7993 resultaten.
Woestijn
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 327 Verdwaalde tranen
doorkruisen uitgedroogd zand,
vermoeid en eenzaam…
in de woestijn
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 285 als ik roep hoor jij mij niet
het zijn jouw vroegste oren
waar in ik blijkbaar
dode klanken schiet
wat kan ik nog zeggen
als ik niet in het heden
kleuren kan schilderen
dan raak ik toch verloren
of wordt mijn tong
van woorden afgesneden
schoonheid dreigt
bij voorbaat te verwilderen…
Woestijn
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 1.516 perfectie van deze drieëenheid
Handen gespreid ontvankelijk voor de zon
lichaam in de wind met een luisterend oor
Je wereld die ik kan zien tot aan de horizon
wanneer ik wil elke dag een toneel in metafoor
Onderwijs mijn begrip voor dingen die ontgaan
duw je wind in mijn rug zodat ik niet verdwaal
Schitter je zon naar me toe en vertel me woestijn…
woestijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 142 blik op oneindig
en verstand op nul
zwerf ik doelloos
langs de vluchtlijn
naar de einder:
lusteloze grens
tussen grijze lucht
en braakland
in het zand
verwaait mijn spoor
in de verte
is de laatste luchtspiegeling
reeds verzwonden
tot leegte…
Regenboogcirkels van hoop
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 294 Uit je hand
valt de
macht
die je
had op
stenen die
je niet
kon tillen
sappig gras
ertussenin
we kijken
ernaar vol
verbazing
onder modder
liggen varkens
begraven
regenboogcirkels
van hoop
het zwart
wordt geschild
een zacht briesje
geurige lentewind
waait over de
rimpelige oceaan
richting woestijn…
Onverstaanbaar
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 834 Een warme stille woestijn
sluipt langzaam in haar hoofd
Mensen staren en gebaren
Alsof geen van hen gelooft
dat zij kletterende watervallen voelt
niet hoort.…
Het leven.
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 450 In het noordelijkste dorp op aarde
In het graf van een stad
De gerafelde brand van de woestijnen
Waar niemand kan leven besta ik
En besta ik alleen
Mijn voedsel maak ik uit niets
Water uit marmer, vuur uit een rots
Gebrand, verhard, gelooid
In het lege blazoen van de wereld
Besta ik, het leven.…
Stilleven
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 627 in volheid van leegte
vormt een opgerekte schaduw
smalle strakke strepen over zand,
in uiteinden verbonden,
wijzend naar een verhoogd terras
daar, verder, onder azuur
waar zicht in ongrijpbaarheid landt
een transparant glas,
verguld met aangeslagen licht,
reikt over eigen lengte heen
opweg naar een bindend slot
echter door de zonnestand…
Fleurige parasols
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 346 En wie van
hen de glans van de woestijn doorstaat,
slaat bressen waardoor een brede
toekomst zich stromen laat.
Voor de kinderen uit Faranahé ( Haute Niger )
Ons bezoek in januari 2013…
Verdrinken in nergens
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 98 En ik zou dwalen
in een witte woestijn
waarin de zon nooit ondergaat
en blanco een oneindigheid
mij zou beroven
van oriëntatie en denkvermogen
ik dorstig zou zoeken naar
letters die net zichtbaar
aangrijpingspunten
om mij omhoog te trekken uit
dit dodelijk moeras van nietszeggendheid.
Dit zou kunnen...…
De jagers
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 267 is hij te laf
ik kan ze niet ontlopen
zij volgen mij overal
wanneer ik thuis vertrek
dan komen zij van stal
wie liegt vangt medestanders
wie zielig doet
krijgt krediet
het slachtoffer kan smeken
en krijgt dat vertrouwen niet
de leugen zit geworteld
in de aarde van
hun brein
zij blijven volgelingen
en ik roep
in een woestijn…
queeste
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 81 woestijnreiziger
zonder kaarten en wolken
zoekt waterwegen…
het erven van de dood
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 427 de hitte loeit in
as van vele dagen
myriaden zingen hoog
een droog geluid
vibrerend in de stekels
van verdorde distels
de laatste tranen
blinken in het zout van
witte meren, het verdriet
is hier al eeuwen oud
dit leven lijkt gedoemd
te sterven maar het erven van
de dood is weer herboren worden
uit de schoot van de woestijn…
Leestekens in een landschap
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 90 in het verrafeld landschap
aan de rand van het bestaan
zweeft een gier om de dode
ontdaan van het zware pak
gaf de dood hem vleugels
verdwenen verten
van zwervende gedachten
de tijd met duizend wijzers
uitgewist in de horizon
in de open levenloze ogen
het stukgehamerd hart
staat het landschap geschreven
laat in teisterende wind…
UIT s LOVER
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 905 Uit s lover
Ex-liefde…
De Deal
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 297 Als de wind zich neder legt
Het lover voor altijd zwijgt
Wolken de stoffige regen loost
Trekt de zon zich beschaamd terug
Wandelend over het gele zeegras
Waar de lichamen stierven
Wandelt de dood genoegzaam rond
Over de droge zeevlakte de horizon is niet meer
Genoegzaam grijzend gedenkt hij zijn deal
Zijn deal, met de blinde vooruit denderende…
Het lover van het leven?
