Alle inzendingen over hopende

hopend op iets wederzijds, dat ze mij ook bemint. of zal ik zwijgen want wat heeft het voor zin, om nooit meer van haar te houden gewoon als vriendin.…

Zo treed ik Je tegemoet Die mij zo graag Met woorden kwelt, Hopend mij voorgoed Te kunnen raken Daar waar ik het Meest kwetsbaar ben, En ik die slechts Bewapend met met Woorden van liefde En verdraagzaamheid, Jou verdragen kan, Die jou het leven Gunt zoals jij mij Het mijne vooral Misgunt en mij hooguit Gedogen wil…

Drijf ik rond, hopend nimmer gered te worden. Ik ben verloren, bevangen door je warme blik. Liefde…

vrouwenvlees is goedkoop te vangen en te verhandelen ondergeschikt aan en gedwongen tot seks verkocht door hun familie ontvoerd of geronseld net zolang geslagen tot ze er mee instemmen beroofd van hun kind zijn het schuldgevoel immens hopend dat bevrijding hen ooit ten deel mag vallen…

Wit en geel goud Door elkaar verstrengeld Tot een waardevol Emotiewaardig geheel Bezet met briljanten Zuiver en puur Wordt aan de vinger Geschoven Voor nu, voor dan En nog veel later Voor eeuwig als het kan Trouw werd beloofd In goede en kwade tijden Hopend op het geluk Waar het hart van overloopt Zijn de ogen open hopelijk!…

Verzwolgen door zelfmedelijden Niet denkend aan degene aan je zijde Altijd aan de tijd samen, het verleden Angst om het los te laten, terug naar het heden Liever een zonderling, een onbekende, niemand Want nu is alles beter dan iemand Angst om voort te leven zonder, Nog steeds hopend op een wonder…

feestdagen zijn niet meer hetzelfde sinds jij bent verdwenen lijkt de waarheid omhuld door dikke mist wat de zoektocht bemoeilijkt toch ben ik bij je iedere minuut van de dag hopend op een teken van leven wordt het langzaam stiller in mij blijf ik je voor altijd koesteren in mijn hart, had je nog zoveel willen zeggen waar je ook bent…

ik heb een spiegel in mijn tuin zonder weerbeeld stap niet door de lijst het scheidende membraam beweegt heen en weer op mij toe van mij af raak niet aan eens vloog er een vlinder op die nooit weerzien werd regen dringt drinkend wordt weer afgescheiden ik vang het hopend op een glimp vanachter moet mysterie niet mysterieus…

De tunnel lijkt lang Het licht nog dof Ik forceer vaak een glimlach Hopend dat de blijheid ooit werkelijk wordt Hoe kan ik in dat felbegeerde gat kruipen? Velen zijn van mij afhankelijk Willen zo graag dat het goed met me gaat Ik kan en mag ze niet teleurstellen Zal ook niet gebeuren Maar nog even geduld Ik kom er wel, binnenkort…

Onze idealen, uitzichtloos Hopend op geluk, dat nooit zal komen, Tranen vloeien en worden kunstmatig weggelachen Je vlucht weg in een eigen fantasierijke wereld, Waar je over alle mogelijkheden beschikt, Om te bereiken wat je wil. Maar het resultaat blijft uit En enkel een grote zeepbel blijft over, Klaar om stuk te springen.…

manifesteert zich op plekken van publieke waarneming gsm aan oor al doende hopend dat men begrijpt dat ook hij staat in het volle leven spil / in een web van connecties & opdrachten dynamisch / onmisbaar benijdenswaardig de man geknipt / voor de snelweg van deze tijd Dat hij oreert in luchtledigheid dankzij een platte batterij…

die verrotte ganzen iedere keer wil ik ze vangen wanneer ze samen dansen met z'n tweeen of met veel meer door de lucht doch steeds ontglippen ze me weer gewapend met camera te midden van een bos turend en hopend als ik daar sta vliegen ze over in een onmogelijke hoek tot zover maar vandaag lijken ze me goedgezind daar sta ik…

Israel zondag wit blauwkleurige vlag shalom aleichem Jezus eerste woorden toen Hij opstond uit zijn graf na het marteldoodoffer dat Hij voor ons gaf Hopend dat atheïsten dit ook gaan geloven voor eeuwig overtuigd alle liefde en geschenken komen van boven bid allen tezamen Hallelujah Amen…

De tijd likt zijn wonden op de vleugels van het getij hopend op een wonder.…

Mama was werken wij zaten thuis konden er niet uit sneeuw, geen schoenen overal stilte angst voor de politie en verdrongen waanzin die verlangens wurgt zonder ze te doden onmogelijke liefde alleen de dagelijkse aardappelen hopend op iets van de herhaalde beloften voor ons, de kinderen, en nu wij geen kinderen meer zijn voor…

schitterende engelen velen zijn gered een aantal seconden voor de dood zij weten het absoluut zeker voor deze persoon is nog geen plaats gereserveerd op Jezus' heilige schoot jammer toch een vreugdevolle gedachte gemist voor diegene hij/zij  die niet geloven in de engelen hun bestaan hopend dat zij zich gaan verdiepen…

