De tiran is dood
in zijn luie stoel
waant hij zich de god
van zijn koninkrijk
zich verjagen laat hij niet
want in zijn lange leven
is zijn wil de wet
de dood sluipt naderbij
hij voelt diens koude adem
als hij ‘s nachts in bed ligt
angstaanjagend klinkt zijn schreeuw
als zijn uur gekomen is
vechtend tot zijn laatste snik
na de praal van de begrafenis
mist alleen zijn hond hem
iedereen is opgelucht
.
Zie ook: http://) www.waaier.com
Schrijver: Marion Spronk, 13 oktober 2015
Geplaatst in de categorie: afscheid