Netgedichten

netgedicht (nr. 79.142):

De aarde schudt

Een vermoeide god dooft het licht
in het zwart blaffen honden
Poseidon aardschudder van het eerste uur
jaagt ons naar de ijskoude nacht

Nu de ene steen tot de laatste
van de andere valt
gloeit onze huid van angst
de mensen van de dag verdwijnen

Waar komen we vandaan?
Is er wel een vroeger geweest?
Büyük deprem
We dansen op het dodenkoord

... Naar aanleiding van de aardbevingen in Turkije en Syrië ...

Schrijver: J.Bakx
8 februari 2023

Joseline.bakx

xs4all.nl

Geplaatst in de categorie: rampen

Aardbeving

4.0 met 5 stemmen

107

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Ellen Geven
Datum:: 11 maart 2023; Een prachtig gedicht!

Naam:: J. Bakx
Datum:: 8 februari 2023; Al zo lang de mens bestaat, zijn er rampen, worden goden aangeroepen, rituelen uitgevoerd. Al zo lang de mens bestaat, zoekt hij naar woorden, als alles verloren is/lijkt.

Naam:: Max de Lussanet
Datum:: 8 februari 2023; Bewegend op het breukvlak
op de rand van het ravijn

Bodem onder het verstoorde leven weggeslagen

Shock wordt trauma en daarna
voortdurend overleven

Naam:: K.Bladzij
Datum:: 8 februari 2023; Niks geen god.
Een vreselijk natuurgebeuren!

Geef je reactie op deze inzending: