2345 resultaten.
reizen (2)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 221 het trage tikken van de klok
benadrukt statig de gestolde stilte
op zondagmiddag is mijn venster
op de wereld de doodse eindeloze
straat waarin zelfs de hond
zwijgt en slaapt
het hart kan de oppervlakte
niet bereiken om op de tong
te liggen
in deze onbeweeglijke uren
glijden mijn ogen voorbij
de horizon naar de eindeloze
sterrenregen…
"Es gibt !" naar Heidegger
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 181 Zoemende zoemer, zoemende bij
eeuwige zoener
van bloemen, geuren, kleuren
after likeuren
trillende, rillende wemelslag
elfen vlieger
in de vleugelslag
van ringende ringen
nachten van wachten
scheervlucht in gekraakt sonar
zoekspel van onaantastbaar
jagen naar een nieuwe horizon
zoemende zoenende bij, zo na-bij
zonder midzomernachtzoen…
Toekomst in je rug
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 408 Achterstevoren
rijd ik
in een trein
het landschap volgend
naar de einder
mijmerend
peins ik
over fouten
in mijn leven
steeds kleiner
word ik
inzicht
wordt me niet gegeven
wanneer details
naar achtergronden
vervloeien
vooruit
ga ik rijden
in de trein
focus
krijg ik
op het landschap
de horizon
zet zich uit
komt razend…
Die de oorlog overleefden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 153 -
Gewoon op de stoep
In een waterig
Oorlogszonnetje,
Jij kijkt met
Vrolijke kinderogen
De toekomst in
Terwijl je een
Van je glazen
Knikkers naar je
Beste vriendinnetje
Rolt - zij heeft
De waanzin die oorlog
Heet overleefd, net
Als jouw blik met
Knikkers van glas
En leem
Maar jij bent
Verdwenen, ver over
De horizon…
Het adagio laat trillen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 187 wie kent
de dirigent
van het windconcert
dat lentes tonen
preludeert in
pril ontluikend groen
het adagio laat
trillen aan de horizon
van zomers warme dag
finaleert in oogst
van geurig donkerrode
klanken in volle herfstlach
pas als de laatste toon
bevroren is klaart vorst
de twinkelende sterren
zien we hemel
in de ogen van…
Lichamelijke pijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 231 Het zou zo bijzonder zijn
Leven zonder pijn
De energie is ver te zoeken
Ik vaal als vrouw oma en moeke
Mijn gevoelens slingeren heen en weer
Lichaam je doet mij zo zeer
Ik wil mijn tranen niet laten gaan
Maar emotioneel kan ik het niet meer aan
Mijn keel zit dicht
Ach, achter de horizon schijnt weer het vrolijke licht
Daar denk ik…
Thuis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 140 Ik zie de horizon, ik ben thuis
Ik sluit ieder in mijn armen
en zal de kou verjagen en het
hart verwarmen..…
puinkegels
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 81 puinkegels van ontgoocheling
etsen lijnen in de wanhoop
van het desolate braakland
tussen de oevers van de horizon
merktekens
op de weg
van nergens naar nergens
in elk brandpunt
doen bundels divergente banen
een poging parallel te blijven
en zelfs te snijden
maar elk kruispunt vormt
een nieuwe puinhoop
alleen het nulpunt op oneindig…
Nachtvlinder
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 176 Jouw mystiek is de nevel in mijn hoofd
dat beeld verlicht de nachtelijke horizon
jij strooit lichtjes als vallende meteoren.…
Overweldigt me met zee
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 295 weg
in golven donder je
zout water krachteloos
tot slierten wit
je trekt het zand
onder me uit
ziedend wenk je
fluistert overgave
ik groet de wind
het kale zand
een vage duinenrij
met meeuwen op het strand
was een voetstap
die door vloed
werd afgeschuimd
mijn sporen ben ik kwijt
je overweldigt me met zee
verwatert me in horizon…
eenhoorn
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 in die woordeloze jaren
onthecht van plaats en tijd
projecteerden zij op de witte
plekken hun verlangens naar
een land voorbij de horizon
tussen beelden en werkelijkheid
vervaagden de lagen
de eenhoorn!…
Moest je
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 dan steun ik mijn hoofd tegen je hals
Verloren in de warmte van jou lijf
kijkend naar de horizon
Zo staan en je zorgen doen vergeten.…
Bootje in een fles
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 164 Witte zeilen hoog gehesen
Geteisterd door een flinke windhoos
Op Gods wil aangewezen
En op die van de matroos
Dit schouwspel duurt al jaren voort
Varend in turbulente stormen
Ofschoon licht aan de horizon gloort
Schuimen golven in talrijke vormen
Buiten dit tafereel hoort men getik
Van grootmoeders antieke breigerei
De zeebries geeft…
vrij me met liefde
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 541 een spoor naar de zon
waar de horizon krult
en de lucht zich vult
met het grijs van de zee
neem me mee
zonder weten laat me
de richting vergeten en
verdwalen naar morgen
handenvol groen in
het licht dat gaat leven
geboorte en dood zijn
een cyclus voor even
kom lente vrij me
met liefde troost me vandaag
in het blauw van de…
Dierbare stilte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 112 In de stilte van de avond
voor het afscheid van het licht
zie ik nog langs lange lanen
jouw silhouet stil verdwijnen uit zicht
je schouders wat gebogen
je blik op de horizon gericht
zacht hoor ik schuifelende voeten
door het mulle stoffige zand
denk aan handen alsof ze zoekend
vragen naar een vriendschapsband
een stem die vraagt om waarheid…
Opgelucht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 101 Oude bomen verbergen
hun stille geheimen
tussen de wortels
zolang hun takken
nieuw leven brengen
Langzaam loop ik langs
waterrijk landschap
waar traag de zon
de horizon verwarmt
tot de beklemming
langzaam weer loslaat
ogen gewend raken
aan het heldere licht
ik voel een zucht
slaak een kreet
er is weer leven…
op schilderachtige panelen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 496 we werkten samen
aan het oude jaar
op schilderachtige panelen
uren dagen waren ingevuld
fragmenten zijn er velen
we hebben kleuren opgehaald
de horizon reliëf gegeven
jij penseelde meestal weken
en ik streelde maanden glad
nu kan dat nog in klad
de meeste zijn al klaar
gevernist en onderschreven
maar in het perspectief van
volgend…
Verstilde wereld
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 194 laan,
een sneeuw verlichte weg
de bomen, de oud
geworden dromen, het
water, bevroren rimpels
verstillen tijd, ingeblazen
door de wind, nergens
enig geluid, het is een
wondere wereld die me
omsluit, het bruisend
bloed dat het hart van de
aarde omsluit en wat
uit mijn verdoving wekt,
de zintuigen gescherpt op
de liniaal van de horizon…
Het Grote Gebeuren (Vlucht MH17 op 17 juli 2014)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 niemandsland
vleugelloos weggeworpen
zachte tassen, stoelen
hard metaal, ledematen
ook mijn hart
staat stil
van ongeloof
toch ligt daar een lakschoen
toch lees ik opengeklapte levens
mijn vertroebelde ogen
en mond vol gedachten
vragen om woorden
voor de leegte
Dit veel te grote gebeuren
op een doodgewone dag
reikt voorbij de horizon…
Voorbij twijfel en onzekerheid
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 69 Hoe vaker de zon ondergaat
des te helderder verschijnt ze aan de horizon.
Wordt eerst zon en aanschouw
dan de wereld in vol ornaat.
Te vaak zoeken we naar het waarom en hoe
en komen niet aan leven toe.
Schep ruimte voor het heden.
Focus op de toekomst.
Niet op het verleden!…
Geen filters
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 217 -die breken deze avond stuk -
en ook wel trage meisjes die behagen,
het monster aan de horizon
is nauwelijks te bejagen.
