet dat kind
onder de treurwilg huilen in de avondwind; dan
zei ik niet
kom; geef me je hand; en zag ik niet dat om haar hoofd
een overvloed van licht…
Dromen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.012 of word ik bitter, door het leven verhard…
Naast mij
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.289 Voor Hennie
Een kleine zestig jaar
Ben je met me meegefietst
Op het verharde zandpad
Van ons leven - pad
Waaraan we geboren werden
En dat we levenslang met
Ons mee zouden dragen -
En ook al heb ik je
Nu moeten laten gaan
En weet ik dat jouw
Lichaam er niet meer is
Merk ik dat ik jouw
Schaduw naast mij nu al
Zo ontzettend…
Breekbare morgen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 199 het beeld verstoren
schier onaantastbaar
leek de schijn van veiligheid
tot de dag van Murphy aanbrak
genadeloos het besef doordrong
hoe kwetsbaar het leven is
hoe dankbaar je zou moeten zijn
met het grijpbare geluk
van de onberekenbare morgen
die soms moeilijk bereikbaar is
maar toch altijd kansen biedt
voor wie open staat
zonder verhard…
Strijklicht over Noord-Beveland
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 173 Bezoekers volgen gericht
de voetdruk naar beleving,
vormtaal spreekt in Zeelands licht.…
Onbeantwoord
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 201 Haar kus verliet de rode lippen
hoopvol meegevoerd in de wind
zoekend naar een innige liefde
om in tederheid te worden bemind
Maar die dwalende kus bleef zoekende
verdroogde lippen vielen verhard uiteen
zij ontving nooit de liefdevolle rode rozen
slechts een roos gebeiteld in haar steen
Zij had en gaf veel liefde…
Hij zag het licht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 486 Hij zag het licht
Zij zag het ook
Tot hij het knopje
Ineens bewoog
Lopend in donker
Viel ze over iets heen
Maakte ravage
Deed pijn aan haar been
Licht werd aangeknipt
Man zegt; wat nu
Zij zegt; ik lig op de grond
Wel sodeju
Het licht is die nacht
Niet weer uitgegaan
Zij was bang
Opnieuw onderuit te gaan
De blauwe plekken …
ROT OP
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.104 Raak de geest
schop de taal
trap de liefde
verkracht verbaal
kijk opzij
zie geen ogen
donder geluk
ongelogen
pleur de zin
scheur en stoot
trap de liefde
in de goot
het hart
verward
verloren
verhard
geloven
in blind
beminnen
rot op
ga wat anders
verzinnen…
Reliëf
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 502 beelden
ze zijn toch van steen
waarom huil ik dan
en beweeg onzichtbaar mijn lippen
ik weet dat je er nog bent
want jouw geur van gezwollen aders
beitelt mijn hand tot een vuist
in mijn schoot brokkelen ogen
tot onherkenbare resten
van eens geprevelde gebeden
mijn lichaam stil en koud
leeg en kleurloos verhard
verzwegen tot steen…
Sporen
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 490 Verkleurd blad
vochtig groen mos
talloos gesponnen webben
en
in grauwgroen uitgewoekerd graspad
een diepgetrokken
glad glanzend modderspoor
doorgelopen over verhard pad
en
in een smalle net uitgebaggerde
rechte sloot
zwemt een eenzame woerd
onwennig rond
sporen van vertrokken zomer
-van een nieuwe herfst!…
Japanse kers
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 212 ik was er onderdoor gelopen
haar uitgestrekte naaktheid liet ze, maar
haar stam droeg water
ik zag hoe schors zich vormde, tot het
grillige verloop van takken die ze
zweven liet
uiteinden zwollen
als tepels, door winterkou verhard
daaronder groeide lente
waar de magere dag mijn lijf verdraagt
verdraag ik zelf het wegen
van haar witte…
Gij zegt mij, vriend...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.139 Gij zegt mij, vriend: 'o spreek uw lijdend hart
in schoonheid uit, die licht uw lijden stilt:
de stem der goudgelokte muze trilt
met dubble glorie op de snaar der smart.'
Maar kent gij onrecht, waarbij 't hart verkilt,
zo diep wraakroepend dat men, 't oog verstard
voor immer, wars van troost, in haat verhard,
stom voor het noodlot staat…
Ver weg van jou
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.651 een lange weg
weet niet waar naar toe
ben gewoon ingestapt
in een geel monster
een lange weg
wie zegt me waar het mij brengt
want ik durf niet te kijken
door de verharde onzichtbaarheid
een lange weg
ver weg van jou
stapte in het monster met m'n ogen dicht
het bracht me naar een plek
ver weg van jou…