Hopend op het moment dat ik tegen je aan bots. Je rode haar zoekt een weg in de wind. Die hopeloze geur die ik van je binnen krijg. Ze noemen het liefde en dat maakt blind. kijkend, stiekem gelovend tot ik slapend zwijg.…

Verlangen naar jou Het gemis van je aanwezigheid Doet pijn Het niet in je armen zijn Een gevoel wat ik niet kende Nu je niet hier bent Verlang ik zo naar jou Het vanzelfsprekende is er niet Te gemakkelijk steunen op jou Die er altijd is Voel me zo alleen Verlaten zit ik voor het raam Hopend dat je gaat komen Kan alleen maar dagdromen…

je streelde met een bijna achteloos gebaar mijn wang terwijl jij in zinnenlange monologen tegen de wereld sprak je mening gaf over van alles en natuurlijk over dat jouw visie warm belichtend hopend op mijn zwichten nooit raak jij uitgepraat over de liefde van een kant maar die strelende hand heeft mij toch de das…

Een schamel lichaam dat ik groet hopend voor hem voor mij dat zijn geest voortleeft -ach, de poverheid van taal- in eeuwigheid.…

een boodschap in wijnfles in golvend water gooien, hopend dat ik iemands vlinders kan laten ontdooien. soms heb ik van die dagen, dan wil ik antwoord op mijn vragen. ik zing dan een liefdeslied meegenomen door de wind, laat het landen zonder dat iemand het ziet, in een hart voor hen die het bemind. soms heb ik van die dagen!…

Ik sluit mijn ogen, sla m'n armen om je heen, en ik huil, stil, schreeuwend van verdriet, hopend dat je me, niet ziet...…

Met het uitzicht op de einder waarin de klok onze tijd uitwist met het inzicht in al het broze, vergankelijke wetend dat ik jou mijn tranen schrijf zingt jouw hart melancholisch, onbedaarlijk hopend op troost voor een bittere nanacht Als onze wegen niet meer onafscheidelijk zijn ook dan zal ik naar je reiken jou hunkerend…

nachtelijke uren soms heb ik schrik van jouw drukkend gewicht verstik me niet ik kan niets anders dan jou ondergaan en stilletjes voor me uit staren geen masker geen grimas hopend dat in de ochtendstond jouw logheid wegsmelt bij het eerste daglicht bij een straaltje zonneschijn en een warm kopje thee lijkt alles weer…

verdriet van een liefhebbende moeder zij die haar volwassen kind niet meer zag MOEDERDAG iedere keer verdrietig terugdenkend aan die baby/kinderlach MOEDERDAG jarenlang verlangend naar weerzien toch kaarten stuurder op zijn geboortedag MOEDERDAG stierf vermoedelijk hopend op eeuwig amenzijn in wonderland zou het toch hand…

Hopend, dat een vrouw, wier onvervulde leven, aan het mijne korten tijd zou zijn verwant, tot het wéér een sleur werd, bij mij was gebleven, mij dan gaan zou verlaten, schijnbaar nonchalant.…

Wat als de nacht je zodanig sloopt je vurig het licht van de dag wenst Wat als je in de morgen breekt hopend op de rust van de avondzon Jezelf door de middag heen slaat Wensend op de stilte van de maan En je in de avond op zoek gaat Naar het vroege ochtendlicht Wat als je `s nachts niet kan slapen Met de gedachte aan een nieuwe dag…

Lange gangen vol immense leegte worstelt ze door voordat ze daar is waar ze wil zijn voetstappen lijken te vertragen daar de grond van modder schijnt waarin haar voeten steeds verder weg zakken wordt het zicht vager, het happen naar lucht ijler tot ze vast zit tot aan haar middel al vechtend hopend op geeft ze zich over aan wat komen…

trachten alles weg te spoelen Maar mijn hart laat niets gaan ondanks dat het beter zou zijn om even niets te zijn om te overstromen De golven in mijn hoofd overspoelen slechts de verlangens die ik niet wil vergeten die ik vast probeer te houden Maar alles wat ik kwijt wil ligt te rotten op de rotsen aangevreten door de meeuwen vergeefs hopend…

met een ongekende elegantie floreert zij tussen het onkruid van de straat glimlacht schalks naar de volgende kikker op het witte paard dromend dat ooit de zon zal schijnen in dit beloofde land en niet slechts de maan die haar slavin maakt van de nacht hopend dat wanneer het eindelijk morgen wordt ze deze rode schaduw van zich kan…