Ik ben een woudloper,
Ik tel mijn sparren in jouw diepe bos
maar lunchen doe ik op een tra
daarna laat ik mijn dieren los,
gisteren nog was ik een eekhoorn,
vandaag ben ik jouw wulpse vos.…
ALIS VOLAT PROPRIIS
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 143 dat wat rest, ligt in mij opgeslagen
geborgen in mijn dunne handen
verankerd in mijn hart
bij vlagen vloeibaar maar steeds warm
het zandkasteel, de parelmoeren schelpen
het zachte van je wang
zo ver als ik maar kijken kan, wil ik
je volgen, tot ik enkel nog een stipje zie
samen met het witte van de wolken
verdwijn je aan de horizon
jouw…
geef me het voorjaar als vrucht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 750 een spoor naar de zon
waar de horizon krult
en de lucht zich vult
met het grijs van de zee
neem me mee
zonder weten, laat me
de richting vergeten en
verdwalen naar morgen
handenvol groen in
het licht dat gaat leven
geboorte en dood zijn
een cyclus voor even
kom lente vrij me
je liefde, troost me vandaag
in het blauw van de lucht…
gedachten zwermen tot herinnering
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 475 mijn gedachten vliegen
vogels vluchten verder weg
niet een kijkt om
voorbij de horizon
verzet de wet de klok
en draait de wereld terug
op weg en dan verdwalen
en vervloeien in de wind
die alle richtingen verwaait
in een prisma dat het licht
verdeelt, de kleuren scheidt
uit geuren van het het leven
gedachten zwermen tot
herinnering…
Schuw licht
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 36 het verwaait
als schuw licht
dat de waarheid
nooit zal openbaren
stille woorden
schreeuwen leugens
van de daken
worden niet gehoord
toch gaat ieder
gebukt onder de
terreur van angst
als bange wezels
het de ander
achterna is
kringetje lopen
zonder eind
zonder horizon
in toekomst
bewegen zonder
enige vaart
voordat wij de…
Weg om de noord
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 672 Voorbij de boomgrens
tussen mosgroen
toch een berk
reikend naar omhoog
tot nauwelijks mijn knieën
strijdend met de kilte
en het daglicht
voorbij het mos
alleen maar rotsen
dan de zee tot aan de horizon
daarachter ijs
met al zijn stormen
rijk aan sneeuw en bittere kou
tot er weer zee
dan kale rotsen
weer een boomgrens
berken…
Slapeloos
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 612 De dag is daar,
de horizon verlicht .
De nacht is klaar,
veeg nu je tranen.…
Rome
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 703 Je kleuren gebonden
tegen de horizon
omdat nu niet wil
doordringen in je rustig ademen.
Huizen van warmte gesierd
door zon en bomen
zoals ik Augustus zie wonen
kijkend over de Tiber.
In jou, mijn Rome,
met je groots geheugen
in alle tijd, verleidelijk
gespreid over je zeven heuvels
leef ik even mee.…
Mankes 2
gedicht
2.0 met 22 stemmen 8.625 Mijn vaders tronie vult het schilderij
een sloot loopt uit zijn pols naar horizon
waarop zijn kin rechtstaat een heldere lijn
omgeeft zijn kale wezen en de zon
nergens zichtbaar natuurlijk plakt hem gauw
tussen kleine wolken en het blauw
ik meen hoewel van zorg de verf haast breekt
dat er iets vrolijks uit mijn vader spreekt.
-----------…
Windmolen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 763 Drie bladen wentelen rond de as
gelijkmatig zuigen ze wind
in de gestroomlijnde koker
door een kluwen van kabels
verbonden met fijne mazen
het net dat verdeelt
Groene stroom is verwekt
in vallei of poldervlakte
De baron die zich wentelt in blauw bloed
zeurt over de vervuiling van de horizon
de meeuw die zijn vleugels zou schenden
Hij…