Alle inzendingen over honden-DNA

Terwijl de hond van de buren aanslaat, gaat mijn mobiel waarvan net de batterij is opgeladen. Voor Obama op het ochtendjournaal heb ik even geen tijd. ‘Met mij.’…

In de verte blaft een hond. Dit gevoel ...…

parasols draaien rond, de hond likt aan een lolly en je ligt met een krant naast het zwembad, je bladert er doorheen, de wereld staat nog steeds in de brand en Michael Jackson is nog steeds dood.het is niet anders.-…

Als geslagen hond blijf je liggen opgekruld in de hoek waardoor het beeld vertekent jouw rekbaarheid beproefd stuwt tijd je gestaag voort ook al dunkt het vergeefs lonkt het dageraad tot op 'n kier zodat de zon naar binnen kriebelt en een heel ander licht over de zaak drapeert…

de zee schrijft rimpels in het zand de wind speelt ritselend met een krant witte zeilen schitteren gekleurd zonlicht de zee zucht en klotst haar geur vervliegt in de wind meegenomen door eeuwige meeuwen schelpen zwijgen nog steeds honden lopen achter hun fluitende bazen hier ben ik altijd thuis…

De last van het ouder worden Een klein facet Dat hoort bij het leven Zoals de dood, het einde Vaststaat als gegeven Het maakt de cirkel rond Zo logisch als je het objectief beziet Toch voelt het anders Begrijp ik niet Is het normaal of ongezond Zoveel onmacht, boosheid, pijn En vreselijk veel verdriet Bij het verlies van slechts een hond…

Het peilingbureau Peil.nl van Maurice de Hond had evenals andere peilingbureaus de plank behoorlijk misgeslagen bij de verkiezingen. ------------------------------------ Opiniepeilen doet Maurice gedegen, Alleen nu liep het danig uit de hand.…

gekooid en gekluisterd lamgeslagen vlagen van gedachten serviel en murw die geen uitweg weten gebeten honden vleugellammen die zich minzaam lieten knechten en nu vechten voor hun vrijheid en niet weten hoe zichzelf te ontsluiten buiten in de strakke lucht kijkt een koppel vogels licht meewarig met gespreide vleugels…

zand kriebelt tussen de tenen de zon omlijst de avond langzaam sijpelt 't nieuws dat er een vliegtuig uit de lucht geschoten is door mensen spelen in de zee, honden rennen langs de vloedlijn vol ongeloof herhalen de beelden zich terwijl de zon zich neerlegt in de oh zo kalme zee…

kijk goed, je hoort de pijpen van het orgel schuren en knarsen in een doffe hel van terughoudende grijze, vaal bruine tinten de angst in de ogen van de prooi voor de jager versplinterd vertrouwen het voortbestaan als vraagteken ergens blaffen de honden hij schreeuwt het uit het besef van de overvallen prooi een oceanische leegte…

Maar opgefokte honden, in bezit van laffe meesters, lopen nog steeds geketend aan hun lijn. Beseffen wij mensen eigenlijk wel, waarom vrije wolven huilen?…

het regent katten hier en daar een hond beestenweer is het weer ik maak een grote gele ronde zon van spiegels en lampen ik creëer ochtendmist zelfs het zonlicht breekt de bui het is warm werkelijk warm als ik baad in het aanzicht van mijn mooie onbeschrijflijke zon ik ben buiten als ik binnen ben stralend…

Ik zou sam hawkins Weer levensgroot willen zien Als na schooltijd Lessen in het gras Meester koolmees gaat voor Een klas met mussen Tussen de ballen Atlanta achterna rennen De rietlanden in In de volle zon Voorlangs de schoolramen Meeuwen en bootjes Mexicaanse hond Op de wereldontvanger Papa met koffie…

Ik begrijp papa niet maar meer dan hij mij en de wereld die niet zo klein is en niet zo simpel als hij haar ziet door een snorbril onder de wilde haren van zijn jonge pruik Ik wil meer dan wandelen met de hond kaas raspen, en thee bij mama, thee bij oma meer dan later zoete herinneringen…

Zo blij dat hier altijd slootjes met aan de kant wat bootjes, bossen met donker bebladerd pad boompjes die geel blad bewaren zwammen uit stammen vlammen wandelaars die groeten, praten, joggen, fietsen, hond uitlaten vaarten, waarin rode hemels, zwanen zwemmen Er een genieten van een luie zatermiddag is…

De wind wil niet liggen mijn hond luistert niet de kat komt binnen met een vogeltje in zijn bek Vandaag geen lotgenoot ontmoet alleen maar tegenliggers het regent windeieren onder water zingt een dolfijn De bloemen vallen uit het behang mijn goudvis schiet uit de kom de tijd slingert een bom niemand weet hoe laat het is.…

