Alle inzendingen over honden-DNA

had klanken geleerd in melodieën die raakten om van hen die ze hoorden betere mensen te maken speelde en zong zonder kind of kraai honden waren verdwenen of namen de benen droef werd het lied in tonen die vluchtten alsof de coupletten ook wilden rusten pas op het eind klonk diep in het dal een schamel geklap de siësta liep af…

Wegen uiteen Waarheen weet geen hond Met harten van steen Alles rustig aan het front. 13 november 2011…

aan wie ik allemaal niet dacht deze avond het is pijnlijk ik dacht aan iedereen het is volle maan in het park en de vijver rimpelt niet eens gedachten een paar zinnen zeg me wel te rusten en tot morgen een laatste blik een kus een omarming het park is mooi in het donker de honden blaffen, waarom blaffen ze nou ja…

weer klooster ik mijn eigen strand de uitgestoken hand liep in een ander ritme voor ons draaft de hond die vagebondt met alles wat ze vindt ons laatstgeboren kind alleen de golven horen onze woorden verbittering die zucht zout hangt in de lucht we zijn de boulevard weer opgegaan daar braken onze dromen of het goed zal komen…

Als ik blind zou worden, dan zou ik er ook wel komen, met of zonder hond. Ineens was daar die vrolijke zwaan, die mij met een hoge stem vriendelijk groette. Het was menselijker dan menselijk en het leek wel een sprookje. Nu weet ik zeker dat reïncarnatie inclusief het dierenrijk is.…

Maar waarheid is een al te makke hond, met wilde dieren loopt het liever rond. Het weet zich met de lezers aangedaan zonder hen was het niets, niet eens bestaan. Maar ’t vraagt nu het echte, de naakte huid, en ’t levend woord wordt vel en trom. Welaan: het maakt van haar in god en mens geluid.…

Het fieldlabfeest van 538 barst los De jacht op het Chasséveld is geopend Net als in Woodstock komen allen lopend Swing it out, geen hond is hier de klos Maar wat zegt Simons, de Politieboss Geen cao? Dan gaan wij allen staken En zullen, wat Depla ook zegt, niet waken Make love no war, ook op die Zwarte Cross...…

Zo tussen Apenheul en Berg en Bosch Laat ik een kudde witte pieten los Die zou ik ook een jachttrofeetje gunnen Met honden, paarden...alles gaat dan mee Bij Jachtslot Sint-Hubertus - op de thee Aldus Z.K.H. Willem A. van Buren Voor wie de jacht op 't Loo eeuwig mag duren...…

Maar kan zo’n school dan ook niet elke morgen Ons huis schoonmaken en de hond verzorgen? ________________________________________ ...ouders kunnen vanaf 1 januari 2007 een beroep doen op de scholen voor voor- en naschoolse opvang van hun kinderen...…

kon maken De oma van een vriendinnetje Mijn overgrootmoeder - te laat om haar te leren kennen Lotje, mijn cavia, tijdens de vakantie Mijn oma - zonder dat ik het wist Een vriend van mijn vriend - door vijf kogels De sigarenboer - door twee Een van mijn ooms De vrouw van een collega - net zo oud als ik Een collega - in haar slaap De hond…

met het verstrijken van de tijd moeten wij de tol betalen langzaam raak je alles kwijt eerst de tanden en de kiezen daarna ga je haar verliezen vroeger was het nog zo mooi keurig netjes in een plooi een oude hond ruikt uit z'n bek is derhalve niet in trek er zijn immers jonge zat nee jij hebt je tijd gehad…

Het is 'n blauwe donderdagavond aan de straat staat mijn vuilniszak niet alleen Op m'n gemak kijk ik dezelfde straat in als de kraaien Zij zitten alleen enkele rangen hoger op de nok van ons dak Bespieden als ik de wandelaar met zijn hond die nieuwsgierig snuffelt aan de zak driemaal raaien wat de vogels zullen doen…

De Harense kak is zéér bescheten ze blafte over honden met lange slagtanden zonder tuigen aan te brengen viel het mij op hoe zeer zij terug beet een kleine aangelijnde gedachte zo stond zij voor mij goed op haar strepen haar schapenvacht gleed vals beschamend van de schouders een naakte waarheid restte haar ware gedaante het wufte…

soms zoek ik naar de wereld om los te raken van het raam en de hond die luid blaft wanneer ik de dag vergeet ook het spreken met de maan, verdroogd op mijn knieën, zoals de bomen die in mijn slaap sterven omdat de wind niet durft te dromen en regen begraaft diep onder mijn kamer; halfdonker en dicht soms zoek ik…

Pyromaan zijn is mijn passie Ik zie graag dingen branden Brandt het niet, steek ik het aan Met lucifers jeukend in mijn handen Moet ik steeds mijn slag weer slaan Een huis, een pop, een vette hamster Mijn drang is niet te onderdrukken Zodat ik normen vaak vergeet Zelfs mijn hond stak ik pas aan Maar dat wilde niet goed lukken Terwijl het…

