Alle inzendingen over hijgend

Ik kan staren en al uw licht vergaren, ik kan liggen neder, 'n geblazen veder, hijgend, hijgend om u, ik kan mij wassen diep in plassen, ik kan hoog opdrinken uw hoog uitblinken, uw vlammen luw. Een rode roos staat voor mijn slaap zie hoe somber, bloed in mijn slaap, een droom als amber, in rode zeedroom, ik blanker kaap.…

Terwijl in tijd het koude lichaam stolt tot lijk neem ik voor eeuwig afscheid van de dode naast de kist prijkt een oude foto welke lijkt ten allen tijde leven- diger dan de dode wiens vingers blauw gebogen zijn tot een misleidend vredig tafereel vroom gevouwen handen die de dood omvatten alsof niet elke laatste ademtocht een hijgend…

Terwijl de wind de wolken telt Schreeuwen schapen om verloren momenten Rollende donder Een hijgende horizon wacht even Maar rent toch verder door de regenboog God leeft Het hart klopt sneller dan rijen regendruppels Niet luisterend naar lege verre vergetelheid Liefde Kogels ketsen af tegen verre oorden Maar het zuivere zien geeft ze…

gesponnen in een oud en stoffig verleden openbaart onder luide weeën een vergezicht bolle waterogen in slierten gespannen tussen daken van stilte vliegende bacillen van azuurblauw gehuld in grijze nevel als vruchtwater van ouderdom gestold braakselmassief in druipende grotten verborgen maar stinkend opkruipend in fluwelen gangen onder een hijgende…

gesponnen in een oud en stoffig verleden openbaart onder luide weeën een vergezicht bolle waterogen in slierten gespannen tussen daken van stilte vliegende bacillen van azuurblauw gehuld in grijze nevel als vruchtwater van ouderdom gestold braakselmassief in druipende grotten verborgen maar stinkend opkruipend in fluwelen gangen onder een hijgende…

Weinig is nodig zich open te gooien, hijgend, zijgend bloot te leggen wat hen letterlijk boeit... Eivol bolt hun boezem, de wereld moest eens weten hoe hun leven voelt: heel veel heet ineens POEZEE onnozele, truttige cultverhaaltjes in maximale rijmverpakking - Men weet zich niet meer te schamen.…

De onderaards zwarte verkoolde schuppen sputteren het hijgend haardvuur nieuwe hagel in Bombastisch rokende schouw kringelt nu de roetwalm naar de maan fluitend ronkende motor blaast nu het perron nieuw leven in Maar de oogkleppen zagen enkel ongeoorloofde vertraging en hij gaf levenslang het volle pond In zijn volgestouwde geest…

met nieuwsgierigheid keek ik ik heb je pijn gezien je angst je overgave ik heb je weg zien zinken in een onbekende zekerheid vol aandacht zag ik je stervende gezicht de verkramping en benauwdheid weggewist in een genadig zweven tussen leven en dood ik wist nu komt het de kalmte die je lichaam was de onrust geweken het hijgend ademen…

alle luchten waren blauw uren schreden voort in kerks groen de paden op met zachte demping spelden in gebroken witte knop oeverloze zwam het hoofd loodzwaar vol voos bezinksel stevens recht vooruit moe en klam een bord zei dit is natuur gevallen bomen gaan gewoon rotten er kwam een paard met mens voorbij soms een hijgende trimatleet…

Hijgend holden ze de wei door boterbloemen en papavers op de vlucht voor iets - zo leek het en een koe stond er gekliefd met bolle ogen aan de grond en keek hen na tot aan het water waar haar stalletje met hooi stond voor haar grazende gerief wat niet veel later door de boterlieven stiekem werd gediefd Ze waren zacht - de boterlieven en…

Insecten om de muil in dit mijn hijgend rijk waar hij mijn zon niet ondergaat totdat er rijp verschijnt en ratelpopulier en dwergberk branden als een braambos. Bij sneeuwstorm draven wij de trappen af de bloed bespatte ladder naar de omega. ------------------------------- uit: 'Boze wolven', 2002.…

.' Klauterend naar die uitspraken vinden wij hijgend hun hoge bankjes. Meanderen we naar St.Helen's Lane: exquise, Indiase hapjes! Morgen showt Swansea haar dieptes, baaitjes, strandjes, rotsformaties... Really - laat daar je gebeden maar los: alles ligt open, volkomen begrijpend - Light of Turner everywhere!…

Hijgend naar adem dook ik onder mijn anders zo trouwe automobiel, maar een krokodil beet in mijn opgezette wangen, die als drab ten prooi viel aan een doolziel, met rode oogjes giftig en klein.…

klanken van de gong het tellen is begonnen gezichten zijn nog jong ogen knipperen niet eens ze incasseren ongevraagd de dreunende geluiden die het discodansen vraagt blikken star gericht op verten die oneindig lijken rook verdampt het beetje zicht laserlicht om in te kijken woorden rappen zonder adem hijgend…

er zitten hoeken in de klanken van de gong het tellen is begonnen de gezichten zijn nog jong ogen knipperen niet eens ze incasseren ongevraagd de dreunende geluiden die het discodansen vraagt blikken star gericht op verten die oneindig lijken rook verdampt het beetje zicht laserlicht om uit te kijken woorden rappen zonder adem hijgend…