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 36 vleugellam, diep
begraven in het zand en extra lang,
op de vloedlijn verstoof het inzicht,
dat geluk wordt geboren in eb en vloed
waarin het geloof in liefde moet gedijen
als blijvende stip aan de horizon en moet,
lichtzijde zichzelf steeds opnieuw bewijzen,
soms slechts als schets of gebaar, wat in een
vleugje wind achterbleef,het lover…
morgen in mei
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 23 ontluikend lover
koestert zich in ochtendlicht
van teder satijn…
Ochtend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 224 Het vallende lover
Melancholie in de herfst
Elk jaar weer opnieuw…
‘t gebladert’ staat verdiept
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.322 - o Zang van liefde en hoop: mijn zomer is verzongen,
’t gebladert’ staat verdiept en reeds met dood verzaad.…
Vogeltje
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 68 Zonder iets te zeggen komt hij
binnen, kleedt zich uit en wijst
vanuit zijn gouden lokken naar mij
met de kracht van zijn heerschap
het natuurlijke wapen van mannen
onbeschaamd en zelfzuchtig
maar een overweldigend genot
als het in mij komt, ritmisch
me in vervoering brengt
en weg laat drijven
voorbij het bewustzijn
van lichamelijke…
Het zware wonder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 269 Hij komt in mij, ik ben open
en zacht, er steekt een storm op
Hulpeloos dein ik in de vloed
over de nog lege aarde
Ik ben bang gewond te raken
van binnen te gaan bloeden
Misschien ga ik wel dood
maar ik voel juist vrede
Diep in mij, dieper en dieper
stijgen en rollen de golven
Ze verrukken me, masseren me
en leggen mijn binnenste bloot…
Sprookje
netgedicht
1.0 met 10 stemmen 616 woestijn
een man
een jonk
in die woestijn
een vrouw
een meissie
het jonk het meissie
de man de vrouw
die beiden oud
de rimpels hoog
op een balkon
ze hebben iets
het jonk het meissie
het meissie met het jonk…
Oktober
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 126 [Haiku]
heen en weer geschuif
van weerloos stervend lover -
de herfst is aan zet…
TO PEEP OR NOT TO PEEP
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 485 Vanavond ga ik weer naar het toneel.
Als liefhebber ben ik in staat om uren
geconcentreerd naar de acteurs te turen.
Het is een zeer opwindend tafereel.
Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief
tegen het lage btw-tarief.
---------------------------------------------
Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald
dat peepshows toneelvoorstellingen…
To Be Or Not To Be
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 273 En waar doe je het allemaal voor
Shakespeare had het al vroeg door
Ik maak ook lawaai en schrijf
dus ik hoop, dat ik nog even blijf…
To BN or not to BN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 De ‘influencers’, oftewel BN’ers
met zoveel duizend volgers op het web,
doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”,
roepen klimaat- en pandemie-ontkenners.
Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na:
Komt influencer van influenza?…
to grunge or not to grunge
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 102 Hij was niet goed genoeg voor het echte werk,
dus nu speelt hij enthousiast in de kerk.
Met skinny jeans, lang haar
en semi-akoestisch gitaar.…
WAARIN DE DUIVEL WAART
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 149 legpuzzel zichtbaar werd
omringd door snikhete woestijnen
van oververhittende moordenaars…
in het loverse gefluister
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 341 de ochtendwind is licht
ontduikt langzaam het duister
een mistbank zetelt zacht
in het loverse gefluister
de zon priemt zich een weg
dwingt nevels spoorslags
te verdwijnen laat de dag
in vol ornaat verschijnen
in blauw straalt zij
haar warmte op het land
de witte huid verbrandt
zal schaduw moeten zoeken
te laat voor vele voeten…