Onze hond is dood de vriendin, de liefste, de schat van allemaal. Het huis is leeg, de ziel er uit het hart van ons gezin. Hoe moet dat nou zo zonder haar ik weet het even niet. Want onze Shelley was uniek zij gaf altijd, en gaf en gaf... al haar liefde, steeds maar weer.…

voor de simpele van geest of is de stal de schuilkerk van het heden waar opstand wordt beleden acties worden voorbereid in het wollig niemandsland zonder enige morele verantwoordelijkheid bij zwarte schapen lichten ogen op door een alles verterend vuur zij kennen plaats en wachten op het uur de herder is gevallen in het veld honden…

Je taal bekoort klanken zo eigen-zinnig als heksenkinderen Je groene en rode luiken staren me aan vanuit witgekalkte huizen Rode baretten vertellen je verhaal terwijl ezels zwijgen en hier en daar een hond de schapen drijft Zoals de zon de schaduw van bittere jaren verjaagt en blauwe hortensia's de vrede verklaren aan wie jouw ziel…

Van alle dieren houd ik, maar een hond! Tot in mijn ruggenmerg snerpt scherp zijn blaf. Trouw uit karakterloosheid, sluw en laf. Tot in mijn keel ruik in zijn stand. Hij piest tegen elk ding, ellendeling verpieterde proleet, verslapte decadent die Barzoi heet.…

In het huis met duizend kamers hoort men alleen de doffe blaf van de zwarte hond de zangeres verloor haar stem en zwijgt in alle talen de poëet vangt tevergeefs de vervlogen woorden de beeldenstormer zit onthand vastgenageld aan de grond de gekooide vogel zwijgt gelaten en kijkt niet meer naar boven alles is een gerucht…

met een rugzak vol familie loopt zij vastberaden het strand op de hond danst ongedurig om haar heen zand stuift op ze ritst haar jas open en ontdoet zich van haar kleding even bibbert ze kijkt stoïcijns naar golven die dansen als door engelen gedragen loopt ze loodrecht op de zee af eindelijk voelt ze zich verlost en loopt…

letters zijn simpel aan elkaar geplakte bolletjes en streepjes met hier en daar een puntje, meer niet maar pas op een half rondje teveel bij een l en je noemt je lief een dief één keer een h vergeten en je bent een kannibaal - dag, ik .eet Hans - twee uitschieten in een dictee en hij krabde zijn hond wordt hij krabte zijn kond en dat is…

ze staat in diepe gedachten verzonken te kijken, in 't gras op de heuvel blik gericht op kudde schapen en een rappe zwart witte hond die de schapen kundig bijeendrijft terwijl regendruppels haar stilaan doorweken haren plakkerig kleven aan haar hoofd blijft ze in de regen staan als verdoofd raakt kennelijk op 't tafereel…

hij zich de god van zijn koninkrijk zich verjagen laat hij niet want in zijn lange leven is zijn wil de wet de dood sluipt naderbij hij voelt diens koude adem als hij ‘s nachts in bed ligt angstaanjagend klinkt zijn schreeuw als zijn uur gekomen is vechtend tot zijn laatste snik na de praal van de begrafenis mist alleen zijn hond…

Zo graag wilde hij herder worden Een kudde schapen rond z'n kuiten een trouwe hond die niet van z'n zijde week de schapen in toom De mooie droom van immer buiten in beweging, van lijf gezond Nu staat hij al jaren op de kansel z'n schapen..... aan de voeten... 'nooit koude' zoals in dezelfde droom.…

Achter het oog gezeten, opengezet op alles wat al gebeurd is, de bliksem waarmee de wimper het boek dichtslaat hoor hoe de roodstaart onzichtbaar zich in de bruidssluier opwindt en ontzeg het potlood het doodgaan de hond die opkijkt naar de verbazing zijn licht dat blind op iets nieuws wacht de boom waaruit langzaam een slang valt, steeds…

Honden lusten er geen brood van. Als paardenvoer is het veel te ruw. Katten zijn kritisch en kieskeurig. Het voedsel dat de media ons bieden is uitzonderlijk. Media willen ons doen geloven dat urgent nieuws de kern is van ons dagelijks bestaan. Ze hebben groot gelijk. Geef ze dat maar. Glimlach. Trek je er maar niets van aan.…

Ze knipt mijn haren voor de spiegel en weet nog van barmhartigheid haar handen werkzaam en lieflijk zoals zij was in die vroege tijd, toen wij als jonge wilde honden elkaar besmuikt verkenden. Wat waren wij toen ongeschonden. Haar ogen bleven weergaloos sprekend en zelfs beloken van het helderste groen.…

Een vermoeide god dooft het licht in het zwart blaffen honden Poseidon aardschudder van het eerste uur jaagt ons naar de ijskoude nacht Nu de ene steen tot de laatste van de andere valt gloeit onze huid van angst de mensen van de dag verdwijnen Waar komen we vandaan? Is er wel een vroeger geweest?…

even proeven van het lekkers in zijn mand en die braaf zijn krijgen nog een hand dan deelt hij koek en snoepjes uit en roept zijn honden toe: allé vooruit!…