Het ideale gedicht: een met overleg gemorste groene plas verf Een gedicht ligt bij voorkeur in een drukke winkelstraat De een loopt hierheen de ander loopt daarheen en iedereen maakt groene voetstappen ----------------------------------------------------------------- Uit: 'Sorry dat ik het paard en de hond heb doodgeschoten'(2002…

Beetje egotripper spelen als een hond liep ik je na ja, dat ging mij goed vervelen ik loop je niet meer achterna... En dat helpt blijkbaar veel beter maar ik ben er overheen.... 'k mis je nog geen milimeter 't is een heel raar fenomeen…

al haar rondheid nodigt uit tot zitgemak tot blijven en dat zij weg kan gaan of rusten tegen mijn schouder aan, zacht en warm is denken achteraf elke dag probeert zij opnieuw mij te verlaten vind ik haar terug soms in het uur van de hond gromt zij mij aan met opgetrokken lippen zij bijt en ik verdrink in haar open mond…

Scherpe honden slaan aan in bruine mist.…

Zijn goudblonde lokken en knevel, Zijn geestvolle neus en mond, Zijn vergeetmijnietblik, zijn tenorstem En zijn New-Foundlandse hond, Ik moet er gedurig aan denken; Zelfs adem ik soms nog flauw De geur in van zijn sigaren. Hij kocht ze gewoonlijk bij BLAAUW. Ruik ik opnieuw die sigaren, Dan word ik eensklaps zo raar.…

. ______________________________________ ...in Brussel ontstond brand nadat een man probeerde zijn dode hond te cremeren op zijn barbecue...…

duinen wandelen niet stuiven wel af en aan pannen met winters riet in bekoorlijke dorheid met van dezen een knikje en haar hond likt je fleurt op door de mens die de ander aanziet met een glimp van vluchtige menselijkheid soms groet vreugde warm vaak ziet kilte of verdriet de ander niet op het smalle pad…

wie is de ‘men’ in het woord mening hoe zachtjes moet men tasten om in het duister de waarheid te vinden zoekt überhaupt iemand nog wie is de ‘we’ in het woord werkelijkheid wiens woord wordt gehoord wat zou ‘nooit meer’ zijn zonder ‘ooit weer’ wat staat tussen de regels geschreven bestaan er monsters in het meer voor wie blaffen honden eigenlijk…

er zijn geen monsters meer verslagen of op handen gedragen gemaskerde creaturen dansen rond het vuur dat passie heet schilden weren de vlammen as smeult in de aarde hier en daar blaft nog een hond de avonden zijn rustiger nu buiten dwalen de lantaarnpalen in het groene maanlicht ik hoor de echo van haar stappen ze is ver weg van huis…

ze staart naar mijn ogen aldoor als ik niet kijk glimlacht een heel verhaal gaat op in de verbeelding die opnieuw geboren lijkt wat tekent mijn mond die blijkbaar een verleden verraadt zij aait de hond die haar achterlaat met een lege schoot en keert in haar wereld terug hij die zij verwacht is vroegtijdig uitgeloot de pijn…

Rondom mij woekerden de rozen toen hij kwam sloegen ze als donkere sprookjes in mijn gevouwen handen dicht ik was gelukkig maar zonder schaamte bracht hij het lichaam waarin ik droomde als een diefstal aan het licht zijn schanddaad werd ontdekt en hij moest vluchten: buiten blafte een hond ik deed of ik sliep nog even streelden zijn…

ik wil hier beklijven door iets te schrijven waar men niet omheen kan want alleen dan weet ik zeker dat ik de beker tot op de laatste druppel leeg drink en daarna zink, de slaap vattend, "wel te rusten", naar een nivo waar de honden geen brood van lusten maar ja, jong geleerd weet je dat macht corrumpeert dank u voor de aandacht slaap…

Zoals een hond, verdrinkend in zijn redders handen bijt, bijt mijn gevoel de reddende gedachte, dat deze nood voorbij gaat en dat zulke nachten eenmaal weer zullen blussen in de tijd. Het eerst verdronkene is de verwachting, de hoop zieltoogt. Maar de herinnering vecht het hardnekkigst. Lieveling!…

de kinderen dansen kijk, ze zijn er weer een specht die tikt hun tijd voorbij de honden janken daar, in de hoek van deze grote tuin waar wij eens spraken ze zingen, ze springen raken de lente gevoelige antennes ik zie ze wel kinderen dansen tuin wacht ik wacht waar wij eens spraken…