Wanneer vertoont de Liefde Zich op het allerschoonste, In 't hijgende verlangen, Of na het gul genieten? - Wij smaakten het genot reeds In de armen der verbeelding, Wanneer wij nog verlangen.…

Jouw ogen boren zich tot in mijn ziel Zetten mijn lijf totaal in brand Hijgend vraag ik mezelf af Wàt is er met mij aan de hand ?…

in het gemurmel van het onwaarschijnlijke lijk ik niet te bestaan maar tijd strekt zich uit op mijn huid als bewijs van betrouwbaarheid waterdicht plant zich voort met een te hevig, huizend hart hijgend onder blauw bedrukt, wegwaaiend in honger en liefde, almaar onderweg almaar en wellicht volkomen onoprecht - zouden wijzers dromen…

kracht niet het te bestijgen heftig trokken de paden doch mijn benen werkten tegen mijn adem ging over in zuchten poriën braken open en lieten hun tranen Cornwall, St, Michaels Mount Tintagel en King Arthur zwaaiden wenkten hoog en laag en ik kroop onder de blauwe lucht naar Lands End als bejaard knarsend wrak bereikte ik, als een hijgend…

Telkens als ik in jouw schaduw sta Voel ik de wind langs mijn oren ’t is alsof ik in een droom ontsta Krijg de vlagen niet van voren Vogels vliegen naar hartelust Hebben gele jasjes aan In een roes heb jij mij gekust Met de pijn is het gedaan Hijgend ren ik in jouw armen Een enorme drang bij jou te zijn Violen spelen klanken, warme, Voel…

Wat zit ze mij toch vreselijk te pushen Het is een hijgend hert waarop zij jaagt Ik kost veel geld, daarom word ik belaagd Wie neemt van haar gedrag eens een biopt? Ik dreig in zelfcompassie te verzuipen En word zodra ik mij weer kan bedruipen Hardhandig in een zorghotel gedropt…

stijgend wezen weg in langen loomen winterslaap Nu heft het rijzend licht des daags den dampen duidelijk voelbaar op beschijnt opnieuw de breede baan bedolven onder duisternis den langen looden wintertijd De schitt’ring van het lichte land de glans der hooge lentelucht de gouden zon met warme gloed verwekken nieuw den levenslust die hijgend…

Bekend en berucht als tocht der tochten, geliefd bij achteloze onervaren amateurs, berucht bij de ware profs op de fiets, stampend, dreunend, hijgend, verder niets. Meer dan 250 kilometer op de pedalen, heuvel op en heuvel af, eten, drinken, water halen, geen tijd om te recupereren, of geen kracht om te demarreren.…

Nimfen, bloemwit met groene haren vluchten in 't bos, hijgend, In de nevel de syrinx en op onze mond, week en dartel: Pans fluit. - ---------------------- uit: De boog (1917).…

Hijgend rennen moderne mensen mee. Wij dragen urenlang water naar de zee. Langzaam tikt onze innerlijke klok, volgens een verborgen programma. Dat programma geeft ons extra tijd. Tijd om uitgerust van start te gaan. Tijd om ons leven zelf te sturen. Tijd om aandachtig stil te staan. Bij dat prachtige verhaal.…

beste in de bittere realiteit van tegenwoordige kaalheid en koude vernielzucht Laat je ogen en oren niet verpesten door het gedrein van klein gespuis en semi hormonen opgedrongen en nooit stilstaande stelletjes die nauwelijks de puberteit ongeschonden zijn ontklommen Vergeet de schurftige honden en verenlatende verwilderde duiven hijgend…

zwaan: Mij heeft uit poel van dof, smartelijk leven Het stilgegroeide Godsgevoel geheven, Aardse gehechtheid heb ik weggedaan; Mijn vleugels zijn weer wit en waard te slaan In Brahman's licht; want wat van slijk bleef kleven, Met blijde tranen heb ik 't weggewreven: Nu mag, nu durf, nu kan, nu moet ik gaan, Ik die, uit angst van aarde, hijgend…

nu met elke gouden zon weer haar borsten komen onder mijn strelende hand ademtocht vol fijn zand alles bestrooiend met de liefde van nieuw leven haar zachte haar op trillende hellingen zichtbaar onder mijn ijle lichaam luid haar bonzend hart hoorbaar over mijn hijgende longen strelen haar vochtige tongen als de zon rood wordt strekt zij haar…

Vraag niet, waarom de roos zich heerlijk opent, En geurig bloeit bij zomerzonneschijn, Waarom de wind het kleinste blad doet trillen: Er is een stem, het groot heelal doorlopend, Die onverstaanbaar en onverklaard wil zijn, En toch de dorst van ’t hijgend hart kan stillen…

‘Is dit nu barens- nood, met hijgende gevaren tot aan de dood? Ik wist niet, dat een leven komen kon zo rood en bloedend, als een ondergaande zon.’ ‘Maar nu is dan verrezen dit verblijen, een heel zacht schreien, een heel klein wezen, dat aan mijn borst zich voeden kan, en dorst...’ ‘Een levend kindje werd mijn wens...…