Alle inzendingen over hoofd

Je ontvouwt jezelf voor mijn ogen strekt je armen over mijn hoofd en als je mijn hemeltranen droogt ben jij vol ontferming bewogen En toch, volkomen dichtgeklapt nu sta jij in de gang... mijn paraplu…

Een tik uitdelen, een tik van de klok een tik van de mallemolen een tik met een stok een tik op het raam een tik er tegenaan het tikt in zijn hoofd en ik had hem beloofd dat tikken uit den boze zou zijn.…

ik hoor het weer die akelige stilte in mijn hoofd ik hoor het weer niks is gedoofd ik hoor het weer ik word echt heel bang ook van die enge schaduwen op het behang…

Strand, zon en zand, twee voeten langs een waterkant Golven omspoelen in een leeg bedoelen, wat leeft in mijn hoofd Sprak mijn hart tot mijn verstand; ik heb mezelf maar wat beloofd.…

al zou je willen, lief, de liefde is toch niet te dwingen de warme deken trok je met gemak over ons hoofd maar met de barst in beider ego's hoe spijtig de ontdekking werd juist ons falen weer ontbloot…

Een mooie lentemorgen - vogels zingen in de boom hoog boven de jongen en zijn hoofd vol met virtuele beelden van de games die hij speelde en wat hij straks gaat doen met zijn doorgeladen Browning…

mij is het hart benauwd alsmede eveneens en ook het hoofd gedachten vies en vuig gaan door het vuile water van mijn perfide geest mij rest slechts de vaat van het eind maar dat is zoek…

Sta op en wandel Laat het stof waaien Uit het hoofd Zoek het hart Der dingen Die sterken Herrijs uit het graf Ga naar het huis Van zon en licht Sta op en leef…

met een gele ster op hun hart gebrand liepen ze in lange rijen hand in hand door nutteloos geweld langs sadistische hoofden naar de kamers die ongerechtigd hun bestaan uitdoofden…

kop in het zand ik wil het niet zien laat staan, voelen mijn rechterknie zeurt knarst, knaagt met pijn krijst om aandacht het uitgegraven hoofd belt een dokter voor de afspraak…

Mokkend wandelde hij mee met de hond gaf zo blijk dat zijn hoofd er niet toe stond Liever zat hij droog te internetten hangend over een stoel vooral om met zijn vrienden te chatten…

In lotus Het hoofd draaiend tergend langzaam Een oog openend troebele blik Het motief op de vloer lijkt te bewegen Een moment voor mezelf Even helemaal ZEN…

gooi ramen en deuren in het hoofd maar eens wijd open en ga maar eens lekker met je gedachten aan de wandel om daarna vol met frisse ideeën als nieuw weer thuis te komen…

ik tastte met mezelf in het duister een roep in het heelal ontving een dalende luister omhulde het hoofd hart en ziel in een fragiel kanten fluister geweven in het licht van wevershand.…

in zachte vlagen laat de wind je gedachten razen in mijn hoofd als een zachte bries geurt het gras naar eerst lief, droom droom mij mijn rozen fluweel donkerrood…

Draadloos stond je mij te woord heilloos heb ik je aangehoord gewetenloos trok ik conclusies uit mijn haar had ik het maar geweten doelloos kaalt mijn hoofd tropenhelm voor te veel licht feilloos doen wij onze plicht.…

Het gedeelte van mijn geest dat deint in de wind Voelt zich prima Het gedeelte dat uit de wind zit In de luwte van mijn hersengolven Voelt zich achtergelaten Weinig te doen maar wil zoveel Tijd om mijn hoofd te draaien…

brillen zonnebrillen in den hand op het hoofd ook op de neus met logo zonder logo gezichten zonder ogen brillen als diadeem te grote brillen lijpe brillen het is weer brillenweer…

Als kaars breng je verlichting, maar niet in mijn hoofd Als kaars breng je warmte, maar niet in mijn hart Als kaars kom je niet vooruit net zoals ik Als kaars doof je langzaam uit net zoals...…

de waanzin groeit ongezien in zijn hoofd als een grommende vulkaan na jaren ontploft hij in een offensief van dodelijke haat de zee kleurt rood door vermoorde kinderen die het leven omarmden…

Maar het liep toch anders dan verwacht, Geen haar op mijn hoofd dat daar aan dacht.…

als mijn hoofd de wereld niet meer kent mijn geest een ander universum verkent neem mij dan in je armen en wieg mij wieg mij heen en weer en op een keer welt uit het diepst van mijn wezen jouw naam…

ver weg verder dan ik van jou onvatbaar omdat de rozen niet rood zijn in mijn hoofd de hemel onbeloofd is donker als de wereld omdraait als jij de as in mijn hart allang vergeten was…

De moed om met opgeheven hoofd de rug te rechten.…

Je kijkt al niet meer Naar mijn ogen en naar mijn mond Als je zegt dat je me hoort Je wordt voortgedreven naar het het einde Je lippen zijn je ogen vooruit Als je zegt dat je me begrijpt Ik sta te talmen bij het nu Niets valt op zijn plek In mijn hoofd en in mijn ziel…

Ik schrijf regen regen regen regen totdat de zee stroomt tot aan onze hoofden toren tot aan onze maan. Ik schrijf de aarde als een traan op de wangen van God.…

ik schilder in mijn hoofd het erf van mijn ouderhuis een rechthoekig veldje gras met afgemeten rode rozenperk de strook aarde met geurende floxen en dikke dotters om mij daarin nog eens te kunnen verliezen…

Het gevecht tussen hoofd en hart zorgt voor smart niet gewild wel noodzakelijk om niet als in een draaikolk mee te worden gezogen naar een niet bedoelde diepte waar liefde verandert in verlies van het zelf…

Het lezen van diepte In dit heelal Zit niet in de top Noch die in het dal De diepte zit in je val Daarna krabbel je op Met opgeheven hoofd vertel je Dat vuur in je ogen Nog niet is uitgedoofd…

Diepe liefde voor jou altijd en alleen bij jouw zicht en aanwezigheid, diepe liefde die sneed in hart en hoofd leek in tijd en eeuwigheid het geluk dat God me had beloofd.…